تهران‌را دو روز نگارخانه شهدای‌مدافع‌حرم کنید

 

سید محمدهادی رضوی سرمایه گذار این مجموعه است که در گفتگویی از فعالیتها، بازخوردها و نواقص و نقاط قوت این مجموعه صحبت کردیم. مجموعه ای که به گفته وی توانست افراد زیادی را از پای ماهواره ها و مجموعه هایی همچون فاطما گل به شبکه خانگی بکشاند.

 

سید محمدهادی رضوی معتقد است مجموعه اش توانسته است تهاجم فرهنگی را در ماهواره ها ایجاد نماید و آنها به پخش سریال (حتی بدون گرفتن مجوز) در شبکه های خود بپردازند و این را موفقیتی در تولید آثار هنری می داند. وی ضمن قبول کردن برخی نقاط ضعف در این سریال، موضوعاتی همچون حجاب و نکات دیگر را با توجه به شرایط زمانی (تاریخی) مجموعه توجیه می کند و توضیحاتی درباره آثار دیگری که در دست کار دارد می دهد.

 

سید محمدهادی رضوی تهیه کنندگی اولین جشنواره مدافعین حرم را نیز به عهده دارد و درباره این کار ارزشی عنوان می کند اگر آرامشی نسبی بر جامعه حاکم است و هر دوشنبه مجموعه ای همچون شهرزاد را می بینیم در گرو رشادتهای بزرگمردانی در تاریخ کشور است که نباید از یادها خارج شود. 

 

 

 

من این مفهوم را اگر در این جشنواره بتوانم به مردم بفهمانم خیلی مهم است، مدافع حرم فقط مدافع حرم حضرت زینب نیست، مدافع حرمی بزرگتر است به نام حریم عفت و ناموس و حریم غیرت و حریم امنیت مردم ما. قطعا قلب نازنین حضرت زینب قلب ائمه ما شاد می شود که شیعیان در دنیا سربلند باشند و این سربلندی به واسطه امنیتی است که در جامعه داشته باشیم و این امنیت از کجا تامین می شود؟ کسانی در جبهه ای جلوتر از مرزهای ما دارند می جنگند.

 

 حوزه فیلم سازی در این زمینه باید قوی شود. چون هنوز این مفهوم برای مردم جانیافتاده و فکر می کنند کسی که رفته مدافع حرم شده پول گرفته و یا به زور اینها را میبرند و فکر می کنند اینها می روند که برای آقای بشار اسد بجنگند. اینها غریبتر از آن دنیا در این دنیا و بین مردم خودمان غریبند. جشنواره مدافعان حرم فقط این را می خواهد بفهماند.

 

 

 قطعا از همه ارگانها میخواهم که اگر اینکار را نکنند واقعا در حق شهدا و ائمه کم کاری کردند. ارگانی که پول می دهی و یک هفته یک هفته تابلو پیکاسو را میزنی در شهر تهران، یک هفته هم عکس شهدای خودت را بگذار و مردم را با آنها آشنا کن. شهرداری تهران که قرار است یک هفته کل تهران را بکنی نگارخانه شهری تهران، در آن دو روزی که جشنواره برگزار می شود کل شهر را پر از حال و هوای حرم کن. چرا ما باید هوای همه را داشته باشیم به غیر از هوای قهرمانان خودمان را؟ من سوالم وقعا این است: چرا برای همه مایه می گذاریم به غیر از قهرمانان خودمان ؟ اصلا لزومی هم ندارد که آدم مذهبی و حزب اللهی باشد، هر کسی که کوچکترین عرق ملی داشته باشد حرف من را قبول می کند. 

 

 

 

همانطور که اثبات کردیم که می شود کاری ساخت که مردم هزینه کنند و آن را بخرند. میشود اثراتی در حوزه ارزشی به مردم بخورانی و مردم هزینه اش را هم بدهند. این فرق دارد با اینکه در تلویزیون مجانی در اختیار مردم قرار دهی. 

 

من می خواهم اثبات کنم که هنر را نباید مفت بفروشیم. کار ارزشی ارائه بدهیم مردم میخرند اما باید کار ارزشی خوب ارائه دهید. یک بسیجی که می خواهیم نشان دهید یه چفیه نندازیم با یک شلوار خاکی بگیم این بسیجی است. خوب مردم از این المان خسته می شوند. بسیجی را بیاوریم در یک حوزه دیگر که یک کار ویژه ارائه دهد و برای جذب مردم به ارزشهایشان ایجاد انگیزه کند. خیلی مسخره است یک وقت هایی میخواهند صحنه جنگ را نشان دهند، یک چفیه تا شده میگذارد دور گردن رزمنده، آخه تو جنگ کی چفیه تا شده داشته؟ یعنی حتی آن صحنه را هم بلد نیستند قشنگ ارائه دهند.

