نامه‌­ سرگشاده احمدعلی راغب به وزیر ارشاد

به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، در پی اتفاقات اخیر در حوزه موسیقی و مباحث مطروحه در سطح جامعه درباره کنسرت ها و بایدها و نبایدهای آن احمدعلی راغب استاد برجسته موسیقی و آهنگساز ده ها موسیقی انقلابی از جمله موسیقی های «شهید مطهر»، «آمریکا آمریکا مرگ به نیرنگ تو»، «این پیروزی» و ... نامه‌ای سرگشاده خطاب به وزیر ارشاد منتشر کرد.

متن این نامه به شرح ذیل است:

جناب آقای جنتی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی

با سلام

حکما جنابعالی عطف به مسولیت­‌تان در جریان کم و کیف مناقشه­‌ای که در فقره­‌ برگزاری کنسرت موسیقی درگرفته است قرار دارید. برای اینجانب که از نخستین روزهای پیروزی انقلاب، علاوه بر تولید آثار موسیقی، در نظارت بر فرایند تولید، ذیل دولت انقلاب و وضعیت انقلابیِ آن روزها مسئولیت و مشارکت مستقیم داشته­‌ام، کشمکش­‌های اخیر، یادآور تلاش­‌ها و ممارست­‌های مسئولان‌ه­ای است که در نخستین سالها عزم آن داشت تا موسیقی مقبول جامعه­‌ی انقلاب کرده را به کرسی بنشاند تا هم موسیقی، جایگاه خود در نظام جمهوری اسلامی را بشناسد و هم جایگاه و منزلت موسیقی، از سوی دولت و ملت، به رسمیت شناخته شود. بی­راه نیست اگر بگویم بخش قابل توجهی از دغدغه­‌های طرفین مناقشه­ اخیر، با تنش­‌ها و بیم و امیدهایی که من و همکارانم، سی و اندی سال پیش، درباب سرشت و سرنوشت موسیقی پس از پیروزی داشتیم، شباهت­‌های زیادی دارد.

اما باید اعتراف کنم که این تداعی، هرگز خوشایند من نیست. البته در این بین، نویدی هم وجود دارد و آن اینکه موسیقی، همچنان موضوعی مهم و اثرگذار در نظامات اجتماعی و فرهنگی کشور است که هیچ کس نمی­تواند از کنار قدرت و اهمیت آن به راحتی بگذرد. اما بیم آن دارم  که  تلاش­‌هایی که من و همکارانم در راستای حصول توافقی ضمنی میان هنرمندان و دولتمردان بر سر نحوه و ماهیت کار موسیقی در ایران پس از انقلاب داشتیم، در میانه­‌ی این تنش­ها به شکست کشانده شود. تلاش­هایی که نهایتا به استقرار نسبی رویه­‌های تولید موسیقی در عصر پس از پیروزی انقلاب اسلامی انجامید و حیات فعال و اثرگذار موسیقی در شرایط جدید را تضمین کرد. 

جناب آقای وزیر!

بیش از سی و پنج سال از روزی که حضرت امام خمینی(ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی، سرود «شهید مطهری» را در حضور اینجانب که سازنده­ آن سرود بودم و دیگر همکارانم، راهِ درستِ کار موسیقی در نظام جمهوری اسلامی دانستند می­گذرد. تأیید و تأکید آن روز امام، تنها اعلام رضایت از یک محصول منحصربه فرد موسیقایی نبود. آنچه ما را در آن روز تاریخی، بیش از هرچیز خوشنود می­‌ساخت، نظر مثبت حضرت امام در این‌باره بود که می­‌توان قاعده­‌ی موسیقی در نظام جمهوری اسلامی را پی گرفت و پایه گذاشت و رویه­‌های آن را تثبیت کرد. در واقع، ما چنین می­‌پنداشتیم که تأیید آن روز امام، صرفا تأیید هنر چند هنرمند – آن روزها جوان- نیست، بلکه امام (ره) تلاش­های ما برای استقرار موسیقی مطلوب در دل اضطرار برآمده از انقلاب را تأیید و تقویت کرده بودند.

