مسئله کدام است؛ عدم درک مخاطب یا عدم آگاهی مدیران سینمایی

به گزارش پایگاه 598، بسیاری از کشورهای صاحب صنعت سینما می بایست جشنواره ای بین الملل برای تولید آثار سینمایی داشته باشند، کشورمان نیز باید بتوانیم از این رهگذر سینمای پاک و نجیب خود را که این روزها علاوه بر خاورمیانه توانسته طرفدارانی در اروپا و آمریکا پیدا کند را به همه جهانیان معرفی کند؛ البته دستیابی به چنین امری نیاز به تدبیر، تأمل و استفاده از نظرات صاحب نظران و همچنین استفاده از تجربیات جشنواره های موفق دنیا دارد.



به گزارش خبرنگار بولتن نیوز، جشنواره بین الملل فیلم فجر در حالی به پایان رسید که از همان ابتدا با انتقادات جدی از سوی بسیاری از کارشناسان و منتقدین نسبت به تفکیک بخش ملی و بین الملل روبرو بود.

این جشنواره علیرغم تبلیغات گسترده ای که درباره کیفیت و کمیت برگزاری آن انجام گرفت، روزهای آرامی را پشت سر گذاشت و برگزاری آن در یک پاساژ بزرگ تجاری در شلوغ ترین نقطه تهران هم نتوانست به میزان علاقه مندان آن اضافه کند. نه تنها مخاطلبان داخلی از این جشنواره استقبال نکردند که از سوی سینماگران خارجی نیز با استقبالی روبرو نشد و ادعاهای جهانی بودن جشنواره صرفا خوراک تبلیغاتی داخلی داشت.

حضور مهمانان خارجی نیز که پیش از این بر روی حضور آنها در جشنواره مانور داده شده بود با نیامدن «امیر کاستاریکا» تحت الشعاع قرار گرفت؛ البته دبیرخانه جشنواره تلاش کرد بر روی چهره الکساندر سوکورف کارگردان روس مانور دهد.

نیامدن مخاطبان داخلی نیز انتخاب هوشمندانه پریس سینمایی چهارسو را ناکام گذاشت، چرا که چهارسو نسبت به پردیس های بزرگ سینمایی مانند «کوروش»،«آزادی» و «ملت» از سالن های کوچک تر با تعداد صندلی کمتری برخوردار است، اما این سالن های کوچکتر نیز بیش از حد خالی از مخاطب بود.

علیرضا شجاع نوری مدیر نشست های تحلیل فیلم جشنواره نیز با حضور در تلویزیون با بیان اینکه مهمان توریست نمی خواهیم، توجیه دیگری درباره تعداد پایین مهمانان خارجی عنوان کرد: «هنر جشنواره در این است که بیشترین اطلاعات را در کوتاه ترین زمان ممکن از میهمانان بگیرد و آن را منتشر و منتقل کند. ما در همه زمینه‌ها نیازمند این دانش و اطلاعات هستیم. در جشنواره جهانی فیلم فجر نیازمند توریست و میهمان نیستیم. میهمانی نخواهیم داشت مگر حضورش برای ما دستاورد داشته باشد و به سینمای بومی ما کمک کند.»

سوال اینجاست که آیا مخاطب علاقه ای به سینما ندارد یا فیلم های جشنواره بین المللی جذابیتی برایش نداشته است؟

آمار فروش فیلم های اکران نوروزی تا شنبه 4 اردیبهشت ماه می گوید: «من سالوادور نیستم» حدود 12 میلیارد تومان، «50 کیلو آلبالو» حدود 7 میلیارد تومان و «ابد و یک روز» و «بادیگار» هر یک حدود 4 میلیارد تومان فروش داشته اند و این نشان از استقبال بی نظیر مخاطب از فیلم های روی پرده دارد؛ البته گواه این مطلب نیز هست که این فیلم های به خوبی توانسته اند زبان مخاطب را بفهمند اما فیلم های جشنواره بین الملل نتوانستند.



متأسفانه مدیران سینمایی ما دست به بدعت گذاری هایی می زنند که عایدات مثبتی برای مان در پی ندارد. جشنواره ملی و بین المللی قطعاً باید در یک زمان برگزار شوند تا فیلمسازانی که از کشورهای مختلف جهان برای حضور در جشنواره دعوت می شوند بتوانند با حضور در سینماهای مردمی میزان استقبال مخاطبان از سینما را بسنجند و با آن ها به گپ و گفت بنشینند. از سوی دیگر زمانی که جشنواره ها در یک زمان برگزار شوند فیلمسازان جهانی امکان آن را دارند تا بخش عمده تری از آثار سینمای ایران را در ایام برگزاری جشنواره تماشا کنند و اینکه در جشنواره جهانی تنها شاهد تماشای ۳ فیلم از سینمای ایران هستند به هیچ عنوان نمی تواند سینمای ایران را به آن ها معرفی کند.