به گزارش سرويس پژوهشي ايسنا، پژوهشهاي حيواني در گذشته نشان داد که پشتيباني مادرانه در رشد هيپوکامپ، توليد سلولهاي مغزي و توانايي مقابله با فشارها تاثير مثبتي بر موشهاي جوان دارد. از طرف ديگر، مطالعات در مورد كودك انسان، ارتباطي ميان تجربههاي اوان كودكي و حجم آميگدالا كه به تنظيم پردازش و ثبت واكنشهاي احساسي كمك ميكند، يافت. مطالعات پر شماري نيز نشان داد كودكاني كه در يك محيط محبت آميز پرورش مييابند، در مقايسه با دوستانشان كه در محيطي عاري از محبت زندگي ميكنند، از نظر آموزشي و احساسي عموما عملكرد بهتري دارند.
تصويربرداريهاي مغزي اكنون فاش كرد كه عشق مادر حجم فيزيكي هيپوكامپ فرزند را تغيير ميدهد. در اين مطالعه، حجم هيپوكامپ كودكان مادران محبت ورز، در مقايسه با كودكاني كه مادران آنها كمتر محبت ميكردند، 10 درصد بزرگتر بود. پژوهشها نشان ميدهد كه ميان هيپوكامپ بزرگتر و حافظه بهتر پيوندي وجود دارد.
دكتر «جان لوبي»، پژوهشگر اصلي اين مطالعه و روانپزشك دانشكده پزشكي دانشگاه واشنگتن در سنت لوييس ميسوري گفت: ما اكنون ميتوانيم با اطمينان بگوييم كه محيط رواني-اجتماعي تاثير ملموسي بر چگونگي رشد مغز انسان دارد. اين يافته توان حركتي تازهاي به اين نظريه ميدهد كه ميگويد پرورش محبت ورزانه كودكان در دوران ابتدايي زندگي آنها تاثيري مثبت بر رشدشان دارد.