اقتصادمقاومتی در فرانسه!/ پیاده‌سازی اقتصاد مقاومتی بدون برگزاری همایش و بازی با الفاظ

به گزارش سرویس اقتصادی پایگاه 598، آنچه در عصر کنونی توسط مجموعه کشورهای به‌ظاهر صنعتی و به خیال خود پیشرفته به سایر کشور‌های دنیا توصیه می‌شود و متأسفانه عده‌ای روشنفکرنما هم در داخل کشور ما با آن هم‌صدایی می‌کنند این است که برای رسیدن به پیشرفت در حوزه‌های مختلف باید با این مجموعه از کشور‌ها وارد مراودات مالی و کالایی شد و دروازه‌های کشور را برای ورود کالا‌ها از این کشور‌ها باز گذاشت. توجیهی که همواره برای این نوع نگاه عرضه می‌شود، این است که با این کار صنایع کشور وارد یک فضای رقابتی شده و مجبور می‌شوند کیفیت و قیمت خود را متناسب با کالاهای باکیفیت و ارزان‌قیمت خارجی تنظیم کنند، در غیر این صورت از گردونه رقابت کنار گذاشته خواهند شد.

این نوع نگرش منسوخ‌شده را می‌توان از جهات بسیاری مورد نقد قرار داد امّا این‌بار قصد داریم از منظر دیگری به این موضوع بپردازیم و ببینیم کشور‌هایی که خود از طلایه‌داران تجارت آزاد در جهان بوده‌اند امروزه در چه وضعی بسر می‌برند؟ و این نوع نگرش آن‌ها تا چه حد توانسته به پیشرفت صنایع در این کشور‌ها کمک کند؟

به‌عنوان نمونه این بار به سراغ کشور فرانسه می‌رویم. مستند «من با محصولات ۱۰۰ درصد فرانسوی زندگی می‌کنم» مستندی است که می‌تواند پاسخ روشنی را به این پرسش‌ها بدهد.

در این مستند بنجامین و همسرش بعد از سال ۲۰۱۲ که کمپین حمایت از تولید ملی به راه افتاد، تصمیم می‌گیرند که به مدت یک سال از هیچ کالای غیر فرانسوی استفاده نکنند و در طول این مدت، کلیه لوازم خانه‌ی خود را هم به کالاهای ۱۰۰ درصد فرانسوی تبدیل کنند. برای این کار ابتدا از یک متخصص اعطای گواهینامه‌ی فرانسوی بودن درخواست می‌کنند تا میزان فرانسوی بودن خانه‌ی آن‌ها را تخمین بزند. نتیجه‌ای که از بررسی اولیه‌ی لوازم خانه بدست آمد این بود که آن‌ها کمتر از ۴/۵ درصد فرانسوی هستند.

کار از همین‌جا آغاز می‌شود. بنجامین همه این لوازم را به یک سمسار می‌فروشد و از اینجای مستند او سعی می‌کند تا نیاز‌ها و لوازم منزل خود را از کالاهای تولیدشده در داخل کشورش تأمین کند.

در مسیر تأمین این لوازم بنجامین به سراغ وزیر بازسازی صنعتی در فرانسه می‌رود و او به بنجامین می‌گوید که تنها در صورتی می‌توان صنعت یک کشور ‌را بازسازی کرد که همه مردم از آن صنایع حمایت کنند.

بنجامین هربار که برای تأمین یکی لوازم خانگی به بازار می‌رود متوجه می‌شود که کارخانه‌های تولیدی فراوانی هستند که در طی این سال‌ها به‌شدت آسیب دیده‌اند و بسیاری از کالا‌ها نظیر تلویزیون، اتو، یخچال و … دیگر در فرانسه تولید نمی‌شود. حتی خودرو‌هایی همانند پژو و رنو به ترتیب کمتر از ۵۰ و ۱۸ درصد آن‌ها در داخل فرانسه تولید می‌شود.

