به گزارش
سرویس سیاسی پایگاه 598، در دهه گذشته استفاده ابزاری برخی از شخصیت ها و جریانات سیاسی کشور از نام اصولگرایی سبب گردید که در فضای سیاسی کشور با خود اصولگراپندارانی مواجهه شویم که کمترین قرابت گفتاری و رفتاری را با شاخص های اصولگرایی نداشته باشند و فقط از این نام برای مقاصد حزبی و سیاسی جریان مطبوع خود بهره ببرند. اوج این رفتار ژله ای در انتخابات اخیر مجلس شورای اسلامی بروز و ظهور داشت که
پیش تر در مورد آن سخنان بسیاری بیان شده است.
در طول سالیان گذشته رسانه های اصلاح طلب نیز با معرفی برخی از چهره های سیاسی کشور به نام نظریه پرداز جریان اصولگرایی، با استفاده از تکنیک تکرار تلاش بسیاری در تحریف شاخصه های اصولگرایی و بهره گیری حزبی از این نام برآمدند که در این ترفند با هویت سازی جعلی اصولگرایانی را به جامعه معرفی می کردند که در اکثر موارد از مواضع و سخنان آن برای مقابله با اصولگرایی و انقلابی گری استفاده می شود.
امیر محبیان یکی از همین افراد می باشد که در رسانه ها از او به عنوان تئوریسین و نظریه پرداز اصولگرا نام برده می شود و همواره مورد استقبال رسانه های اصلاح طلب برای انجام مصاحبه قرار گرفته است. سخنان محبیان در حالی مورد استقبال اصلاح طلبان قرار می گیرد که یادداشت های وی در بسیاری از مواقع در روزنامه آرمان ارگان مطبوعاتی خاندان هاشمی منتشر می گردد.
به عنوان نمونه پس از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم روزنامه شرق در 21 نوبت، روزنامه آرمان 30 و خبرگزاری ایلنا 11 مرتبه با محبیان مصاحبه و یا سخنان وی را انتشار داده اند از این سه رسانه می توان به عنوان نمونه ای از توجه رسانه های اصلاح طلب به این کارشناس مسائل سیاسی نام برد که در اغلب موارد از این مواضع برای تضعیف اصولگرایی بهره برده اند.
در طول سالیان گذشته و بخصوص با روی کارآمدن دولت یازدهم از این گونه اظهار نظرها و تحلیل ها و انتساب آن به جریان اصولگرایی که با واقعیت های فضای سیاسی کشور فاصله بسیاری دارد بیشتر در جهت مقاصد گروه های سیاسی و بویژه رسانه های اصلاح طلب در راستای نقد و تخریب جریان اصولگرایی استفاده شده است که جای تامل بسیار دارد.
به طور مثال در موضوع تازه برداشت های نجومی مدیران دولتی که حتی باعث انتقاد بسیاری از اصلاح طلبان به دولت شد محبیان در مصاحبه با روزنامه شرق طی اظهار نظری عجیب عنوان می کند که دولت نباید مسئولیت فیش های حقوقی را قبول می کرد. هرچند که حق اظهار نظر و تحلیل شرایط سیاسی حق طبیعی هر فرد در فضای سیاسی و رسانه ای کشور می باشد اما جعل عنوان و استفاده ابزاری از برند یک جریان از سوی جریان سیاسی رقیب بیشتر به یک بی اخلاقی سیاسی شبیه می باشد.