جواد نکونام در چالش قهوه قطری

نکونام که در رده ملی جز پرافتخارترین‌ها است و رکوردهای باشگاهی او نیز وی را در رده انگشت شماران تاریخ فوتبال ایران قرار می‌دهد حالا با چالشی مواجه است که پیش از این علی دایی نیز سال‌ها با آن درگیر بود، جالب اینکه دایی هم مثل نکونام بازیکنی بود که از حیث رکوردهای باشگاهی و ملی بی‌رقیب و بی‌مانند بود اما در دوران بازیگری هرگز آنقدر که شایسته‌اش بود مورد علاقه مردم واقع نشد.

جالب اینکه نکونام مثل علی دایی با وجود گرایش به یکی از دو تیم پرطرفدار (استقلال) سهم کمتری از دوران فوتبال خود را در تیم مورد علاقه‌اش بازی کرده. نکونام یک و نیم فصل در استقلال بود و در شرایطی که دوست داشت در دو مقطع دیگر به این تیم ملحق شود، این اتفاق نیفتاد. علی دایی هم با وجود گاه و بیگاه در پرسپولیس سابقه کمتری به نسبت ستارگان نامی باشگاه در کارنامه بازیگری خود دارد و شاید این مسئله از دلایل مهم سندروم عدم محبوبیت این دو کاپیتان پر عنوان و خط شکن تاریخ فوتبال ایران باشد.

اما موج انتقادات به نکونام در حالی بالا گرفته است که رفتار وی روی نیمکت ایران موضوع چندان عجیبی هم نیست و با توجه به کم تجربگی این بازیکن و فشارهایی که در هفته گذشته بعد از عدم حضور وی در بازی ستارگان به او وارد شده بود شاید نکونام با خشمی  بیش از حد  معمول روی نیمکت ایران نشسته بود. او  که بعد از بازی اعصاب خردکن قطری‌ها از روی نیمکت شاهد گل قوچان نژاد بود، بعد از این گل مقابل نیمکت ایران به شادی پرداخت و با عبور از امتداد خط طولی از مقابل نیمکت قطر گذشت و سعید عزت اللهی را در آغوش گرفت که ظاهراً در این فاصله او حرکتی را به سمت نیمکت قطر انجام داد که باعث شورش  نیمکت نشینان و سرمربی تیم ملی قطر شده است. البته در روزنامه‌های امروز قطر تنها الشرق خبری کوتاه به موضوع نکونام پرداخته و نه بازیکنان و نه سرمربی قطر دیگر اشاره‌ای به این مساله نداشته است که شاید همین موضوع نشان می‌دهد برخلاف قضاوت‌ها کاری که نکونام در بازی ایران و قطر انجام داده آنچنان حاد نبوده که چنین مورد قضاوت روز نامه نگاران و نویسنده‌های فعال شبکه‌های اجتماعی قرار بگیرد.

امروز، حسین صافی کاریکاتوریست ایرانی، چالش ایجاد شده برای نکو را با عنوان قهوه قطری تصویر کرده که کاملاً به جا و گویاست. تمثیلی که از افسانه قهوه قجری، قهوه مسموم پادشاهان قاجار برای قربانیان خود برمی آید. البته نکونام، سختکوش تر و سخت جان‌تر به نظر می‌رسد و شاید موفقیت‌های آتی و اتفاقات غیرقابل پیش بینی یاریگر او در بازگشت باشند. با توجه به اینکه نکو از سرمایه‌های مربیگری در فوتبال ایران است، برایش امیدواریم؛ اگرچه ممکن است قلب‌ها مال دیگرانی باشد که به هر دلیل علاقه بیشتری را به سوی خود می‌کشند.