مهوش صبرکن: «پس از باران» خاطره‌انگیزترین سریالم بود

به گزارش پایگاه 598، مهوش صبرکن خاطره‌انگیزترین سریال خود را «پس از باران» دانست و یادآور شد: پیش از این سریال، سریال‌های خوب دیگری مثل «بی‌بی گل» را کار کرد بودم، ولی «پس از باران» برایم چیز دیگری بود.
او، درباره‌ی ماندگارترین سریال‌هایی که تاکنون کار کرده است، بیان کرد: من چون از اول تئاتری بودم و بعد وارد تلویزیون شدم، تمام کارهایم را مثل بچه‌هایی که به دنیا آوردم، دوست دارم. ولی خب بچه‌ها طبیعتا تفاوت‌هایی با هم دارند.
 
بازیگر سریال «یوسف پیامبر(ع)» با بیان اینکه هر بازیگری یک نقطه‌ی عطفی در کارنامه هنری خود دارد، افزود: من سریال‌های دیگرم را مثل «یوسف پیامبر(ع)»، «خانه‌ای در تاریکی» و «جراحت»‌ را هم دوست دارم ولی همان‌طور که «روزی روزگاری» در کارنامه هنری همسرم (محمود پاک‌نیت) نقطه‌ی عطف بود، «پس از باران» هم برای من نقطه عطف است.
 
صبرکن یادآور شد: من کم کار می‌کنم و بیشتر ترجیح می‌دهم نقش‌های متفاوتی که جای کار داشته باشند را قبول کنم. در حال حاضر هم در حال خواندن چند متن هستم اما هنوز نظرم را اعلام نکرده‌ام.
 
مهوش صبرکن در ادامه‌ی این گفت‌وگو از نگارش فیلمنامه یک سریال به اسم «سودابه» خبر داد و گفت: چند سالی است که گرفتار نوشتن «سودابه» هستم. در حال حاضر از یک نویسنده شیرازی برای اتمام آن کمک گرفته‌ام و می‌خواهم همه فکرم را برای نوشتن «سودابه» بگذارم.
 
بازیگر سریال‌های «پس از باران» و «پشت کوه‌های بلند» با بیان اینکه به نظرم «سودابه» کار بسیار پرمایه و قشنگی خواهد شد، افزود: طرح اولیه کار را خودم نوشتم که حدود 200 صفحه می‌شود. من نویسنده نیستم و ادعای نویسندگی هم ندارم ولی چون به سوژه‌ای که در ذهنم بود بسیار راغب بودم، سعی کردم هر طور که شده دست به قلم ببرم.
 
او با بیان اینکه در نوشتن «سودابه» از نظرات بزرگان کمک گرفتم، خاطرنشان کرد: تا الان نویسنده‌های مختلفی طرح اولیه کار را خواندند و خوششان آمده است. من خودم نیز به «سودابه» امید دارم و فکر می‌کنم کار خوبی از آب دربیاید.
 
صبرکن درباره‌ی سوژه اولیه «سودابه» اظهار کرد: این سوژه شاید 20 سال است که در ذهن من وجود دارد، ولی چون درگیر زندگی و کار بودم مرتبا از یادم می‌رفت. تا اینکه برای کار آقای احمدجو که در میمه اصفهان بودیم و من شدیدا آنجا تنها بودم، تصمیم گرفتم برای نوشتن «سودابه» وقت بگذارم. به همین ترتیب 200 صفحه طرح اولیه را همان‌جا نوشتم و بعد آن را تحویل یک نویسنده شیرازی دادم و او هم‌اکنون در حال پرورش کار است.