 

 

جالب این است که مسخره کردن خودمان باب شده مثلا قاضی دادگاه را جوری نشان می دهند که مردم بخندند. یا در مسجد برای امام جماعت لهجه ای قرار می دهند که مردم بخندند. این چه جذابیتی دارد؟ چرا شخصیت های ارزشی خودمان را مسخره می کنیم؟ قاضی در جمهوری اسلامی یک حرمتی دارد. امام جماعت یک ارزشی دارد، کسی که رفته شهید شده ارزش دارد. وقتی خودمان مسئولین خودمان را ضایع می کنیم  دیگران بیشتر از خودمان ما را مسخره می کنند.

 

جالب است یک مسئول در جمهوری اسلامی را می خواهند نشان دهند، یقه را بسته و یک تسبیح دستش می دهند و ببخشید، نفهمترین آدم فیلم هم او را نشان می دهند. این چه ارزشی است؟ این چه قشنگی دارد؟ و به نظر من ارشاد باید قطعش کند این چه وضعی است که ما داریم جلو می رویم؟ و اسم این را آزادی می گذاریم. این آزادی نیست این مسخره کردن است. می گویند در یک خانواده اگر حرمت پدر را بشکنی دیگه بقیه اش را باید جمع کنی، این حرمت شکاندن است.

 

 

من که این حرفها را بزنم می گویند رضوی پولدار است، شکمش سیر است و از این حرفا میزند. من خواهش می کنم کسی که پولدار نیست این حرفها را بگوید. مثلا می خواهیم چادری نشان دهیم چادری های ما یا زندانی اند یا بدبخت و بیچاره ترین افراد جامعه هستند. بعد باکلاسترین افراد جامعه را ببینید چه نشان می دهیم. به نظر من ورود یک آدمهایی در سینما باعث می شود مردم فیلم ارزشی هم بخرند و هزینه کنند.

 

 

400 اثر مستند و نماهنگ برای ما ارسال شده که این بی سابقه است. جالب است که از کشورهای حوزه مقاومت هم بسیاری از مقاماتشان شروع به دفاع از این جشنواره کرده اند و این تعداد مستند بکر که ارسال شده بسیار جالب است که ان شااالله ما سال دیگر بتوانیم از اینها فیلم های داستانی در بیاوریم. 

 

امسال فقط در حوزه مستند و نماهنگ فعالیت می کنیم.

 

 

برنامه های بعدی قطعا به بازخورد ما در مراسم اختتامیه برمیگردد. 

اما کاری که کردیم این بوده که ما جایزه ها را در حد جشنواره های خوب در نظر گرفتیم و باید برای کار فرهنگی هزینه کنید. با ماچ و مخلصم و چاکرم و اجرکم عندالله این کارها جلو نمیرود. دشمن دارد در این زمینه هزینه می کند. جوایز ما امسال برای نفر اول حدودا 25 یا 30 میلیون، نفر دوم 20 میلیون و نفر سوم 10 میلیون  است. هیات داورانی که اعلام می کنیم حتما افراد شاخصی خواهند بود. 

 

کاری بکنیم که اگر یکی آمد شهرزاد ساخت ده تا کار دیگر هم کنارش بسازد. و کاری کنیم که دیگران تمایل داشته باشند کار ارزشی ارائه دهند و آنها را نترسانیم. روزهای اولی که آمدیم در این حوزه، گفتند یکسری دارند پولهای الکی در این کار می ریزند. مشکل دیگر این است که اصلا انگار می ترسند هنرمند وضعش خوب باشد. خوب چرا هنرمندان بعدا باید مشکل معیشت داشته باشند؟ من از نزدیک بعضی از عزیزان را دارم می بینم واقعا دچار مشکل اند و گرفتاری زیادی دارند. من می گویم چطور می گوییم لابی صهیونیست پولدارها کنار هم جمع می شوند و در دنیا می کنند. آقایون نذرو خمس و زکات کارتان فقط این نیست که بروید فلان جا فلان کار را بکنید بیایید در حوزه های ارزشی کار فرهنگی انجام دهیم. مطمئن باشید این کار اشتغال هم ایجاد خواهد کرد.

 

شما اثری مثل شهرزاد را نگاه کنید این کار مثل کارخانه ای است هزار نفر را تقریبا طی دو سال مشغول کردید. شما هم بیایید یک کار قشنگ انجام دهید و هزار نفر را مشغول کنید و این در کارهای فرهنگی و فیلم سازی امکانش زیاد است. این مسیری است که باید جلو برویم. حالا ما حرف هایی زدیم که ممکن است به خیلی ها هم بربخورد.

 

روایت داریم که وقتی پول نباشد از طرف نخواه که دنبال خدا و پیغمبر برود. من می گویم امکانش هست که سینمای ارزشی مان را یک سینمای پولساز و درآمدزا بکنیم و همزمان با مردم مثلا در ماه رمضان می توان یک کار ویژه و شاخص ارائه بدهیم که مردم برای آن هزینه کنند. و ان شاالله اتفاقات خوبی خواهد افتاد.