3شهید اعدام‌های‌سعودی چه‌کسانی بودند؟

علی سعید آل‌الربح: او از ساکنان العوامیه بود، وی در 29 فوریه 2012 و در جریان یورش به مدرسه الساحل از سوی نیروهای امنیتی وابسته به وزارت کشور بازداشت و بلافاصله به زندان الدمام منتقل شد. خانواده او در جریان بازداشت نتوانستند هیچ‌گونه ارتباطی با او داشته باشند. همچنین هیچ سندی درباره اتهامات موجود بر ضد وی در زمان بازداشت وجود نداشت و این بازداشت بدون مجوز صورت گرفت. وی در طول بازداشت شدیدا از سوی بازرسان سرویس‌های جاسوسی آل‌سعود شکنجه شد تا اعترافات لازم برای صدور حکم اعدام بر ضد او گرفته شود. 

محمد فیصل الشیوخ: او نیز از اهالی العوامیه است. وی در 27 فوریه 2012 بازداشت شد. وی در حال عبور از ایست بازرسی خدمات نفتی در شهر القطیف از خودروی خود به زیر کشیده شده و به مکان نامعلومی انتقال داده شد. در 10 دسامبر محمد الشیوخ در اعتراض به بدرفتاری زندانبانان و نیروهای امنیتی بر ضد خود اعتصاب غذا کرد اما این اقدامات نیز باعث تغییر رفتار نیروهای امنیتی آل‌سعود درباره وی نشد. وی برای اعتراف گرفتن در معرض شکنجه شدید قرار گرفته بود.   

محمدعلی عبدالکریم الصویمل : او نیز از اهالی العوامیه بود که در 20 سالگی و در روز 5 آوریل 2011 به اتهامات واهی بازداشت شد.  سرویس‌های امنیتی آل‌سعود بعد از انجام بازجویی‌های کذایی و خشونت‌آمیز لیست بلندبالایی از اتهامات ساختگی برای آنها ترتیب دادند. از جمله این اتهامات تشکیل گروه‌های تروریستی، تهیه و استفاده از بطری‌های آتش‌زا، شرکت در تظاهرات و به آتش کشیدن خودروها و از بین بردن اماکن تجاری بود. حضور در سخنرانی‌های شیخ نمر و گوش ندادن به توصیه‌های نیروهای امنیتی، در اختیار داشتن سلاح و تیراندازی به سمت نیروهای پلیس از اتهاماتی بود که به صورت اختصاصی برای الربح مطرح بود. این در حالی بود که وی در آن زمان تنها 17 سال داشت. جالب اینجاست که برای الشیوخ نیز اتهامات دیگری نظیر پولشویی و جمع کردن مردم برای تظاهرات و شلیک به سمت گشتی‌های امنیتی مطرح شد.   به گزارش مشرق، فوریه (بهمن‌ماه) گذشته بود که الشیوخ و آل ربح برای حضور در دادگاه جنایی ویژه در شهر ریاض از بازداشتگاه احضار شدند. این جلسه پنجمین جلسه محرمانه‌ای بود که بعد از صدور حکم اعدام آنها برگزار می‌شد. این جلسات برای طرح اتهامات جدید بر ضد این افراد بود، این در حالی بود که آنها از 3 سال پیش در بازداشت بودند و 8 ماه از صدور حکم اولیه اعدام آنها گذشته بود. این جلسه به صورت کاملا مخفیانه برگزار شد و در اقدامی که نقض آشکار قوانین حقوقی دنیا به شمار می‌رود، حتی به وکلای آنها نیز اجازه حضور در این جلسات داده نشد. حتی خانواده‌های آنها نیز از این جلسات محاکمه بی‌اطلاع بودند و برخی از آنها تنها به صورت تصادفی فرزندان خود را به صورت دست و پا بسته در سالن‌های دادگاه مشاهده کردند. همچنین ادامه تحقیقات نشان می‌داد که شکنجه‌های بیشتر بر ضد آنان صورت گرفته تا اعترافات دیگری نیز به صورت غیرقانونی از آنها گرفته شود.