جناب آقای وزیر!

مناقشه­ اخیر درباب برگزاری کنسرت­ها، خطر بازگشت به شرایط پیش از استقرار و تثبیت موقعیت  موسیقی در جمهوری اسلامی را تداعی می­کند. پرسش اینجاست که چه کسانی از تشدید ابهام درباره­ جایگاه موسیقی در کشور سود می­برند؟ پاسخ روشن است. از دامن زدن به ابهام، تنها کسانی منتفع می­شوند که مایلند جریان تولید موسیقی در کشور را از رویه­‌ها و قواعد مستقر آن دور کنند و استاندارد موسیقی در جامعه را تنزل ببخشند. جریان موسیقی اصیل و فرهنگی که تباری روشن دارد و قواعد کار در شرایط حاکم را نیز به خوبی می­‌شناسد و به صرافت طبع و زیور هنر، همواره از کیفیت تولیدات موسیقایی خود حراست کرده است، از استقرار وضعیت مبهم و تاریک و روشن، متضرر خواهد شد و تضعیف می­شود. کوتاه سخن آنکه ابهام، عرصه را برای هرزه‌­نگاری و ولنگاری که مطرود همه ­ دلسوزان فرهنگ و هنر کشور است، بازتر خواهد کرد و اگر کسی جز این بی­اندیشد، یقینا بر خطاست.

جناب آقای وزیر!

هرچند تاریخ عملکرد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در برخی دوره­ها، سابقه­ی چندان مطلوبی از حساسیت و پیگیری در قبال وضع مطلوب و کیفی تولید موسیقی در کشور را نشان نمی­دهد، اما ظن من بر این است که جنابعالی و همکارانتان در وزارت فرهنگ و ارشاد فعلی، علیرغم برخی مواضع مبهم و نگران کننده در اینباره، متوجه اهمیت صیانت از رویه‌­های شفاف حاکم بر تولید و تکثیر موسیقی در کشور هستید. می­‌توان به یقین گفت که تنها راه ارتقای وضعیت موجود موسیقی به وضعیت مطلوب، شفافیت هرچه بیشتر در روند حاکم بر تولید و تکثیر و ارزیابی آثار موسیقی در جهت ارتقای ذائقه شنیداری جامعه است.

جناب آقای وزیر!

قاطبه‌­ هنرمندان موسیقی، دلبسته به سنت­ها و ارزش­های فرهنگی و اعتقادی جامعه­ی ایران هستند. بسیاری از همکاران من همچنین از گذشته تا اکنون، حساسیت­‌هایی که بعضا در قبال موسیقی وجود داشته است را  درک کرده و خود را در قبال این حساسیت­ها مسئول دانسته­‌اند. در فقره­ اخیر نیز هرگز سخن بر سر نادیده انگاشتن قداست و حرمت بارگاه و حریم رضوی(ع) نیست. بلکه آنچه مطلوب نیست، تشدید ابهام­‌ها درباره­ کار موسیقی در حدود مرزهای فرهنگی و عقیدتی ماست. انتظار این است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، از جایگاه قانونی خود، به ایجاد مفاهم‌ه­ای موثر در این باره، با همه­ متنفذین اقدام کند و اگرچنانچه دغدغه یا خواسته­ مقبولی هم هست آن را نه با دامن زدن به ابهام، بلکه با تعیین رویه­ های قانونی مشخص و اعلام شده، تأمین نماید.

توفیق همکارانم در تولید و عرضه­ موسیقی ارزنده به جامعه و نیز توفیق مضاعف جنابعالی و همکارانتان در صیانت از جایگاه تاریخی و فرهنگی موسیقی در کشور را از خداوند متعال خواستارم

احمدعلی راغب

5 شهریورماه 1395