عضو کمیسیون فرهنگی: مصوبهای از شعام درباره حجاب به مجلس نرسیده است؛
منصور پورحیدری، مدافع راست آبی ها
در ششمین قسمت از مجموعه "مردانی که در فوتبال ایران دوستشان می داریم"، سراغ پرخبرترین نامی که این روزها در فوتبال ایران حضور دارد رفتیم، منصورپورحیدری بعد از تمام افتخاراتی که برای استقلالی ها کسب کرد، این روزها مشغول درمان بیماری خود است.
به گزارش پایگاه 598، این روزها شاید به ندرت در
فوتبال مان نامی را پیدا کنیم که با تاریخ یک باشگاه عجین شده باشد، نامی
مانند منصور پورحیدری که بدون شک بعد از شنیدنش بازی های آسیایی، بازی دربی
و صدالبته نیمکت آبی ها به ذهن می آید. نامی که این روزها احتیاج به یک
همت بلند و دعای خیر هواداران برای ایستادن دوباره کنار زمین دارد تا بازهم
با نگاه های دنباله دار، مضطرب و پیگیرش، آبی پوشان را در بازی دنبال کند.
دفاع راست 69 ساله استقلالی ها
ششم بهمن ماه روزیست که منصور پورحیدری 69 ساله می شود، مدافع راست آبی ها (که در ابتدای فوتبال خود مدافع میانی بود) 1324 در تهران، حوالی میدان خراسان و در خانواده ای هفت نفره به دنیا آمد، دو فرزند ثمره زندگی مشترک او با کسی بود که در سال های اخیر نام او را حوالی فدراسیون فوتبال بسیار شنیدیم، فریده شجاعی نایب رئیس سابق فدراسیون فوتبال سال هاست زندگی با یک ورزشکار و سرمربی مطرح را تجربه می کند.
پا به توپ شدن در نقطه عطف زندگی
اولین پا به توپ شدن ها در تیم دبیرستان و مسابقات آموزشگاه ها بود پس از آن ها وی به سمت دنیای حرفه ای فوتبال کشیده شد اما مهمترین اتفاق زندگی پورحیدری زمانی نبود که وقتی وی تنها 17 سال داشت در سال 1341 توسط غلامحسین نوریان وارد فوتبال حرفه ای شد و برای تیم دخانیات از زیر مجموعه های دارایی بازی کرد.
قطعا مهمترین اتفاق زندگی او چهار سال بعد و در سال 1345 روی داد، زمانی او برای اولین پیراهن آبی ها را به تن کرد و آخرین بار آن را 9 سال بعد و در سال 1354 از تن بیرون آورد، به نوعی می توان گفت نقطه عطف زندگی پورحیدری پا به توپ شدن در تیمی بود که تا همین امروز هم درگیر آن است.
مقام در تهران و ایران و آسیا
سرمربی سابق و سرپرست فعلی استقلالی ها زمانی که برای این تیم بازی می کرد توانست مقام های ریز و درشتی را به دست بیاورد، 3 بار قهرمانی باشگاه‌های تهران، قهرمانی باشگاه‌های ایران، قهرمان جام دوستی و اتحاد، قهرمان جام تخت جمشید، سه دوره قهرمان جام میلز هندوستان و در نهایت کسب مقام قهرمانی و سومی جام باشگاه‌های آسیا تعدادی از مهمترین افتخارات وی در دورانی بود که پیراهن آبی را به تن می کرد.
آویختن کتانی و پوشیدن لباس دامادی
سال 1354 و پس از 9 سال بازی برای آبی پوشان، پورحیدری ترجیح داد در حالی که تنها 30 سال سن داشت از دنیای بازیگری خداحافظی کند، این وداع او مصادف شد با سلامی دیگر، سلام به زندگی زناشویی و دقیقا همان سال بود که پیراهن آبی بازهم برای او سرنوشت ساز شد و این بار بازیکن تیم بسکتبال بانوان تاج بود که نقاشی 9 ساله او را پررنگ تر کرد.
حضور اولیه در کنار سه مربی
او پس از خداحافظی با دنیای بازیگری، تصمیم به نشستن روی نیمکت گرفت و برای این کار نیز وی انتخاب اول مربی معروفی بود که آن سال ها در فوتبال ایران کار می کرد، رایکوف تصمیم گرفت منصور جوان و سخت کوش را به عنوان مربی دستیار در کنار خود داشته باشد و همین اتفاق نیز به وقوع پیوست، بعد از وی دو مربی دیگر نیز همین کار را تکرار کردند، مرحوم علی دانایی فرد و جکیچ مربیانی بودند که وی را در کنار خود نشاندند.
