نکونام سودای مربیگری دارد، آن هم نه سودای مربیگری در حد معمولی که سودای مربیگری در تیم ملی و شاید حتی در اسپانیا.
او – رکورد دار بازی در تیم ملی- در این تیم، حتی در دوران بازی کردنش هم یک فرمانده بود، نکونام را در تیم ملی با نکونام در استقلال همان زمان مقایسه کنید، کیروش از او رهبری میخواست و نکونام رهبری بود وسط زمین که تیم را در کره جنوبی به پیروزی رساند و همه راه های هجوم کره را هم بست.
نکونام ۷ سال در اسپانیا در اوج فوتبال دنیا بازی کرد و حتی به ایکر کاسیاس هم گل زد. در چنین شرایطی او حق دارد که به کمتر از دستیاری کیروش قناعت نکند.
نکونام بلند پرواز مسیرش برای آینده را آنجا روشن میکند که میگوید: «کی روش یک دانشگاه است برای مربیگری، وقتی دانشگاه هست چرا باید به مهد کودک بروم؟ »
بسیاری از بازیکنان برای یک هفته ماندن در کنار گواردیولا یا مورینیو، سرودست میشکنند اما نکونام میخواهد کنار کیروش بنشیند، در رختکن او، در اتاق آنالیز او، در فرماندهی او سهیم باشد.
نکونام اگر شانس بیاورد و کیروش در ایران بماند، این بازیکن که پیشینه فرماندهی و کارنامه خوبی دارد آینده مربیگری خوبی هم میتواند داشته باشد.
در واقع بیش و پیش از هر کسی در ایران این نکونام است که دوست دارد کنار کیروش بنشیند و رفتار و تاکتیکهای این مربی را دوره کند.
به نظر میرسد نسل جدیدی در راه است، نسلی مثل همین نکونام و هاشمیانها که مسیر را نه از نزدیک ترین راه که از درستترین راه طی میکنند.