آخرین لحظات مبارک و همسرش در قصرشان

مهر به نقل از روزنامه القدس العربی نوشت: "عبداللطیف المناوی" مدیر سابق تلویزیون مصر در خاطرات خود برگ دیگری از آخرین لحظات حضور مبارک در قدرت را تشریح کرده است.

وی می نویسد: در لحظات آخر اوضاع کاملا آشفته و همه سیستم نابسامان بود، اما سوزان مبارک وضع خاص خود را داشت زیرا حاضر نمی شد از قصر خود دل برکند.

المناوی می افزاید: نگهبانان قصر وی را در حالی که به شدت بر روی زمین افتاده بود و به طرز جنون آمیزی گریه می کرد مشاهده کردند در حالی که صندوقها و خاطرات سی ساله اقامت خود در قصر را در اطراف خود جمع کرده بود.

وی نوشت : سوزان مبارک آنقدر اشک ریخته بود که کتفها و لباسهایش را خیس کرده بود و اشیایی که نمی توانست از آنها دل برکند را با خود برداشته بود.

المناوی نقل می کند: سوزان مبارک به نگهبانان توصیه می کرد که از قصر محافظت کنند و اجازه ورود تظاهرات کنندگان را به آن ندهند و عبارت همه چیز تمام شد را تکرار می کرد.

وی می افزاید: سوزان مبارک پیوسته گریه می کرد و در قصر خالی شیون می زد در حالی که من (المناوی) در دفترم منتظر نوار ویژه کناره گیری مبارک بودم.

المناوی درباره قرائت بیانیه کناره گیری مبارک از سوی عمر سلیمان(رئیس سابق سازمان اطلاعات مصر) گفت : حسنی مبارک عمر سلیمان را مامور قرائت بیانیه کناره گیری اش کرده بود اما از آنجا که زمانی برای رفتن به استودیوی تلویزیونی نبود این بیانیه در یک راهرو قرائت شد.

وی می افزاید: مرد ناشناخته ای که در پشت سر عمر سلیمان قرار داشت و همگان گمان می کردند از رجال سیاسی است معاون سلیمان بود که به طور اشتباهی وارد کادر تصویر شد و این از بدشناسی این فرد بود.

المناوی سپس از آشفتگی مقامات نزدیک به مبارک همزمان با اوج گیری بحران و افزایش تظاهرات مردمی و اینکه خانواده سلطنتی انتظار معجزه الهی از سوی خداوند برای نجات خود را داشته اند پرده برداشته است.

وی سپس به حذف برخی بخشهایی از سخنرانی حسنی مبارک که خوشایند جمال مبارک نبود از سوی فرزند رئیس جمهوری مخلوع مصر اشاره کرده است.

المناوی تشریح می کند: هنگامی که حسنی مبارک قصد سوار شدن به بالگرد را داشت عمر سلیمان به وی گفت که دوست دارد وی به خارج برود؟ مبارک گفت : من خطایی نکرده ام و می خواهم باقی عمرم را در کشورم بگذرانم.

وی در ادامه می افزاید: سخنگوی رسمی ارتش به همراه بیانیه کناره گیری وارد ساختمان تلویزیون شد و جوی از ترس و شادی بر کارکنان حاکم شد و ظرف 37 دقیقه همه چیز از جمله دوران مبارک تمام شد.