کنار جکیچ تا آن سوی آب ها
پس از انقلاب و فسخ قرارداد جکیچ با آبی ها، این مربی از استقلال جدا شد و به کشورهای حاشیه خلیج فارس رفت و پورحیدری نیز در سال 59 باز هم به این مربی پیوست و این بار در باشگاه الاهلی امارات بازهم دستیار جکیچ شد و به مدت یک سال و نیم دیگر را در کنار این مربی به تجربه اندوزی گذراند.
سال 62 و شروع نفر اول بودن
اوایل سال 1362 پورحیدری به ایران و خانه خود بازگشت و توانست این بار به عنوان مرد اول فنی این تیم روی نیمکت استقلال بنشیند و در همان سال نیز این تیم را به مقام قهرمانی برساند و این شد سرآغازی برای 309 رقابتی که وی نفر اول استقلالی ها بود.
انواع و اقسام مقام ها در داخل و خارج
سه دوره قهرمانی باشگاه های تهران، دو دوره قهرمانی جام آزادگان، دو دوره قهرمانی جام حذفی، نایب قهرمانی لیگ برتر افتخاراتی است که وی در لیگ های داخل کشور کسب کرده است، او دو 5 دوره و 32 بازی نیز هدایت استقلالی ها را در آسیا داشته است که در تاریخ این باشگاه یک رکورد محسوب می شود و از جمله افتخاراتش خارج از کشور می توان به مقام های قهرمانی، نایب قهرمانی و سومی جام باشگاه های آسیا و دو مقام چهارمی جام در جام باشگاه های آسیا اشاره کرد.
عنوانی منحصر به فرد، فقط برای منصورخان
پورحیدری صاحب یک عنوان جاودانه نیز در فوتبال ایران است، وی تنها کسی است که هم در دوران بازیگری و هم در دوران مربیگری توانسته به عنوان قهرمانی جام باشگاه های آسیا دست پیدا کند، سال های 1349 و 1370 مهمترین عناوین ورزشی این مربی رقم خورده است.
باز هم در خارج از ایران، این بار نفر اول
وی اولین باری که از جمع آبی ها جدا شد بازهم به امارات و باشگاه الاهلی رفت اما این بار به عنوان نفر اول نیمکت این تیم، پورحیدری به این جدایی یک بار دیگر نیز از جمع آبی ها دل کند و این بار در سال 1377 به فجر سپاسی شیراز پیوست، پس از آنجا و حضور دو ساله در تیم ملی بازهم به استقلال آمد تا پایان لیگ اول حرفه ای را روی نیمکت این تیم نشست و در نهایت به مقام نایب قهرمانی لیگ برتر برسد، پس از آن برای مدت کوتاهی به صنعت نفت آبادان رفت و به نوعی می توان این را آخرین تجربه سرمربیگری وی دانست، پس از آبادان وی به اراک و تیم صنایع اراک رفت و از آنجا نیز به مدت دو سال سرپرست و مدیرفنی پاسی شد که به تازگی به همدان رفته بود. پورحیدری بعدها، در اواخر دهه هشتاد و دهه نود بازهم به استقلال بازگشت اما این بار با عناوینی همچون عضو هیات مدیره، سرپرست و مدیرفنی.
منصورخان در لباس ملی
پورحیدری از سال 1349 عضو تیم ملی فوتبال ایران بود و 40 بازی ملی نیز به انجام رسانده است که حاصل آن 7 گل بوده است، او در بازی های آسیایی تایلند نیز به همراه تیم ملی بوده است.
بعدها و پس از حضور تیم ملی در جام جهانی، او سرمربی تیم ملی فوتبال ایران شد و توانست در بازی های آسیایی بانکوک با تیم ملی به مقام قهرمانی رقابت ها دست پیدا کند.
بی توجه به اطراف با تمرکز به متن
پورحیدری نیز به مانند تمام فوتبالی های حاضر در ایران در دوران حرفه ای حضور خود در این عرصه با حاشیه هایی دست و پنجه نرم کرد و هر از گاهی شایعات و حرف و حدیث هایی از اختلاف و او با شخص و یا اشخاصی به میان می آمد اما وی ایستاد و بدون توجه به تمام حرف و حدیث ها به پیراهن آبی فکر کرد و به کار خود پرداخت.
او حتی تا یک روز پیش عود کردن بیماری خود در تمرینات این تیم حضور داشت و مجدانه پیگیر تمرینات و بازی های تیم محبوبش بود و تمام وظایف سرپرستی یک تیم بزرگ را بی کم و کاست انجام می داد.
