منصوریان مرد تنهای نیمکت استقلال

به گزارش پایگاه 598، برخی که سرپرست جدید استقلال نیز در میان آنها حضور دارد، این فرضیه را دایما مطرح می‌کنند که همکاران انتخابی سرمربی امسال آبی‌های تهرانی اصلا در سطح و اندازه‌های وی نیستند و این لابد بدین معنا است که اگر استقلالی‌ها در فصل جاری لیگ برتر در 4 بازی‌شان حتی یک برد هم نداشته و به رده ماقبل آخر جدول سقوط کرده‌اند به سبب عدم کفایت محمد خرمگاه و علی چینی است و اگر آنها توانمندتر بودند و مشاوره‌های بهتری می‌دادند استقلال نیز اینک به این وضع رقت‌انگیزه نیفتاده بود.

آیا این یک برآورد حقیقی از واقعیات و اتفاقات مطروحه برای استقلال است یا کمک به منصوریان برای درآمدن از وضعیت خطیری است که او را احاطه کرده؟ اگر این دستیاران بسیار بد و ضعیف بودند، باید باعث ناکامی علی منصور در نفت هم می‌شدند اما موفقیت این تیم و به ویژه زوج منصوریان و خرمگاه در باشگاه نفت نشان می‌دهد که آنها ایرادی نداشته‌اند و مدافع وسط اسبق استقلال (خرمگاه) با اصول کار ناآشنا نیست و کارش را کم و بیش بلد است.

چینی هرگز یک بازیکن بزرگ نبوده اما برخی دستیاران پرویز مظلومی و امیر قلعه‌نویی سرمربیان اسبق استقلال نیز بازیکنان برجسته‌ای نبودند و در نتیجه نمی‌توان چینی و خرمگاه را مسوول درجه اول نتایجی دانست که در این فصل دامنگیر آبی‌ها شده است. سوال دوم و مهم‌تر این است که علی منصور به رغم حمایت دیروزش از دستیاران منتخب خود و رد کردن پیشنهاد جذب دستیارانی تازه چقدر به مشاوره‌های خرمگاه و چینی بها می‌دهد و آیا اصولا مشاوره و ایده‌ای از آنها برای تعیین ترکیب تیمش یا طی مسابقات در زمان تعویض‌ها می‌گیرد و اگر می‌گیرد چقدر به آنها عمل می‌کند؟ اینها سوالاتی است که پاسخ‌هایش بسیار مشخص است و نزدیکان منصوریان نیک می‌دانند که وی در تصمیم‌های نهایی‌اش همیشه به اعتقاد خود عمل می‌کند و نه بر اساس نظریه ولو خوب و توام با حسن‌نیت اطرافیانش.

فصل پیش که نشاندن یک بیرانوند زیاده‌خواه در نفت الزامی شده بود منصوریان این کار را تام و تمام انجام داد و به تمامی توصیه‌ها و درخواست‌های مکرری که از وی برای بخشش هر چه سریع‌تر این دروازه‌بان صورت پذیرفت ترتیب‌اثر نداد و فقط پس از فزون‌تر از سه ماه نیمکت‌نشین کردن بیرانوند و بازی دادن به وحید شیخ‌ویسی حاضر شد سنگربان شماره یک تیمش را مورد بخشش قرار بدهد و دوباره به میدان بفرستد.  در همین راستا هر کاری که منصوریان طی فصل جاری در استقلال انجام داده مختص او نشان می‌دهد ولاغیر و حتی اگر او از توصیه‌های چینی و خرمگاه بیش از حد سود می‌جست و ترکیب تیم را بر اساس نظرات آنها می‌چید باز به عنوان رییس کادر فنی مسوول درجه اول نتایج حاصله بود زیرا اوست که تیم را سبک و سنگین و راهی میدان و در نهایت کسب نتیجه می‌کند.

از سوی دیگر یک سرمربی بابت انتخاب دستیارانش نیز مسوول است و ضعف احتمالی آنها نیز محصول انتخاب‌های او به شمار می‌آید و نمی‌توان و نباید وی را در این زمینه مبرا دانست بخصوص که این افراد اصلا منتصب باشگاه نیستند و افراد انتخابی شخص منصوریان به حساب می‌آیند.
با این اوصاف بهتر است منصوریان در تعطیلات یکماهه لیگ برتر به این بیندیشد که چرا ترک

یب‌های انتخابی‌اش اینقدر عیب داشته و به چه سبب تغییر و تبدیل‌های او اثر عکس گذاشته است و مثلا به این بیندیشد که آیا سپردن مرکز خط دفاعی به یک رابسون جانواریوی خارجی و تازه‌وارد و کاملا فاقد آگاهی از شرایط فوتبال ایران و هرایر مگویان ارمنستانی که برخی روزها کندی حرکات او از عوامل اصلی فروپاشی دفاع آبی‌ها است کاری اصولی بوده است یا خیر و اگر نبوده چرا با انتخاب مدافعان بهتر در ایام پیش فصل از این وضعیت پرهیز نکرده و چرا دیگر مدافع جدید انتخابی‌اش یعنی محمدحسین کنعانی‌زادگان از هر دو مدافع فوق ضعیف‌تر عمل کرده است. با این اوصاف باید متذکر شد که هر چند حرف‌های اخیر علی جباری پیشکسوت بزرگ استقلال در خصوص عملکرد چینی و خرمگاه عین دلسوزی و از سر حسن نیت است اما دلیل اصلی ضعف کادر فنی آبی‌ها در این فصل نیست و دلیل اصلی را در خود منصوریان و ایده‌ها و انتخاب‌های او بجویید.