اختلافنظر کیروش و برانکو، از اردوی تیم ملی و استراحت ملیپوشان و
ماجرای تست پزشکی آغاز میشود. به نظر میرسد برانکو بر این باور است که
کیروش پرسپولیس را قربانی اختلافنظرهای شخصیاش با ایفمارک و رابطه
دوستانهاش با علیرضا منصوریان میکند. این اختلاف میتواند به شکل غیرعلنی
و دور از چشم رسانهها و مردم حل شود اما برانکو همه چیز را به سطح
رسانهها میکشد و به تندی علیه سرمربی خارجی تیم ملی موضعگیری میکند.
حمایت قلعهنویی و مایلیکهن از برانکو، دلیلِ متقنی برای پی بردن به
نادرستی راهی است که این مربی انتخاب کرده. او خودش را تا سطح این دو نفر
پایین آورده است. در مقابل، رفتار کیروش هم هرگز بهتر نیست. او طبق معمول
همه جانوران باغوحش را به متن بیانیهاش میکشاند و از برانکو انتقاد
میکند. ادعای کیروش در نوع خودش شگفتانگیز است. اینکه برانکو قصد دارد
با استفاده از نام او، عدم موفقیتاش را توجیه کند. مردی که قهرمانی را در
آخرین ثانیهها با تفاضل گل از دست داده و طبیعتا یک مربی ناموفق به شمار
نمیرود. کیروش در همه این سالها موردحمایت هواداران تیم قرمز پایتخت
بوده اما بعید نیست در این جدال، حمایت بخشِ مهمی از سکوهای سرخ را از دست
بدهد. واضح به نظر میرسد که ادامه این درگیری لفظی، به ضرر هر دو مربی
خواهد بود. به ضرر چهرههایی که خواسته یا ناخواسته به بازی قدرت تن
دادهاند تا اهالی فوتبال را ناامید کنند. دو بازنده در دوئلِ بیسرانجامِ
بیانیهها.