یک استارت دیگر برای افتخاری جدید
و منصورخان پس از وخامت حالش در اثر بیماری دیابت یک بار با استارتی سریع، رکوردی دیگر ثبت کرد و توانست از آن شرایط سخت خود ر ا برهاند و این روزها با احوالی به مراتب بهتر دوران درمان و سپس نقاهت خود را سپری کند.
دفاع راست 69 ساله استقلالی ها
ششم بهمن ماه روزیست که منصور پورحیدری 69 ساله می شود، مدافع راست آبی ها (که در ابتدای فوتبال خود مدافع میانی بود) 1324 در تهران، حوالی میدان خراسان و در خانواده ای هفت نفره به دنیا آمد، دو فرزند ثمره زندگی مشترک او با کسی بود که در سال های اخیر نام او را حوالی فدراسیون فوتبال بسیار شنیدیم، فریده شجاعی نایب رئیس سابق فدراسیون فوتبال سال هاست زندگی با یک ورزشکار و سرمربی مطرح را تجربه می کند.
پا به توپ شدن در نقطه عطف زندگی
اولین پا به توپ شدن ها در تیم دبیرستان و مسابقات آموزشگاه ها بود پس از آن ها وی به سمت دنیای حرفه ای فوتبال کشیده شد اما مهمترین اتفاق زندگی پورحیدری زمانی نبود که وقتی وی تنها 17 سال داشت در سال 1341 توسط غلامحسین نوریان وارد فوتبال حرفه ای شد و برای تیم دخانیات از زیر مجموعه های دارایی بازی کرد.
قطعا مهمترین اتفاق زندگی او چهار سال بعد و در سال 1345 روی داد، زمانی او برای اولین پیراهن آبی ها را به تن کرد و آخرین بار آن را 9 سال بعد و در سال 1354 از تن بیرون آورد، به نوعی می توان گفت نقطه عطف زندگی پورحیدری پا به توپ شدن در تیمی بود که تا همین امروز هم درگیر آن است.
مقام در تهران و ایران و آسیا
سرمربی سابق و سرپرست فعلی استقلالی ها زمانی که برای این تیم بازی می کرد توانست مقام های ریز و درشتی را به دست بیاورد، 3 بار قهرمانی باشگاه‌های تهران، قهرمانی باشگاه‌های ایران، قهرمان جام دوستی و اتحاد، قهرمان جام تخت جمشید، سه دوره قهرمان جام میلز هندوستان و در نهایت کسب مقام قهرمانی و سومی جام باشگاه‌های آسیا تعدادی از مهمترین افتخارات وی در دورانی بود که پیراهن آبی را به تن می کرد.
آویختن کتانی و پوشیدن لباس دامادی
سال 1354 و پس از 9 سال بازی برای آبی پوشان، پورحیدری ترجیح داد در حالی که تنها 30 سال سن داشت از دنیای بازیگری خداحافظی کند، این وداع او مصادف شد با سلامی دیگر، سلام به زندگی زناشویی و دقیقا همان سال بود که پیراهن آبی بازهم برای او سرنوشت ساز شد و این بار بازیکن تیم بسکتبال بانوان تاج بود که نقاشی 9 ساله او را پررنگ تر کرد.
حضور اولیه در کنار سه مربی
او پس از خداحافظی با دنیای بازیگری، تصمیم به نشستن روی نیمکت گرفت و برای این کار نیز وی انتخاب اول مربی معروفی بود که آن سال ها در فوتبال ایران کار می کرد، رایکوف تصمیم گرفت منصور جوان و سخت کوش را به عنوان مربی دستیار در کنار خود داشته باشد و همین اتفاق نیز به وقوع پیوست، بعد از وی دو مربی دیگر نیز همین کار را تکرار کردند، مرحوم علی دانایی فرد و جکیچ مربیانی بودند که وی را در کنار خود نشاندند.
کنار جکیچ تا آن سوی آب ها
پس از انقلاب و فسخ قرارداد جکیچ با آبی ها، این مربی از استقلال جدا شد و به کشورهای حاشیه خلیج فارس رفت و پورحیدری نیز در سال 59 باز هم به این مربی پیوست و این بار در باشگاه الاهلی امارات بازهم دستیار جکیچ شد و به مدت یک سال و نیم دیگر را در کنار این مربی به تجربه اندوزی گذراند.
