با این حال در سالهای اخیر و با فزونی یافتن رسانه ها بخصوص رسانه های مجازی این گفتگوها هم جهت گیری تازه ای پیدا کرده اند و برخی رسانه ها بدشان نیامده گفتگوی نوروزی را بهانه ای کنند برای برخی تابوشکنی ها و به دنبال آن بالا بردن آمار مخاطبان خود.
یکی از تازه ترین نوع این گفتگوها از سوی رسانه ای منتشر شده که تخصص اصلی اش در دو سالی که از راه اندازیش گذشته است ارائه ساده ترین اخبار در فایلهای ویدیویی است. به بیان بهتر برای آن که صفت "اولین مجله ویدیویی ایران" به درستی صرف شود(!) گردانندگان این سایت تصمیم گرفته اند که در کنار گفتگوهای تصویری که با برخی چهره ها ترتیب می دهند حتی کلیشه ای ترین خبرها را هم به صورت ویدیویی ارائه دهند.
این رسانه برای نوروز هم تعدادی فایل تصویری بارگذاری کرده که در میان آنها گفتگو با یک بازیگر زن اخیرا جداشده از همسر بازیگر-کارگردان خود جلب توجه می کند. گفتگوکنندگان که سوال تازه ای برای پرسیدن از این بازیگر عموما ایفاگر نقشهای مکمل نداشته اند به ناگاه بحث را به سمت آوازخوانی برده و این پرسش را مطرح کرده که آیا برنامه ای برای آوازخوانی ندارید.
بازیگر موردنظر هم با بیانی متعجب از این گفته که مگر امکان دارد زنها بخوانند و گفتگوکنندگان هم با ذکر مثال از برخی بازیگران زن مثل هنگامه قاضیانی که آوازخوانی هم کرده اند این اتفاق را شدنی دانسته اند.
نتیجه گیری این بحث هم کاملا عجیب بوده چراکه این بازیگر زن از این گفته فقط زمانی آواز می خواند که بتواند آلبوم بیرون دهد و البته در پاسخ به پرسش بعدی که آیا بعد از مهاجرت، آلبوم خواهد داد گفته است ترجیح می دهد منتظر بماند تا نرم نرم اوضاع بهتر شود و ایشان در همین داخل آلبوم بدهند!
سوال اینجاست در شرایطی که یکی از دستورات فقهی اسلام عدم تکخوانی زنان برای مردان است و کنسرتهایی هم که برخی خوانندگان زن در کشور برگزار کرده اند فقط با حضور بانوان بوده اصرار این رسانه برای طرح چنین سوالاتی و البته سوق دادن یک بازیگر زن به سمتی که از علاقه نداشته خود برای خوانندگی سخن گوید چه هدفی را دنبال می کند؟
آیا این رسانه بناست در کنار زدن یکی از دستورات فقهی پیشقدم باشد و با این سوالات می کوشد در این زمینه تابوشکنی کند؟
اگر چنین هدفی وجود دارد چرا چنین رسانه ای شماره مجوزی که از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی-یعنی همان وزارتخانه ای که تکخوانی بانوان را ممنوع اعلام کرده- در رسانه خود قرار داده است؟
اگر هم طرح این سوال فقط برای سرگرمی بوده، تلاش فراوان برای آن که به بازیگر زن حقنه شود که خش صدایش به درد خوانندگی می خورد از کجا نشأت گرفته است؟
عجیب است این طرح سوال در رسانه ای رخ می دهد که یکی از مجریان مرد تلویزیون حامی آن است.
مجری موردنظر در ظاهر خود را شخصیتی به شدت وامدار تربیت اسلامی دانسته است و گاه و بیگاه در گفتگوهایش هم می کوشد مدام خانواده ها را به درپیش گرفتن اصول اسلامی تشویق کند.
اینکه چطور است چنین مجری ظاهرالصلاحی رسانه ای را حمایت کند که یکی از گفتگوهای آن در جهت زیرپا گذاشتن یک اصل فقهی اسلامی است جای سوال دارد؟