«برای مداح اباالفضلی»

خبر تعطیلی جلسات حاج محمود کریمی در اعیاد شعبانیه به علت کسالت وی و توصیه پزشکان، علاوه بر نگرانی اقشار مذهبی و هیئتی ها ، از سوی جامعه وعاظ و ذاکرین اهل بیت(ع) نیز واکنش ها فراوانی در پی داشت.

پس از یادداشت هایی که حجت الاسلام ریاضت و حاج امیر عباسی در همین رابطه در اختیار عقیق قرار دادند ، حاج میثم نادی از ذاکرین اهل بیت(ع) نیز دلنوشته ای را ارسال کرده که درادامه می خوانید:

انتشار یک خبر کوتاه و تایید آن طی یک دو هفته ی اخیر، موجی از نگرانی را در اردوگاه اهالی هیات وارد کرده است. خبر این بود: "مراسم های حاج محمود کریمی مداح و ذاکر اهل بیت(ع) تا اطلاع ثانوی برگزار نخواهد شد. مدتی است پرده گوش این مداح اهل بیت(ع) آسیب دیده و پزشکان وی را تا بهبود کامل از مداحی منع کرده اند."

حاج محمود کریمی، مداح 48 ساله کشورمان که سالهاست به عنوان یکی از مشهورترین و محبوبترین ستایشگران اهل بیت(علیه السلام) در کشورمان شناخته می شود، این روزها مشغول طی دوران نقاهت ناشی از بیماری است که شرح مختصر آن در بالا آمد.

فرزند و برادر شهید بودن، افتخاری است که برای او در کنار مدال نوکری، به عنوان تحفه های الهی محسوب می شوند که حاج محمود، الحق و الانصاف، شایستگی کسب این عناوین والا را دارد.

امامزاده علی اکبر(سلام الله علیه) چیذر و شهدای گرانقدر دفاع مقدس و صنعت هسته ای کشورمان، گواهی می دهند که حاج محمود و هیات محترم رایت العباس(سلام الله علیه) چگونه، سالهاست از این قطب فرهنگی – مذهبی، کشورمان و بلکه فضای بین المللی جهان تشیع را تحت تاثیر فعالیت ها و ابتکارات منحصر به فرد خود قرار داده اند.

به دور از هرگونه بزرگنمایی، حاج محمود کریمی را باید یکی از سردمداران تحول در حرفه مقدس و اثرگذار مداحی کشورمان دانست. او با مجاهدتی مثال زدنی، موفق شد سبک نوین و جوان پسندی از مداحی را در اعیاد و سوگواری ها وارد فضای هیئت کند؛ سبکی که به سرعت فراگیر شد و در پهنه ایران عزیز، علاقه مندان بی شماری پیدا کرد.

اما، آنچه که تا اینجا نوشته شد، تنها بدیهیاتی بود که هرکس، که تنها اسمی از حاج محمود کریمی شنیده باشد، هم نسبت به آنها شناخت و اطلاعات کامل تری دارد.

چند سال قبل، عده ای، یا از حسد یا از بغض به امام حسین(علیه السلام) کوشیدند تا شاید بتوانند بر دامان پاک مداحان اهل بیت(علیهم السلام) و شخصیت این مداح ارزشمند و گرانقدر کشورمان، لکه ای بیاندازند و از آن، برای عقده گشایی های خود کیسه ای بدوزند و موج رو به فزونی گرایش جوانان به محافل مذهبی و نیز، افزایش علاقه دوستداران حاج محمود را متوقف یا کند نمایند، اما، سعه ی صدر حاج محمود و بصیرت جوانان هیئتی به مغرضان اثبات کرد که:

جمعیت ارباب وفا نگسلد از هم / این سلسله تا روز جزا نگسلد از هم...

حالا؛ نگرانی اهالی هیئت، از سلامتی ذاکر صاحب نام، محبوب و اباالفضلی کشورمان است. قطعا اگر از خود حاج محمود، احوال این روزهایش را جویا شویم، شبیه این مضمون، زمزمه خواهد کرد که:

مریض آمده اما شفا نمی‌خواهد / قسم به جان شما جز شما نمی‌خواهد

دلیل ناله‌ی من یک نگاه محبوب است / وگرنه درد غلامان دوا نمی‌خواهد

اما جماعت هیئتی، این روزها و در اعیاد شعبانیه، دلتنگ نفس زدن های حاج محمودشان هستند و بی شک، دست های بلندشده به دعا برای درخواست تسریع در شفای کامل نوکر با اخلاص، شجاع، پیشرو و ولایتمدار دستگاه سیدالشهداء(علیه السلام) از درگاه الهی، به بیش از هزاران رسیده است؛ اینان پای سجاده های نیایش و مناجات های خاص این ایام، آرام آرام و بهارانه می گریند و نجوای قدیمی حاج محمود را سر می دهند که:

هر کی گرفتاری داره، ذکر اباالفضل میگیره / نداره هیچ راه چاره، ذکر اباالفضل میگیره...

نکته ی مهم و پایانی این نوشتار هم بازمی گردد به خاصیت غیرقابل تکرار و غیرقابل مقایسه نوکری دستگاه ابی عبدالله(علیه السلام) با سایر پیشه ها و حرفه ها. در انواع هنرهای هفت گانه ای که معروف است ، هنرمند تا زمانی که توان ارائه هنرش را دارد، بازارش سکه است و همین که توان هنرمندی اش را از دست داد، کم کم به انزوا می رود اما در وادی نوکری امام حسین(علیه السلام)، که فراتر از همه ی هنرهاست، دقیقا عکس این ماجرا اتفاق می افتد.

با این حساب، اطمینان خاطر داریم که:

اولا، به لطف و مدد حضرت ارباب و عنایت و دستگیری حضرت باب الحوائج، اباالفضل العباس(سلام الله علیه)، حاج محمود کریمی عزیز و دوست داشتنی به زودی، با سلامتی کامل به عرصه ستایشگری بازخواهد گشت و جلسات پرشور و شعور خود را از سر خواهد گرفت.

ثانیا، معتقدیم که در طی دوران نقاهت و کسب سلامت، حتما مورد عنایات خاصه اهل بیت(علیهم السلام) قرار خواهد گرفت و تجدیدقوای جسمی و معنوی خواهد نمود برای ادامه مسیر پرافتخار نوکری.

پس هم نوا با جامعه بزرگ و محترم مداحان، سینه زنان و هیاتی های سراسر کشور، همراه با حاج محمود کریمی دم خواهیم گرفت: این بیرق علمداره، هنوز رو زمین نیفتاده...