روحاني اعضايي كه «گل به خودي» مي‌زنند را عوض كند

به گزارش پایگاه 598، محمدعلي وكيلي، مدير مسئول روزنامه ابتكار و سخنگوي فراكسيون اميد در مجلس شوراي اسلامي امروز شنبه 95/4/26 طي يادداشتي با عنوان «چرائي ضرورت تغييردركابينه» در اين روزنامه نوشت: اين روزها دولت حال و روز خوبي ندارد. هر روز يك بحران براي دولت تدارك ديده مي شود. هنوز از اولي نرهيده، دومي از راه مي رسد. مي توان گفت اين دولت، مظلوم ترين دولت جمهوري اسلامي است. دولت زماني بر سر كار آمد كه آب و نفت در بحران به سر مي برد.

با اين بحران ها عملا زمين سوخته اي به اين دولت تحويل داده شد. آنچه پيش بيني مي شد حاكي از آن بود كه بيشترين بحران و چالش براي اين دولت در سياست خارجي باشد. چرا كه بحران ها و چالش هاي آن عميق تر از ساير بحران هاي داخلي بود.

انتظار مي رفت كه دولت در داخل آن چنان مشكل نداشته باشد چندان كه در خارج مساله دارد. اما نكته جالب اين جاست كه عملا با وجود مسائل عميق خارجي، اين دولت سياست خارجي موفقي داشته است و از قضا عمده فشاري كه بر دولت مي رود از بحران هاي داخلي است. عمق مسائل و چالش هاي خارجي و امنيتي قابل مقايسه با مسائل داخلي نيست. اما تفاوت مديران دولت در اين سو و آن سوي مرزها باعث شده بحران هاي دولت بيشتر در درون مرزها باشد تا خارج از مرز! اين اتفاق علت واضحي دارد.

كابينه روحاني متوازن نيست. پاره اي از كابينه در سقف عملكرد هستند ولي پاره اي ديگر در كف كارآمدي قرار دارند. اينكه مردم هم به اين دولت اميد دارند و هم تغيير در دولت را مطالبه مي كنند، ناشي از همين نكته است.

ناكارآمدان دولت، ملت را دلسرد مي كنند اما كارآمدان و ژنرال هاي قوي دولت، به مردم اميد مي دهند. لذا مردم اميدوارانه در پي تغيير در دولتند. مردم معتقدند وقتي دولت مي تواند حريف عرصه هاي سخت شود، نبايد پايش در برخي مسائل داخلي اينچنين بلنگد.

توانايي اعضاي كابينه متوازن نيست. مردم حق دارند وقتي مي بينند ظريف در زير فشار كاري به كمردرد مبتلا مي شود اما پا پس نمي كشد، و در عين حال وزيري ديگر، با وجود مسئوليت درمسائل ومشكلات زيرمجموعه خود خم به ابروي مبارك نمي آورد، از روحاني مطالبه ي تغيير كنند و معتقد باشند كه سمفوني كابينه هم آهنگ نمي نوازد! وقتي يك وزير، خود را به آب و آتش مي زند تا آتش ماهشهر را مهار كند، اما ديگري درمقابل شلاق كارگران بي تفاوت است،بايد نگران دولت بود.

دستاوردهاي اين دولت در برخي حوزه ها حقيقتا خيره كننده است و در اين عرصه ها دولت فراتر از حد انتظار ظاهر شده است. پاره اي از اين دستاوردها را مي توان نقاط عطفي در جمهوري اسلامي خواند. اما ضعف قسمتي ديگر از كابينه به قدري است كه بيم آن مي رود خدمات و دستاوردهاي دولت را در افكار عمومي تحت الشعاع قرار دهد. دولت اقدام خرد پسند و معقولي در ماجراي فيش هاي حقوقي انجام داد. اما اينكه چرا هنوز اعتماد ميان متن مردم كاملا بازسازي نشده است، خود حكايتي بي ربط به ناكارآمدان دولت نيست. پاره اي ناكارآمد، در "كار" دولت، گير و گره انداخته اند! آنها نه تنها به مردم ظلم مي كنند بلكه سرمايه هاي معنوي اين دولت را هم مي سوزانند و از اين حيث به دولت و روحاني ظلم مي كنند. مي توان گفت يكي از اسرار مظلوميت اين دولت، همين است.

از اين رو، ايجاد توازن در دولت و جداسازي كارآمدان و ناكارآمدان در دولت، و كابينه ي توانا و يكدست تشكيل دادن، هم حق مردم است و هم خير دولت است. كابينه نامتوازن، حركت دولت را نامتوازن كرده است. روحاني همچون ژنرالي است كه تاكنون كار خود را با چند تك تيرانداز قوي پيش برده است. اما چند سرباز سرگردان و ناشي نيز دارد كه هرازگاهي به سمت اردوگاه خودي شليك مي كنند و به چهره دولت آسيب مي زنند. روحاني بايد اين اعضايي كه جز "گل به خودي" هنري ندارند را از ميان بردارند. اينان فضا و فرصت ها را اشغال كرده اند اما روحاني را تنها گذاشته اند. ناكارآمدان از شانه دولت بالا مي روند اما هنرشان بر سر دولت كوفتن است. اينان نقش عمده اي در ظلمي كه به اين دولت مي رود، دارند. هم روحاني را تنها گذاشته اند و هم به دولت ظلم كرده اند.

واضح است كه كدام پاي كابينه مي لنگد. تعلل در تغيير تضييع فرصت است.

روحاني مطمئن باشد فريادهايي كه او را از دولتش مطمئن مي كند و جز مدح و ثنا، حرف و سخن و حديثي براي دولت ندارد، بر تنهايي او مي افزايد. كساني مي توانند اين تنهايي را بشكنند و او را همراهي كنند كه آسيب ها و مخاطرات راه را به او باز نمايانند. نه تخريب كنندگان و نه مدح كنندگان هيچ كدام نمي توانند روحاني را از تنهايي دربياورند.

مسلم است كه در ٩6 راهي جز حمايت از روحاني وجود ندارد. از اين رو، بايد كمك كرد كه با تغيير در كابينه، هم ضرب آهنگ دولت خوش تر بنوازد و هم اميد مردم تقويت شود و هم اعتماد جامعه دوچندان شود. حضور افراد تازه نفس و كارآمد مي تواند نفس تازه اي به دولت تزريق كند و با بالانس كابينه، حركت دولت را هارمونيك كند. با اين كار، دل هاي مردم به سمت آهنگ خوش دولت، روان مي شود.