بلیه انگلیسی بلد بودن در جمهوری اسلامی

سرویس سیاسی پایگاه 598 - چند روزی است که کیلیپی در فضای مجازی منتشر شده(اینجا) و گوشی به گوشی در حال تبادل است. در آن کیلیپ کذایی؛ دانشجویی در سخنرانی آقای میرتاج الدینی برآشوبیده و انگلیسی بلد بودن ایشان و مدرک تافلشان را به چالش می کشند. در همین رابطه به چند نکته ای در این خصوص اشاره می شود:

1.کلا چه ضرورتی دارد که حتی بر فرض داشتن مدرک تافل، آن را در بروشور تبلیغی خود بنویسیم؟ مگر قرار است برای پی اچ دی اپلای کنیم که مدرک تافل بخواهد؟ چه کسی گفته که نماینده مجلس باید انگلیسی بلد باشد؟ کلا انگلیسی بلد نبودن برای سیاسیون و مدیران، در غیر از وزارت امور خارجه و بخشهای مرتبط با روابط بین الملل سازمانهای مختلف و مناصبی که ضروری است، عیب نیست؛ هر چند بلد بودن آن فضل است؛ اما نه آنقدر که تبدیل به مساله ملی شود!

2.بنده سواد انگلیسی ندارم حقیقتا و در حد دبیرستان بلدم. اما به گمانم این دوست دانشجو هم که برآشفتند؛ فرمودند که :would you please for one minute talk with me in English…البته از وان مینت به بعد، دختر خانمهای حاضر در جلسه برای این شیرمرد جیغ کشیدند و دیگر چیزی در کیلیپ شنیده نمی شود. حالا سوال شده برایم که اصلا این جمله درست است یا نه؟ چون اولا می فرمایند وود یو پیلیز، درحالی که اهل فن می دانندwould youبه صورت"ووج یو"تلفظ می شود و نمی دانم که می شود بینwouldو فعلtalkفاصله انداخت و عبارت for one minuteرا آن وسط آورد یا نه؟! اهل فن بفرمایند لطفا!

3.اگر جستجوی مختصر دیگری در اینترنت بفرمایید به کیلیپی بر می خورید(اینجا) که عنوانش هست مقایسه انگلیسی صحبت کردن مسئولان جمهوری اسلامی با شاه!! در این کیلیپ کوتاه، بد بودن انگلیسی صحبت کردن یا از روی متن انگلیسی خواندن آقایان احمدی نژاد، روحانی، خاتمی، کفاشیان و علی آبادی را با روان صحبت کردن شاه قدیم مقایسه کرده و به به نموده برای شاه و پیف پیف نثار کرده به جمهوری اسلامی(البته سازندگان کیلیپ، مهندس زنگنه را فراموش کرده اند!)

اما سازندگان عزیز، در این کیلیپ،هیچ اشاره ای به آقایان ظریف یا بنی صدر یا بازرگان یا صالحی نکرده اند که الحق، فلوئنت بوده و انگلیسی را به قول قدیمیها به سان بلبل صحبت می کنند. انگار اینها که انگلیسی خوب صحبت می کنند مسئول جمهوری اسلامی نبوده اند!! در ثانی؛ با سی سال زندگی کردن شاه قدیم و یا دکتر ظریف عزیز در محیط انگلیسی زبانان، هر فرد دیگری هم بود به همین کیفیت انگلیسی یاد می گرفت. نمونه اش هم شهرام شب پره و ابی از خوانندگان لس انجلسی که با دیپلم از ایران رفتند و هم اکنون به دلیل سالها زیستن در ال ای (به قول دوستان اهل فن)، انگلیسی صحبت می کنن در حد لالیگا! پس این فضلی برای شاه قدیم نیست که سالها در غرب زندگی کرده و خوب انگلیسی صحبت می کرده است. هر فرد دیگری نیز بود چنین می شد(البته با کیلیپی که چندی پیش از آقای دکتر صادق خرازی پخش شد و در نشستی در برلین انگلیسی صحبت کردن ایشان نامناسب بود، این قانون کمی نقض شد! (اینجا). چون ایشان شش سال نماینده ایران در سازمان ملل بودند و سفیر بودند و روشن نیست که در آن مدت چه می کردند که تا این حد زبانش ضعیف مانده است؟! مناصب ایشان به نحوی بوده است که روان صحبت کردن انگلیسی جزء ضروریات آن بوده است و چگونه آقایان هاشمی و خاتمی به ایشان چنین مناصبی در امور خارجه داده بودند؟!)

