«ترزا می»، «مارگارت تاچر» نیست

به گزارش پایگاه 598 به نقل از روزنامه خراسان، برگزیت، موج سهمگینی بود که کشتی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بریتانیا را با تکانه‌های خود تحت تأثیر قرار داد. کامرون که خود طراح همه‌پرسی خروج از اتحادیه اروپا بود و در بدترین رویاهایش، تصور نمی‌کرد که هم او باید از خانه شماره 10 برود و هم انگلیس از اتحادیه اروپا، جای خود را به «ترزا می»‌داد. همجنس قبلی خانم می در تاریخ سیاسی بریتانیا، مارگارت تاچر ، به «بانوی آهنین» بریتانیا مشهور بودکه با شعار بهبود اوضاع اقتصادی تا سال ۱۹۹۰ رهبر حزب محافظه‌کار این کشور و نخست‌وزیر  بود. بانوی آهنین بریتانیا را وینستون چرچیلی دیگر خوانده‌اند که حمایت او از بازار آزاد، کاهش خدمات دولتی و واگذاری سازمان‌های دولتی به بخش خصوصی، برخی از سیاست‌های مشهور او بود که به «تاچریسم» معروف شد.

 

پافشاری بر سیاست‌های اقتدارگرایانه و محافظه‌کارانه تاچر، منتقدان بسیاری داشت و مقابله وی باقدرت گرفتن اتحادیه‌های کارگری در بریتانیا، از او بانویی آهنین ساخته بود؛ اما اشتباه نکنید، تاچر مرده است و روح او نمی‌تواند در کالبد ترزا می، کشتی بریتانیا را در دریای متلاطم اجتماعی، سیاسی و اقتصادی فعلی، به ساحلی دورتر ازآن چه اکنون در آن به سر می‌برد، برساند. تحلیل گرانی که چهره بریتانیا را پس از می، متفاوت ازآن چه اکنون است ارزیابی می‌کنند،  اشتباه می کنند؛ باید گفت همان‌طور که آمدن اوبامای سیاه‌پوست، تغییری در وضعیت رویکردهای «نژادپرست گرایانه» در ایالات‌متحده ایجاد نکرده و برخی از تحلیل گران با آمدن اوباما از خورشید سیاهی سخن می‌گفتند که زنگار نژادپرستی از چهره آمریکا خواهد زدود و اکنون معلوم شده که اشتباه کرده‌اند، آمدن می نیز تغییر زیادی در روندهای آینده بریتانیا ایجاد نخواهد کرد.

 

دوره می را باید دوران «کنترل» دشواری‌ها دانست و نه همانند تاچر فضای اقتصادی و سیاسی به دنبال شکست «نظام برتون وودز» برای جراحی بزرگ اقتصادی و سیاسی فراهم است و نه سرمایه اجتماعی برای وی مهیااست.وی باید در تصمیم‌گیری‌های خود  به همان راهی که کامرون رفته برود و مجبور است ضمن هماهنگ کردن قوانین ملی با شرایط پس از برگزیت که درگذشته بیشتر نگاه به بیرون یعنی اتحادیه داشته‌اند، با شرایط جدید، به «برگزیتر» ها اجازه دهد تا در کابینه او، امور خروج از اتحادیه را مدیریت کنند. درست است که می نیز یک محافظه‌کار است، اما فراموش نکنیم که تاچر به‌عنوان یک نئومحافظه‌کار، چیز جدیدی داشت تا برای بریتانیا رو کند، اما می ضمن به دوش کشیدن بار خروج از اتحادیه، مجبور است همان سیاست‌های کامرون نظیر افزایش شهریه‌های تحصیلی دانشگاه‌ها، ریاضت اقتصادی، دخالت‌های نظامی هزینه‌بردار برای بریتانیا و کنترل شهروندان این کشور را دنبال کند.جدای از این که خیلی ها معتقدند ترزا می  کاریزمای تاچر را هم برای عبور از این مسیر دشوار ندارد.