صبر و ایستادگی مبدأ فتوحات حقیقی شیعه

سرویس اندیشه دینی پایگاه 598 - در مناقب ابن شهر آشوب در احوالات امام حسن عسکری علیه السلام آمده است ایشان نامه ای براي علی ابن بابويه، نوشتند؛ قسمتی از نامه اين است: بايد صبر کنيد و منتظر باشيد تا آن گشايش الهي برسد؛ پس تا آن گشايش نرسيده، باید صبر و استقامت کنید؛ شما با ما همراه هستيد و بلاهاي ما هم با شما.

سپس فرمودند که وجود مقدس نبي اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: شيعيان ما در غصه هستند و تا زمانی که فرزند من نیاید، شيعه غرق در حزن است؛ پس ای شيخ صبر کنيد؛

بعد فرمودند: به همه شيعیان بگو بايد صبر کنند؛ ولي خدا وعده داده است که اين ارض در اختيار اين ها (دشمنان ما) نيست و آن را به هر که بخواهد مي دهد و عاقبت با اهل تقوي است؛ پس صبر کنيد که عاقبت از آنِ شماست؛ ولي همان طور که ما اهل بیت علیهم السلام صبر مي کنيم، شما هم بايد بايستيد.

در بعضي از روايات آمده است که ثواب شيعيان از ما (اهل بیت) بيشتر است؛ چون ما در حالی صبر مي کنيم که مي دانيم و آن ها در حالی صبر می کنند که نمي دانند؛ واضح است که منظور این نیست که پاداش ما از پاداش امام حسين علیه السلام بيشتر است.

اين صبر چگونه محقق می شود و چگونه مي توان ایستاد؟

چگونه مي توان همراه با امام حسين عليه السلام و ابتلائات عظيمي که با حضرت پيش مي آيد، ایستاد؟ جامعه شيعه چگونه بايد بايستد؟
آنچه باعث این ایستادگی است، بصيرت است و اين بصيرت نیز مقدمه صبر است؛ «وَ كَيْفَ تَصْبِرُ عَلى‏ ما لَمْ تُحِطْ بِهِ خُبْراً»

البته مي توانيم از اهل بیت جدا شويم تا اين ابتلائات از ما برداشته شود و آسوده باشیم. کسانی که در جبهه دشمن هستند، هيچ غصه اي برای اهل بيت علیهم السلام در دل ندارند و بلای اهل بیت علیهم السلام هم آن ها را در برنمي گيرد؛ آن ها صف خود را جدا کرده اند، اين سختي ها از آن ها کناره می گیرد و شکوفه هاي دنيا به روي آن ها باز مي شود.