سرمربی تاریخ‌ساز پرسپولیس در بستر بیماری

راجرز در 16 شهریور با عنوان یک بازوی روحیه‌ساز برای تیم روی نیمکت پرسپولیس نشست و موفق شد در تقابل با رایکوف سرمربی نامدار استقلال نتیجه‌ای شگفت‌انگیز کسب کند و با حساب 6 بر صفر رقیب دیرینه که آن سال‌ها با نام تاج فعالیت می‌کرد را از پیش‌ رو بردارد. در آن بازی مرحوم همایون بهزادی که در نبود راجرز وظیفه آماده‌سازی تیم را برای این دیدار سخت بر‌عهده داشت با زدن 3گل هت‌تریک کرد و همچنین مرحوم ایرج سلیمانی (2گل) و حسین کلانی نیز برای پرسپولیس گلزنی کردند. البته به خاطر همزمانی این دیدار با مسابقات کشتی در مجموعه آزادی این دیدار تصویربرداری نشد و هیچ فیلمی از آن موجود نیست اما گزارش رسانه‌های مکتوب تمام اتفاقات آن دیدار با جزئیاتش را منتشر کردند که همچنان در دسترس علاقه‌مندان است و با یک جستجوی ساده می‌توان آن را در فضای مجازی پیدا کرد.

اگر بخواهیم فقط یک افتخار برای جاوید ماندن نام راجرز در پرسپولیس نام ببریم، آن افتخار برد 6 بر صفر مقابل استقلال است هر چند در همان سال و در جام تخت جمشید، راجرز توانست پرسپولیس را قهرمان کند. او که در سال 1924 در ساوت‌پورت انگلیس به دنیا آمده بود، از سال 1962 کار مربیگری را با تیم ملی فیلیپین آغاز کرد و پس از یک‌سال راهی آفریقای جنوبی شد تا به فوتبال قاره سیاه خدمت کند.

****

سفر راجرز به قاره آفریقا در سال‌های پس از آن نیز ادامه یافت و او هدایت تیم‌های ملی زامبیا و اوگاندا را نیز بر‌عهده گرفت. در سال 1966 سرمربی باشگاه شیکاگو اسپرز شد و سه سال بعد از طریق دوستی که در آمریکا داشت، به تهران آمد. در سال 1969 هدایت پیکان را در دست گرفت که این همکاری یک‌سال به طول انجامید. پس از آن دوباره به آمریکا برگشت و این بار سرمربی کانزاس‌سیتی و بعد از آن واشنگتن دارتز شد. در سال 1971 از طریق همان دوستانی که روزی او را سرمربی پیکان کرده بودند، هدایت پرسپولیس را برعهده گرفت و سه سال سرمربی این تیم بود و توانست عناوین زیادی را کسب کند. در کنار این عناوین، راجرز محبوبیت زیادی داشت و یک نسل فوق‌‌العاده در پرسپولیس ساخت که همزمان برای تیم ملی ایران نیز بازی می‌کردند. ستاره‌هایی که یاد و خاطرات‌شان هرگز از ذهن هواداران واقعی پرسپولیس پاک نمی‌شود.

پس از فوت همایون بهزادی، تلاش زیادی کردیم تا هر طور شده با راجرز مصاحبه کنیم. کسی که دو سال بعد از جدایی از پرسپولیس، دوباره در سال 1976 به تهران برگشت و چند ماهی هدایت شهباز را برعهده داشت اما پس از آن، کار مربیگری را برای همیشه کنار گذاشت و تقریباً هیچ وقت به سمت فوتبال بازگشتی نداشت. تلاش‌های‌مان بالاخره با کمک یک دوست مشترک جواب داد و توانستیم او را در مزرعه شخصی نزدیک زادگاهش در انگلیس پیدا کنیم. راجرز حالا 92 ساله است و به تنهایی زندگی می‌کند. البته شرایط جسمانی خوبی ندارد اما از آن جا که هرگز در طول زندگی ازدواج نکرد و فرزندی نداشت، ترجیحش این بود که تنها بماند.

او برای صحبت کردن و پاسخگویی به سؤالات ما، قدرت چندانی نداشت ولی وقتی متوجه شد همایون‌خان بهزادی یکی از شاگردانش در تهران فوت شده، بسیار ناراحت شد. او گفت: «من هیچ وقت صاحب فرزند نشدم چون مطمئنم تمام بازیکنانی که با آنها کار کردم، فرزندانم بودند. این بهترین هدیه خداوند به من در تمام عمرم بود.»

راجرز همچنین گفت: «همایون را به یاد می‌آورم و به خاطر فوت او واقعاً ناراحتم چون همایون را مثل فرزندم دوست دارم.»

راجرز که نمی‌توانست به راحتی صحبت کند، با گفتن این جملات کوتاه به مصاحبه پایان داد: «در تمام سال‌هایی که از پرسپولیس جدا شدم تا امروز، دوستان زیادی از ایران به سراغم آمدند که بیشترشان، شاگردان قدیمی من بودند. به همین علت هیچ وقت ایران و پرسپولیس را فراموش نکردم.»