کنایه صریح و سنگین مسعود فراستی به کمال تبریزی:
منتقد سینما گفت: ما در برنامه هفت انتقادهایی را از آقای تبریزی داشتیم و نسبت به اقدام او برای توقف تصویربردازی سریالش فقط می توانم بگویم به خاطر تعطیلی سریال سرزمین کهن باید اعلام عزای عمومی کنیم!
به گزارش سرویس فرهنگی پایگاه 598، مسعود فراستی منتقد سینما در گفتگو با خبرگزاری بسیج در واکنش به اقدام کمال تبریزی درباره توقف تصویربرداری فاز سوم سریال «سرزمین کهن» که علت آن را اظهارات فراستی در برنامه «هفت» عنوان کرده بود گفت: ما در برنامه هفت انتقادهایی را از آقای تبریزی داشتیم و نسبت به اقدام او برای توقف تصویربردازی سریالش فقط می توانم بگویم به خاطر تعطیلی سریال سرزمین کهن باید اعلام عزای عمومی کنیم!
فراستی در پایان گفت: حرف های من را با یکی از همین شلک های مجازی منتشر کنید و بنویسید هاهاها!!!
گفتنی است روز گذشته کمال تبریزی اعلام کرده بود که ساخت سریال «سرزمین کهن» با توجه به اجرای پرزحمت و سنگین آن، به حمایت و پشتیبانی معنوی و روحیه‌بخش از سوی مدیران تلویزیون نیاز دارد؛ این در حالی است که یک برنامه سخیف تلویزیونی به خود اجازه توهین به من را داده است و مسوولان محترم سازمان صداوسیما هم بی‌هیچ عکس‌العملی در این خصوص سکوت کامل اختیار کرده‌اند!
به گفته وی این تصمیم در «اعتراض به سکوت مدیران تلویزیون در برابر اهانت یک برنامه به اصطلاح سینمایی به کارگردان این سریال» گرفته شده است.
فراستی در آخرین برنامه «هفت»، فیلم جدید کمال تبریزی یعنی «دونده زمین» را مصداق دیاثت فرهنگی دانسته بود.
فراستی در توضیح این مطلب که با واکنش های گسترده ای نیز مواجه شد گفته بود: چیزی که من در هفت گفتم به دقت بر مبنای صحبت آقای جوادی‌آملی بود که از دیاثت سیاسی و اقتصادی حرف زده بودند و آن جمله فوق‌العاده‌شان که گفته بودند اصطلاح دیاثت درباره کسانی است که راه نفوذ بیگانگان را در فضای اقتصادی یا سیاسی روی کشور می‌گشایند.
یک جمله‌ای هم دفتر ایشان بعدا در توضیح این سخن ایشان منتشر کرد که خیلی خوب است. گفتند که در فرهنگ قرآنی غیرت را معرفت، هویت و غیرزدایی تشکیل می‌دهد. غیرزدایی هم معناش این است که اولا اجازه ندهیم بیگانه به حریم ما نفوذ کند و ثانیا خودمان هم در کار دیگران تجسس نکنیم. بیگانه را در حریم خود راه دادن و وارد حریم غیر شدن با غیرت سازگار نیست.
آقای جوادی یک جمله دیگر هم دارند که اصطلاح دیاثت در دانش فقه و اخلاق با واژه عرفی آن تفاوت زیادی دارد.
فراستی درباره چرایی انتساب دیاثت فرهنگی به فیلم «دونده زمین» نیز معتقد است: به نظرم فیلم «دونده زمین» چنان علیه مردم و در راستای فروش مردم به بیگانه است که مصداق دیاثت فرهنگی و هنری است، همان چیزی که در هفت گفتم. یعنی فیلم به جای آنکه واقعا بین مردم و دولت تفاوت قائل بشود، چون می‌گوید من می‌خواستم دولت آن زمان را نقد کنم که خودش جای بحث مفصلی دارد، دارد مردم را می‌زند.
«دونده زمین» مردم را تبدیل می‌کند به یک آلت دست که همه منفعل و خواب‌آلودند و دارند برفک می‌بینند در تلویزیون؛ حالا یک ژاپنی منجی این مردم می‌شود. فیلم متاسفانه این مساله را به کل مردم هم تعمیم می‌دهد. نکته جالب بعدی اینکه یک ژاپنی که اساسا در دنیا معروفند به اینکه خندیدن بلد نیستند به مردم ایران خندیدن یاد می‌دهد و آنها کم‌کم به زندگی نرمال خود بازمی‌گردند و آدم می‌شوند.
وی می‌افزاید: گفتم که این واژه اساسا فحش نیست و با عرف تفاوت دارد. آقای آملی هم به دقت ریشه و معنای واژه را توضیح می‌دهد. من فقط گفتم همانطور که می‌شود بر مبنای صحبت یک عالم دیاثت سیاسی و اقتصادی داشت، پس می‌شود دیاثت فرهنگی هم داشت که یکی از مثال‌هایش همین فیلم است. این کلمه را به خیلی از فیلم‌های وطن‌فروش که جایزه جشنواره‌ها را گدایی می‌کنند می‌شود تعمیم داد. حتما فیلم «یک خانواده محترم» مصداق این بحث است. حتما فیلم‌های قبادی و مخملباف هم مصداق این بحث هستند و بسیاری از فیلم‌هایی که وطن را می‌فروشند تا جایزه بگیرند.
