تا ثُریا می‌رود برجام، کج!

به گزارش پایگاه 598، به نقل از آناج، وقتی کسی شروع به ساختن خانه‌ای می‌کند، یکی از فاکتورهای مهمی که باید به آن توجه داشته باشد، مقاومت آن خانه در برابر بلایای طبیعی نظیر زلزله است که قطعا مصالحی را به‌کار می‌گیرد و طبق نقشه‌ای پیش می‌رود که در برابر بزرگ‌ترین زمین‌لرزه‌ها هم آسیب نبیند. عقل سلیم نمی‌پذیرد در منطقه‌ای که روی گسل‌های بزرگ قرار دارد، منازلی با مقاومت پایین در برابر زمین‌لرزه‌ها ساخته شود و این‌گونه جان ساکنان را به خطر اندازد.

دنیای سیاست هم این‌گونه است. معاشرت و تعامل سیاسی با کشورهای دنیا مستلزم داشتن درک درستی از روابط بین‌الملل و فهم واقعی از موضوعات مشترکی است که روابط کشورها را به دوستی و یا دشمنی مبدل می‌سازد.

به‌یقین جمهوری اسلامی ایران از سال 57 با نفی سلطه‌ی شرق و غرب، وارد دنیای جدیدی شده که سازوکارهای مرسوم بین‌المللی که مخلوق چند کشور قدرت‌مند جهان بوده‌اند را نپذیرفته و با تأکید بر اصولی که بر اساس آن انقلاب ایجاد شد، راه خود را ادامه داده است. از همان ابتدا ابرقدرت‌های جهان مقابل ایران ایستادند و از هر گونه روشی اعم از کمک‌های گسترده به ارتش بعث عراق، اعمال تحریم‌های همه جانبه، ترور مسئولان و نخبگان، انجام طرح‌های براندازانه، القای جو ایران‌هراسی و به راه انداختن جنگ روانی گسترده علیه جمهوری اسلامی، برای مقابله با ایران استفاده کردند که در همگی آنها به کوچه بن‌بست رسیدند.

اکنون دهه چهارم انقلاب اسلامی در حالی سال‌های پایانی خود را سپری می‌کند که در آخرین هجمه‌ی سیاسی دشمن، درگیر «تجربه»‌ای موسوم به «برجام» شده است که در آن با دادن امتیازهای نقد به طرف مقابل، چند وعده‌ی نسیه از آنها دریافت نموده است. امروز با گذشت چند ماه از روز اجرایی‌شدن برجام و شانه خالی‌کردن غربی‌ها از انجام تعهدات اصلی خود، عملا ثابت شده است که «خشت اول» ساختمان برجام، کج گذاشته شده و آنچه که دولت‌مردان از روزگار پسابرجام سخن می‌گفتند، دیوار کجی است که تا ثُریای سیاست خارجی تدبیر و امید بالا رفته است.

ساختمان برجام، به‌جای آنکه دیوار تحریم‌ها را بشکند، خود دچار شکنندگی شده و تا به امروز هنوز هیچ امتیاز قابل توجهی در ازای تعهدات سنگین ایران دریافت نکرده است. این ساختمان آنقدر تُرد و شکننده است که نامزدهای ریاست‌جمهوری ایالات متحده برای «پاره‌کردن» و «زیر پا له کردنِ» آن، از یکدیگر سبقت می‌گیرند و در لابی صهیونیستی آیپک، سران رژیم اشغالگر قدس را اطمینان می‌دهند که موشک بالستیک ایران را در هوا می‌زنند!

 

 

در این نشست «دونالد ترامپ» توافق هسته‌ای را «احمقانه» خوانده و ایران را حامی اصلی تروریسم نامیده است. هم‌چنین «تد کروز» اسرائیل را «نور تابنده بر جهان» توصیف کرد و گفت: «بدانید اگر رئیس‌جمهور شوم این توافق بی‌شرمانه را کنار خواهم گذاشت و تحریم‌ها را دوباره علیه ایران وضع خواهم کرد. ایران هم اگر جرئت دارد یک آزمایش موشکی انجام بدهد تا ببیند موشکش را در دم مورد اصابت قرار خواهیم داد». «جان کسیچ» دیگر نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، آزمایش موشکی ایران را ناقض برجام عنوان کرد و مدعی شد: «اگر رئیس‌جمهور شوم و ایران فقط یک «واو» از توافق را عمل نکند، همه‌ی دنیا را بر علیه‌اش متحد خواهم کرد.»

ساختمان برجام آنقدر سست و نامقاوم است که هر کس بر روی دیوار آن یادگاری می‌نویسد و نامزدهای آمریکایی، رؤیای نابودی برجام را، مانند خانه‌ای که در طرح اتوبان شهری قرار گرفته، در سر می‌پرورانند. عجله‌ی دولت یازدهم در قرائت بیانیه‌های متوالی و نیز خوش‌خیالی نسبت به طرف مقابل باعث شده که دو سال و نیم وقت، هزینه و انرژی ارکان نظام صرف توافق‌نامه‌ای شود که سهم ایران از آن فقط روی کاغذ، قشنگ و جذاب است و هیچ تضمینی وجود ندارد که رئیس جمهور بعدی ایالات متحده به مفاد آن پایبند باشد.