چه اصراری داریم لیگ‌مان «برتر» باشد

به گزارش پایگاه 598 به نقل از تسنیم، وحید هاشمیان در گفت‌وگو با رادیو تهران ضمن ابراز گلایه از عدم پرداخت مطالباتش از سوی باشگاه پرسپولیس اظهار داشت: وقتی در فوتبال ما زمین مناسبی نداریم و خیلی از تیم‌ها با مشکلات مالی مواجه هستند، چه اصراری داریم که اسم لیگ‌مان را لیگ برتر بگذاریم؟!

وی در ادامه افزود: در پایان هر فصل تیم‌های زیادی هستند که مطالبات بازیکنان را پرداخت نمی‌کنند. آن تیم‌ها با کمک دولت و شرکت‌های مختلف اداره می‌شوند. با این شرایط دلیلی ندارد که بخواهیم بگوییم لیگ‌مان حرفه‌ای است.

بازیکن پیشین تیم ملی فوتبال در ادامه افزود: بسیار آزاردهنده است من که بعد از سال‌ها بازی در بوندس‌لیگا به پرسپولیس آمدم و با تمام وجودم برای این تیم بازی کردم، هنوز مطالباتم پرداخت نشده است. من به تمام تعهدات خود در پرسپولیس عمل کردم و یک بازیکن کاملاً حرفه‌ای و بی‌حاشیه برای این تیم بودم، اما تاوان این بی‌حاشیه بودنم را پس دادم، چرا که افراد دیگری بودند که با شلوغ‌کاری پول‌شان را گرفتند و عزیزتر هم شدند.

هاشمیان خاطرنشان کرد: مشکل باز هم فدراسیون است که اجازه می‌دهد تیم‌هایی که با بازیکن خود تسویه حساب نکرده‌اند به کار خود ادامه دهند و هر سال نیز به بدهی‌شان اضافه می‌شود. کمیته انضباطی در این زمینه زحمت خود را کشیده و رأی صادر کرده و اعلام می‌کند بدهی باشگاه‌ها به بازیکنان و مربیان از طلب تیم‌ها از سازمان لیگ به شاکیان‌شان پرداخت شود، اما رئیس سازمان لیگ این نامه را از کمیته انضباطی گرفته و بایگانی می‌کند. آخر این چه بی‌قانونی است که در فوتبال ما وجود دارد؟!

وی در ادامه صحبت‌هایش یادآور شد: باور کنید نماینده من دو بار با طاهری در خصوص مطالباتم جلسه گذاشت و من حتی اعلام آمادگی کردم که بخشی از طلب خود را بخشیده و مابقی مطالباتم را به هر شکلی که باشگاه صلاح می‌داند دریافت کنم، اما طاهری در مصاحبه‌اش با یکی از رسانه‌ها که سندش موجود است هرگونه مذاکره با نماینده من را انکار کرده است. من منتظر جواب سرپرست باشگاه پرسپولیس در این زمینه هستم. او اگر اعتقاد دارد این مصاحبه را انجام نداده من سندش را نشان وی می‌دهم و اگر بحث دیگری دارد، مطرح کند.

بازیکن پیشین تیم فوتبال پرسپولیس تصریح کرد: در این مورد من یک خاطره عنوان می‌کنم. زمانی که در بوخوم بودم یک بازیکن ژاپنی داشتیم که در سال 2002 بهترین بازیکن آسیا شد. او آخرین سال‌های فوتبالش بود که از سوی یک باشگاه ژاپنی خریداری شد. مدیر باشگاه ژاپنی بعد از خرید این بازیکن اعلام کرد ما او را در اختیار گرفتیم تا تجربیات حرفه‌ای‌گری‌اش را به نسل جدید فوتبال ژاپن انتقال دهد. این تفاوت مدیران ژاپنی با مدیران ایرانی است. بازیکنی مثل من وقتی از فوتبال ملی خداحافظی کرد حتی به خودشان زحمت ندادند در سایت فدراسیون نامه خداحافظی مرا بزنند یا فلان باشگاه در اعلام لیست نفرات مدنظر خود برای فصل بعد نام مرا نزد و اصلاً اشاره‌ای به این نداشت که من قراردادی نداشتم یا قصد خداحافظی از فوتبال را دارم. این برخوردشان با یک بازیکن باسابقه ملی زیاد و تجربه سال‌ها بازی در اروپاست!