بنجامین به سراغ فلیپ منیر[۱]، یک اقتصاددان لیبرال که مدافع جهانی‌شدن است می‌رود تا درباره‌ی مشکلاتش با او صحبت کند. منیر معتقد است که جهانی‌شدن پدیده‌ی بسیار مبارکی است چراکه پول ذخیره شده بابت نخریدن اجناس گران‌قیمت داخلی می‌تواند در حوزه‌های دیگر مصرف شود و ما می‌توانیم با آن کالاهایی را بخریم که پیش از این حتی نمی‌توانستیم به داشتن آن‌ها فکر کنیم و این یعنی مصرف بیشتر و به تبعش رفاه بیشتر!!! او همچنین در توجیه بیکار شدن نیروی کار داخلی به سبب تعطیلی کارخانه‌های تولیدی در کشور مدعی شد که پول ذخیره‌شده بابت نخریدن مثلاً آن یخچال گران‌قیمت می‌تواند برای خوردن غذا در رستوران هزینه شود، پس کارگر آن کارخانه‌ی ساخت یخچال می‌تواند در یک رستوران مشغول کار شود.

در ادامه مستند فیلم‌هایی از اعتراضات خیابانی کارگران کارخانه‌ها را به خاطر تعطیلی و یا تعدیل نیروی کارخانه‌هایشان شاهد هستیم که درواقع کارگردان سعی دارد این نکته را یادآور شود که همیشه تغییر شغل دادن به‌راحتی گفته‌های اقتصاددانان لیبرال هم نیست و در غالب موارد منجر به اعتراضات خیابانی می‌شود.

بنجامین مدعی می‌شود که در طول آزمایش یک ساله‌ی او ۱۸۰ هزار نفر دیگر در فرانسه شغل خود را از دست داده‌اند. او سعی دارد تا نشان دادن این واقعیت‌ها حس میهن‌پرستی را در مردم کشورش بیدار کند و آن‌ها را به خرید کالاهای تولید کشور خودشان ترغیب کند.

در انتهای مستند متخصص اعطای گواهینامه‌ی فرانسوی بودن، با بررسی مجدد خانه‌ی بنجامین درصد فرانسوی بودن خانه‌ی او را ۹۶/۹ درصد تخمین می‌زند.

وزیر بازسازی صنعتی فرانسه هم در بازدیدی که از خانه‌ی بنجامین دارد به او می‌گوید اگر ما از کالاهای تولید خودمان حمایت نکنیم به مرور تبدیل به برده‌ی اقتصادی چین می‌شویم. او مشکل را در این می‌بیند که کارمندان دولتی در فرانسه حس وطن‌دوستی ندارند و باید برای اصلاح این وضعیت، قوانین کشور را تغییر داد.

باید در نظر داشت که هیچ‌کس برای دولت فرانسه سیاست‌های کلان اقتصاد مقاومتی ننوشته است تا در بندهای ۶ و ۸ آن به تولید و مصرف کالاهای داخلی توصیه کند امّا آن‌ها به فراخور بحرانی که واسطه‌ی جهانی‌شدن و تجارت آزاد دامن‌گیر آن‌ها شده بود برای بازسازی صنایع خود یک وزارتخانه ایجاد کرده‌اند و شاید بتوان نام دیگر این مستند را راهکار‌های پیاده‌سازی اقتصاد مقاومتی در فرانسه گذاشت.

گویا حق با وزیر صنعت معدن و تجارت کشور ما آقای نعمت‌زاده است. ما باید تعدادی مدیر اجرایی و وزیر از فرانسه وارد کنیم تا در زمینه‌ی پیاده‌سازی اقتصاد مقاومتی فعالیت‌های مفیدتری از برگزاری همایش و بازی با الفاظ هم انجام گرفته باشد.

عنوان مستند: ساخت فرانسه – من با تولیدات ۱۰۰٪ فرانسوی زندگی می‌کنم / Made in France – L’année où j’ai vécu 100% français

کارگردانان: بنجامین کارل، بنجامین آدور، کرین داسفور / Benjamin Audour, Benjamin Carle, Karine Dusfour

تهیه‌کننده: بنجامین کارل، بنجامین آدور، کرین داسفور / Benjamin Audour, Benjamin Carle, Karine Dusfour

شرکت سازنده: CANAL +

سال تولید: ۲۰۱۴

کشور سازنده: فرانسه

زمان مستند: ۹۲ دقیقه

لینک توضیحات مستند در وب‌سایت تولید‌کننده:

www.canalplus.fr/c-infos-documentaires/pid6918-c-made-in-france.html