برای اینکه در حق کسی ظلم نشود باید عرض کنم در کیلیپ مقایسه مسئولین جمهوری اسلامی با شاه، اول از همه به آقای احمدی نژاد اشاره شده که سربیت غزلهاست برای مسخره کردن توسط دوستان اهل اخلاق روشنفکر و سلطنت طلب و مجاهد خلق و اینا؛ اما فقط چند ثانیه به آقای احمدی نژاد پرداخته که در جواب رییس جمهور روسیه، ایشان یکyesمی گوید و در جواب تبریک سال نو آقای دیمتری مدودف هم می گوید تنکیو که درست بود. اما همین دوستان کیلیپ ساز هیچ وقت به کیلیپی که باز هم در اینترنت به سادگی یافت می شود(اینجا)؛ اشاره نمی کنند که آقای احمدی نژاد در مصاحبه با خبرنگاران آمریکایی بدون ترجمه، سوالات آنها را متوجه می شوند و به فارسی پاسخ می دهند. این کیلیپ نشان می دهد که ایشان به لحاظ لیسنینگ اوضاعشان بد نیست و باید اسپیکینگ وانادر اسکیلز ایشان را بررسی نمود!

4.نکته آخر هم اینکه در جمهوری اسلامی و از نظر جماعتی، اصلا این چیزها مهم نیست و ملاک خوبی یا بدی این چیزها نیست. یعنی می شود از ام آ تی(MIT) دکتری مهندسی هسته ای داشته باشی و انگلیسی و عربی ات فلوئنت باشد و یحتمل فرانسه و آلمانی تا حدی بدانی و دو دوره رییس دانشگاه شریف بوده باشی، اما و اما و اما در دولت محمود احمدی نژاد کار کرده باشی و از آن بدتر اینکه طرفدار آیت الله خامنه ای باشی، می شوی بد مثل دکتر صالحی(در دولت دهم).

اما اگر مدرکت را از دانشگاهی معمولی در یکی از کشورهای تابعه کشور انگلیس گرفته باشی و با استاد ایرانی و در زمانی که چند شغل مهم در کشور داشته ای، اما و اما و اما ...به دلایلی می شوی خوب!

یا مثلا اگر پروفسور حمید مولانا باشی در تیم احمدی نژاد، می شوی بد و یا اگر پروفسور مسعود درخشان باشی در تیم آقای جلیلی، مسخره می شوی؛ اما اگر نوری زاد برگشته از نظام باشی با چند فیلم ضعیف، می شوی خوب! و فاطمه معتمد آریا و بیضایی و کیمیایی و تقوایی و ...از تو حمایت می کنند و همه گذشته را فراموش می کنند و اصلا هم مهم نیست که حتی در حرفه تخصصی ات هم کارنامه ات ضعیف بوده و اصلا مهم نیست که مدتها در کیهان مقاله می نوشتی و باقی مسائل...

پس در این وضعیت، توصیه ام به تمام طرفداران انقلاب و رهبری این است که اساسا تلاش چندانی برای اثبات مدارک و مدارج و توانمندیهای خود نداشته باشند. چون اگر خودشان را بکشند به سطح علمی و آن هم در سطح جهانی افرادی مانند پروفسور مولانا، پروفسور درخشان، دکتر سعید زیباکلام، دکتر صالحی و ...نمی رسند. همین نمونه ها که همگی مورد تمسخر جماعت مدعی اخلاق و روشنفکری قرار گرفته اند نشان می دهد اساسا ملاک خوبی و بدی، اینها نیست و مشکل جای دیگری است!

البته بعضی افراد هم هر دو موقعیت خوب و بد بودن را تجربه کرده اند؛ مثل علی آقای مطهری. در زمانی که در کیهان با بی منطقی و بی ملاحظگی علیه آقای هاشمی می نوشت، از نظر این جماعت مورد اشاره، بد بود. اما از زمانی که باز با همان بی منطقی شیفت کرد به سمت آقای احمدی نژاد و از هیچ تخریب و توهینی فروگذار نکرد؛ علی رغم بلندی محاسن، شد خوب و یادگار استاد شهید و ...تا حدی که دکتر سروش اخیرا فرموده اند که ایکاش ایران بودم و در انتخابات هفتم اسفند 94 به علی مطهری شجاع رای می دادم!!

جل الخالق! عجب ملتی هستیم ما! عجب منطق و معیارهایی دارند بعضیا!

هویتنا