فراستی همچنین با اعلام اینکه خطابش به کارگردان نبوده و صرفا به نقد فیلم پرداخته، گفته است: من که از سازنده فیلم دفاع کردم و گفتم که فیلم خوب «لیلی با من است» را دارد و بعد پرسیدم این فیلم بد که با سرمایه خارجی و برای تبلیغ آنها ساخته شده دیگر چیست؟
گفتنی است روز گذشته کمال تبریزی اعلام کرده بود که ساخت سریال «سرزمین کهن» با توجه به اجرای پرزحمت و سنگین آن، به حمایت و پشتیبانی معنوی و روحیه‌بخش از سوی مدیران تلویزیون نیاز دارد؛ این در حالی است که یک برنامه سخیف تلویزیونی به خود اجازه توهین به من را داده است و مسوولان محترم سازمان صداوسیما هم بی‌هیچ عکس‌العملی در این خصوص سکوت کامل اختیار کرده‌اند!
به گفته وی این تصمیم در «اعتراض به سکوت مدیران تلویزیون در برابر اهانت یک برنامه به اصطلاح سینمایی به کارگردان این سریال» گرفته شده است.
فراستی در آخرین برنامه «هفت»، فیلم جدید کمال تبریزی یعنی «دونده زمین» را مصداق دیاثت فرهنگی دانسته بود.
فراستی در توضیح این مطلب که با واکنش های گسترده ای نیز مواجه شد گفته بود: چیزی که من در هفت گفتم به دقت بر مبنای صحبت آقای جوادی‌آملی بود که از دیاثت سیاسی و اقتصادی حرف زده بودند و آن جمله فوق‌العاده‌شان که گفته بودند اصطلاح دیاثت درباره کسانی است که راه نفوذ بیگانگان را در فضای اقتصادی یا سیاسی روی کشور می‌گشایند.
یک جمله‌ای هم دفتر ایشان بعدا در توضیح این سخن ایشان منتشر کرد که خیلی خوب است. گفتند که در فرهنگ قرآنی غیرت را معرفت، هویت و غیرزدایی تشکیل می‌دهد. غیرزدایی هم معناش این است که اولا اجازه ندهیم بیگانه به حریم ما نفوذ کند و ثانیا خودمان هم در کار دیگران تجسس نکنیم. بیگانه را در حریم خود راه دادن و وارد حریم غیر شدن با غیرت سازگار نیست.
آقای جوادی یک جمله دیگر هم دارند که اصطلاح دیاثت در دانش فقه و اخلاق با واژه عرفی آن تفاوت زیادی دارد.
فراستی درباره چرایی انتساب دیاثت فرهنگی به فیلم «دونده زمین» نیز معتقد است: به نظرم فیلم «دونده زمین» چنان علیه مردم و در راستای فروش مردم به بیگانه است که مصداق دیاثت فرهنگی و هنری است، همان چیزی که در هفت گفتم. یعنی فیلم به جای آنکه واقعا بین مردم و دولت تفاوت قائل بشود، چون می‌گوید من می‌خواستم دولت آن زمان را نقد کنم که خودش جای بحث مفصلی دارد، دارد مردم را می‌زند.
«دونده زمین» مردم را تبدیل می‌کند به یک آلت دست که همه منفعل و خواب‌آلودند و دارند برفک می‌بینند در تلویزیون؛ حالا یک ژاپنی منجی این مردم می‌شود. فیلم متاسفانه این مساله را به کل مردم هم تعمیم می‌دهد. نکته جالب بعدی اینکه یک ژاپنی که اساسا در دنیا معروفند به اینکه خندیدن بلد نیستند به مردم ایران خندیدن یاد می‌دهد و آنها کم‌کم به زندگی نرمال خود بازمی‌گردند و آدم می‌شوند.
وی می‌افزاید: گفتم که این واژه اساسا فحش نیست و با عرف تفاوت دارد. آقای آملی هم به دقت ریشه و معنای واژه را توضیح می‌دهد. من فقط گفتم همانطور که می‌شود بر مبنای صحبت یک عالم دیاثت سیاسی و اقتصادی داشت، پس می‌شود دیاثت فرهنگی هم داشت که یکی از مثال‌هایش همین فیلم است. این کلمه را به خیلی از فیلم‌های وطن‌فروش که جایزه جشنواره‌ها را گدایی می‌کنند می‌شود تعمیم داد. حتما فیلم «یک خانواده محترم» مصداق این بحث است. حتما فیلم‌های قبادی و مخملباف هم مصداق این بحث هستند و بسیاری از فیلم‌هایی که وطن را می‌فروشند تا جایزه بگیرند.
فراستی همچنین با اعلام اینکه خطابش به کارگردان نبوده و صرفا به نقد فیلم پرداخته، گفته است: من که از سازنده فیلم دفاع کردم و گفتم که فیلم خوب «لیلی با من است» را دارد و بعد پرسیدم این فیلم بد که با سرمایه خارجی و برای تبلیغ آنها ساخته شده دیگر چیست؟
اخبار ویژه
قربانی کردن قانون به نفع فرد!
شایعه دیدار ایلان ماسک با سفیر ایران:
بررسی سندرم «خودتحقیری» در جریان سازش؛
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
