مهم‌تر از دو امتیازی که پرید/ پرسپولیس چطور «بارسلونا» شد؟

به گزارش پایگاه 598 به نقل از بانک ورزش، در شرایطی که خیلی‌ها فکر می‌کردند پرسپولیس کار راحتی برای پیروزی در مقابل فولاد خوزستان خواهد داشت، این اتفاق رخ نداد و سرخپوشان در اولین بازی خانگی فصل جدید، تن به تساوی یک بر یک برابر رقیب جنوبی دادند. 90دقیقه یورش قرمزها روی دروازه حریف، طبق روال گذشته با بی‌دقتی، بدشانسی و اشتباهات داوری به جایی نرسید و حتی نزدیک بود به خاطر دریافت یک گل روی ضدحمله، سرخپوشان بازی را به حریف ببازند.

جوی که بعد از این مسابقه راه افتاد، در نوع خودش جالب و کم‌نظیر بود. بیش از 50هزار پرسپولیسی حاضر در ورزشگاه، محل استادیوم را با غم و ناراحتی ترک کردند. این در حالی است که فولادی‌ها بعد از سوت پایان داور در پوست خودشان نمی‌گنجیدند و سر از پا نمی‌شناختند. برخی از بازیکنان این تیم در توصیف یک امتیازی که با فوتبال تدافعی از پرسپولیس گرفتند، از عبارت «بازی اتلتیکویی» استفاده کردند و گفتند مثل تیم سیمونه مقابل سرخپوشان ایستاده‌اند.

مسلما این دو امتیاز هدر رفته، خیلی می‌توانست برای پرسپولیسی‌ها مهم و شیرین باشد. آنها این فرصت را داشتند که از همین ابتدای کار به صدر جدول بروند و پیش از آغاز مسابقات سخت‌شان در حدفاصل هفته‌های پنجم تا هشتم، وضعیت روحی مناسبی پیدا کنند. با این وجود دو امتیازی که پرسپولیس از دست داد، حداقل این ارزش را داشت که نشان‌مان بدهد سرخپوشان محبوب تهرانی، هویت ارزشمند قدیمی‌شان را باز یافته‌اند. واقعیت آن است که در بیشتر سال‌های یک دهه اخیر، پرسپولیس را تیمی بیمار و رنجور دیدیم که گاهی حتی به خاطر کسب یک تساوی برابر رقبای قدرتمند داخلی احساس شعف می‌کرد. این پرسپولیس اما فرسنگ‌ها با آن تیم فاصله دارد.

مجموعه تحت هدایت برانکو، حالا کوهی از غرور است که خیلی از تیم‌های مقابلش چاره‌ای جز دفاع همه‌جانبه و تلاش برای به دست آوردن حداقل‌ها پیش پای خودشان نمی‌بینند. این شاید دستاوردی بزرگ برای سرخپوشان باشد؛ حتی بزرگتر از یک جام قهرمانی که به وارد ویترین می‌شود و خیلی زود از یاد می‌رود. مسلم است که میلیون‌ها هوادار پرسپولیس علاقه دارند این تیم بعد از سال‌ها مقام قهرمانی لیگ برتر را به دست بیاورد، اما همین حالا هم شاگردان برانکو می‌توانند مفتخر باشند که اتفاقی بزرگ را رقم زده‌اند؛ درست مثل تیم مصطفی دنیزلی در سال85 که ملت را از بوی خوش فوتبال سرمست می‌کرد. حالا برانکو در حال تکرار همان تجربه است؛ با ثبات و آرامش بیشتر و البته شکل معقول‌تر. یادمان باشد وقتی رقبا می‌گویند «اتلتیکویی» بازی کردیم، پیش‌فرض آنها این است که پذیرفته‌اند به پرسپولیس به عنوان ماکت «بارسلونا» نگاه کنند. این تغییر هویت و بازیابی شناسنامه سال‌های دور، انصافا اتفاق کمی نیست.