سال 62 و شروع نفر اول بودن
اوایل سال 1362 پورحیدری به ایران و خانه خود بازگشت و توانست این بار به عنوان مرد اول فنی این تیم روی نیمکت استقلال بنشیند و در همان سال نیز این تیم را به مقام قهرمانی برساند و این شد سرآغازی برای 309 رقابتی که وی نفر اول استقلالی ها بود.
انواع و اقسام مقام ها در داخل و خارج
سه دوره قهرمانی باشگاه های تهران، دو دوره قهرمانی جام آزادگان، دو دوره قهرمانی جام حذفی، نایب قهرمانی لیگ برتر افتخاراتی است که وی در لیگ های داخل کشور کسب کرده است، او دو 5 دوره و 32 بازی نیز هدایت استقلالی ها را در آسیا داشته است که در تاریخ این باشگاه یک رکورد محسوب می شود و از جمله افتخاراتش خارج از کشور می توان به مقام های قهرمانی، نایب قهرمانی و سومی جام باشگاه های آسیا و دو مقام چهارمی جام در جام باشگاه های آسیا اشاره کرد.
عنوانی منحصر به فرد، فقط برای منصورخان
پورحیدری صاحب یک عنوان جاودانه نیز در فوتبال ایران است، وی تنها کسی است که هم در دوران بازیگری و هم در دوران مربیگری توانسته به عنوان قهرمانی جام باشگاه های آسیا دست پیدا کند، سال های 1349 و 1370 مهمترین عناوین ورزشی این مربی رقم خورده است.
باز هم در خارج از ایران، این بار نفر اول
وی اولین باری که از جمع آبی ها جدا شد بازهم به امارات و باشگاه الاهلی رفت اما این بار به عنوان نفر اول نیمکت این تیم، پورحیدری به این جدایی یک بار دیگر نیز از جمع آبی ها دل کند و این بار در سال 1377 به فجر سپاسی شیراز پیوست، پس از آنجا و حضور دو ساله در تیم ملی بازهم به استقلال آمد تا پایان لیگ اول حرفه ای را روی نیمکت این تیم نشست و در نهایت به مقام نایب قهرمانی لیگ برتر برسد، پس از آن برای مدت کوتاهی به صنعت نفت آبادان رفت و به نوعی می توان این را آخرین تجربه سرمربیگری وی دانست، پس از آبادان وی به اراک و تیم صنایع اراک رفت و از آنجا نیز به مدت دو سال سرپرست و مدیرفنی پاسی شد که به تازگی به همدان رفته بود. پورحیدری بعدها، در اواخر دهه هشتاد و دهه نود بازهم به استقلال بازگشت اما این بار با عناوینی همچون عضو هیات مدیره، سرپرست و مدیرفنی.
منصورخان در لباس ملی
پورحیدری از سال 1349 عضو تیم ملی فوتبال ایران بود و 40 بازی ملی نیز به انجام رسانده است که حاصل آن 7 گل بوده است، او در بازی های آسیایی تایلند نیز به همراه تیم ملی بوده است.
بعدها و پس از حضور تیم ملی در جام جهانی، او سرمربی تیم ملی فوتبال ایران شد و توانست در بازی های آسیایی بانکوک با تیم ملی به مقام قهرمانی رقابت ها دست پیدا کند.
بی توجه به اطراف با تمرکز به متن
پورحیدری نیز به مانند تمام فوتبالی های حاضر در ایران در دوران حرفه ای حضور خود در این عرصه با حاشیه هایی دست و پنجه نرم کرد و هر از گاهی شایعات و حرف و حدیث هایی از اختلاف و او با شخص و یا اشخاصی به میان می آمد اما وی ایستاد و بدون توجه به تمام حرف و حدیث ها به پیراهن آبی فکر کرد و به کار خود پرداخت.
او حتی تا یک روز پیش عود کردن بیماری خود در تمرینات این تیم حضور داشت و مجدانه پیگیر تمرینات و بازی های تیم محبوبش بود و تمام وظایف سرپرستی یک تیم بزرگ را بی کم و کاست انجام می داد.
یک استارت دیگر برای افتخاری جدید
و منصورخان پس از وخامت حالش در اثر بیماری دیابت یک بار با استارتی سریع، رکوردی دیگر ثبت کرد و توانست از آن شرایط سخت خود ر ا برهاند و این روزها با احوالی به مراتب بهتر دوران درمان و سپس نقاهت خود را سپری کند.
اخبار ویژه
وارونهنمایی تهدیدات آمریکا؛
سناریویی که هر بار تکرار می‌شود؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پر طرفدار ترین ها
