توسعه آموزش عالی کشور براساس مدل توسعه غربی/ فرش‌قرمز وزارت علوم برای انقلاب زدایی از نظام آموزش عالی

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، هفته گذشته سالارآملی، قائم‌مقام وزیر علوم در امور بین‌الملل، در همایش ملی آینده‌پژوهی آموزش عالی ایران، جهانی شدن را فرایندی اجتناب‌ناپذیر و غیر قابل بازگشت توصیف کرد و اعلام کرد که بین‌المللی شدن به‌رغم تهدید هویت‌های محلی-ملی، دارای آثار مثبتی نیز خواهد بود. وی افزود: «نباید در عرصه جهانی شدن بازنده باشیم و باید در مسیر آن حرکت کنیم». در همین راستا، سالارآملی مهم‌ترین چالش آموزش عالی را بسته بودن آن خواند.

در همایش مذکور، نصیری‌قیداری، سرپرست کمیسیون ملی یونسکو در ایران، از عدم ورود دانشگاه‌های ایرانی به حوزه بین‌الملل اظهار تاسف کرد. وی گفت: «یونسکو بر امر جهانی شدن در عرصه‌های مختلف تاکید ویژه‌ای دارد که تحقق این موضوع نیازمند عزم و اراده جدی است». وی همچنین در نشست شورای عالی کمیسیون یونسکو، از تشکیل ۳۰ کارگروه ملی برای تحقق برنامه آموزش ۲۰۳۰ یونسکو و تدوین سند ملی آموزش ۲۰۳۰ ایران به عنوان دستاوردهای این کمیسیون در ایران خبر داد.

سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، با عنوان مخفف یونسکو[۲] (UNESCO) ، عنوان سازمانی فراملیتی است که در راستای اهداف نظام فکری مبتنی بر «جهانی‌سازی» در سال ۱۹۴۵ به عنوان یکی از اقمار سازمان ملل متحد تاسیس شد. یونسکو طبق اهدافی مشخص از طریق تمرکز بر برنامه «آموزش مشترک عمومی» در نظام تعلیم و تربیت سایر کشورها نقش ایفا می‌کند تا نظامات و زیرساخت‌های اقتصادی و سیاسی و فرهنگی مورد نظر خود را ترویج کند.

قرابت فکری مسئولین وزارت علوم با سازمان یونسکو به حدی است که فرهادی، وزیر علوم در سی‌وهشتمین اجلاس کنفرانس عمومی این سازمان، همسویی جمهوری اسلامی را با سیاست‌های یونسکو اعلام نمود. وی همچنین در دیدار با مدیر کل یونسکو، از تلاش جدی ایران برای دستیابی به اهداف برنامه‌های مصوب یونسکو خبر داد.

اتفاقات فوق در حالی رقم می‌خورد که هم‌اکنون یونسکو در برخی دانشگاه‌ها کرسی داشته و به فعالیت‌های ترویجی و پژوهشی خود می‌پردازد. با وجود این، مشخص نیست که آیا جایگاه رسمی و قانونی دادن به برخی سازمان‌های بین‌المللی که ظاهر عام‌المنفعه دارند کار درستی است؟