ما برای تو هورا می‌کشیم!

پدر مهربان علیرضا احمدی روشن؛ سلام

تو را مصطفی احمدی روشن خطاب نکردم، چون وقتی چشمم به تصویر معصومانه پسرت (علیرضا) افتاد، ناخودآگاه در فکر اتفاقات چند روز اخیر فرو رفتم.

حتما می دانی و دیده ای که از دیروز تا حالا خیلی از رسانه ها – حتی برنامه نود رسانه ملی- در تب و تاب جایزه ای هستند که آن آقا در یک جشنواره از دستان خانم مدنا دریافت کرده است.

از آن طرف هم از ولیعهد ناکام پهلوی گرفته تا آقای خاتمی برای برای این آقا هورا می کشند! چراکه این آقا است که برای ایران افتخار آفریده و صلح دوستی و مهر و محبت و ایثار و فداکاری ایرانیان را به دنیا معرفی کرده!

اما من هرچه با خودم فکر می کنم، می بینم هیچ رخدادی به اندازه شهادت یک دانشمند آن هم به جرم فعالیت و جهاد علمی بیانگر مظلومیت و صلح دوستی ملت ایران نیست؛ اما نمی دانم چرا برخی ها چشم خود را به روی این واقعیت می بندند!

البته شاید در قاموس بعضی ها فقط عکس گرفتن با خانم های نیمه عریان و پوشیدن پاپیون و کراوات – بخوانید لباس رسمی!- نماد صلح دوستی و نوع دوستی است و حتما در قاموس ایشان شهید و شهادت مظهر خشونت و ارتجاع است!

مزد شهادت تو اگرچه فقط در پیشگاه خداوند قابل اندازه گیری است، اما در مرام بعضی ها یک حادثه و تنها یک حادثه است که محل درج آن باید در صفحه حوادث باشد! و نه صفحه اول، چون ممکن است خاطر مبارک برخی خوانندگان مشوش شود!

ولی بدان که ما برای تو هورا می کشیم؛

ما اگرچه روزنامه های رنگارنگ و رسانه های غول پیکر نداریم، اما از عمق جان برای تو هورا می کشیم؛

ما برای تو هورا می کشیم که در گمنامی زندگی کردی تا ما نام و نشان ات را همراه با پر کشیدن ات یاد بگیریم؛

ما برای تو هورا می کشیم که از کودک 4 ساله ات گذشتی تا ما و امثال ما در امنیت و آسایش زندگی کنیم؛

ما برای تو هورا می کشیم که سال ها در کلاس درس و دانشگاه تلاش و مجاهدت کردی تا همگان به عزت و اقتدار ملت ایران اعتراف کنند؛

ما برای تو هورا می کشیم  و برای همه آن هایی که همچون شمع می سوزند تا ایران اسلامی سربلند و سرافراز باشد؛

ما برای احمدی روشن ها، تهرانی مقدم ها، علیمحمدی ها، شهریاری ها، رضایی نژاد ها و چمران ها و ...هورا می کشیم!

ما نه فقط برای آن ها هورا می کشیم، بلکه جان و دار و ندار و زندگی مان را برای خط و مکتب آن ها کف دست می گیریم!

آری، ما فقط برای تو هورا می کشیم!