اظهارات‌غم‌انگیزمجری‌معروف‌درباره‌بیماری‌اش

به گزارش پایگاه 598 به نقل از "ورزش سه"، مرتضی اسماعیلی را اهالی ورزش و به خصوص فوتبال با ریش پروفسوری‌ ولبخندهایش در جعبه جادویی تلویزیون می‌شناسند. مجری باسابقه سیما حالا چند ماه است در بستر بیماری قرار گرفته و شرایط جسمانی مناسبی ندارد.

اسماعیلی درباره وضع جسمانی‌اش به "ورزش سه" می گوید: من از اواسط بهمن‌ماه سال گذشته درگیر آزمایشگاه و دکتر و بیمارستان هستم. چند روزی هم است در بیمارستان دی بستری شده‌ام و قرار است امروز مرخص شوم. طول درمانم را سپری می‌کنم و امیدوارم هرچه زودتر شفا پیدا کنم.

او درباره نوع بیماری‌اش عنوان می‌کند: تشخیص دکترها این است که یک التهابی در بدن من وجود داشته و آن را دست کم گرفته‌ام. به نوعی بیماری چراغ خاموش در بدنم پیشرفت کرده و التهاب به روده رسیده است. التهاب روده‌ام، التهاب مفاصل را برایم به دنبال داشته و راه رفتن هم برایم مشکل شده است. از سوی دیگر در حنجره‌ام تاثیر گذاشته و تارهای صوتی‌ام هم ضعیف شده است. البته پزشکان می‌گویند با تزریق می‌شود تارهای صوتی‌ام را برگرداند اما هنوز نظر نهایی را به من نداده‌اند.

اسماعیلی صحبت‌هایش را اینطور ادامه می‌دهد: فقط می‌توانم بگویم خدا به هیچ کس بد ندهد. تحمل چنین شرایطی برایم خیلی سخت است. در تمام سال‌های زندگی‌ام فقط ویلچرنشین نشده‌ بودم که آن هم برایم اتفاق افتاد.در بیمارستان برای انجام مراحل درمانی مرا با ویلچر جابه جا می‌کنند.

وقتی برای اسماعیلی آرزوی شفای عاجل و بازگشتش به تلویزیون را می‌کنیم، اینطور لب به سخن می‌گشاید: ای آقا... دیگر از من گذشته است. شرایطم طوری است که فقط دوست دارم سلامتی‌ام را به دست بیاورم. من از سال 70 در صداوسیما حضور داشتم؛ چه شد؟ از دوستان صداوسیمایی که جویای احوالم بودم، ممنونم اما واقعا دیگر رمقی برای بازگشت ندارم. بهتر است جوان‌تر ها بیایند و کارشان را آغاز کنند.

این مجری باسابقه ورزشی صحبت‌هایش را اینگونه به پایان می‌برد: جا دارد از دوستانی که محبت داشتند و پیگیر وضعیتم بودند، تشکر کنم. از مهندس عظیم بابایی شهردار منطقه 6 تهران، کیومرث هاشمی رییس کمیته ملی المپیک،‌امیر و مجید عرب و تمام عزیزانی که جویای احوالم بودند و زحمت کشیدند، تشکر می‌کنم. از پزشکانی که در این مدت شرایط جسمانی‌ام را دنبال می‌کردند، دکتر اقازاده، خانم سوسن سروش، دکتر فرهاد قریب‌پور، دکتر شریفی و دکتر رحمانی پناه مدیریت بیمارستان دی متشکرم. همچنین از آقای مجید امین ترابی از قهرمانان اسبق تکواندوی ایران که دوست نزدیکم است و پیگیر شرایطم بود، تشکر می‌کنم.