کلیدواژه های «میانه رو» و «افراطی» در ادبیات رسانه های غربی به چه کسانی اطلاق می شود؟

به گزارش سرویس بین الملل پایگاه 598، با آغاز به کار هر دولت جدیدی طبیعتا و بسته به شعارهای انتخاباتی و تبلیغاتی آن، کلیدواژه های جدیدی وارد ادبیات سیاسی جامعه شده و یا پررنگ تر از قبل می شوند. به عنوان نمونه در دولت های هفتم و هشتم واژگانی نظیر آزادی، اصلاحات، تساهل و تسامح و ...، و در دولت نهم و دهم عدالت، مهرورزی، عزت و ... از واژگانی بودند که بیشترین کاربرد را در ادبیات سیاسی دولتمردان و سپس دیگر اقشار جامعه داشتند. اما با روی کار آمدن دولت یازدهم واژگانی مورد استفاده قرار می گیرند که پیش از این، بیشترین کاربرد آنها را در دنیای سیاست، در ادبیات رسانه های غربی ضد ایرانی مشاهده می نمودیم.

اگرچه بنا را بر این می گذاریم که این تلاقی امری غیرعمدی بوده است اما نمی توان سوء استفاده ی رسانه های غربی از این مسئله را نادیده گرفت. در این میان واژه ی «افراطی» که تا پیش از آغاز به کار دولت یازدهم در رسانه های غربی بیشترین استفاده را هنگام نام بردن از طیف انقلابی، مخصوصا روحانیون و علما و ارادتمندان به ولایت فقیه و شخص رهبر معظم انقلاب، و همچنین مقامات دولت نهم و دهم و هواداران آن داشت، اکنون [علاوه بر کاربردهای فوق] هنگام نام بردن از منتقدین دولت یازدهم نیز به کار می رود! درواقع می توان اینگونه عنوان کرد که معنای واژه افراطی یا Hardliner در ادبیات سیاسی غربی، اکنون هم به ولی فقیه و علما و مجتهدین اطلاق می شود و هم به منتقدین دولت یازدهم!

البته و احتمالا مقامات دولت ایران در هنگام کاربرد این واژه که به طرز مشکوکی توسط آنان و رسانه های داخلی وابسته به دولت رواج یافته است، معنای موردنظر غرب را در نظر ندارند اما آیا بهتر نبود زمانی که می دیدند همان رسانه های غربی هنگام نام بردن از آنان از واژه ی «میانه رو» [Moderate] که در مقابل افراطی بیان می شد استفاده می کردند، از ادامه کاربرد این واژه برای هموطنان خود استنکاف می کردند؟

اکنون کار به جایی رسیده است که غرب علنا و همنوا با اعتدالیون، مخالفین و منتقدین داخلی دولت یازدهم را افراطی می خواند! و در مقابل، از خود آنان با عنوان میانه رو یاد می کند. این مسئله برای مخاطبی که مدتهاست در معرض بمباران خبری این رسانه ها قرار دارد خواه ناخواه این مفهوم را تداعی می کند که برخی در داخل ایران نیز معتقدند منتقدین دولت، همان افراطیون موافق انقلاب و حکومت اسلامی هستند! این مسئله به رواج مفهوم دوقطبی دولت-حکومت و تقابل آنها با یکدیگر دامن میزند که بدیهی است بر خلاف مصلحت و وحدت جامعه است.

اما با نزدیک شدن به زمان انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری، کاربرد این دو واژه، در رسانه های خارجی هدفمندتر گشته است. به عنوان نمونه نیویورک تایمز با درج خبر کاندیداتوری سید حسن خمینی، از وی با عنوان «یک روحانی ایرانی میانه رو» نام برد!

سایت وابسته به رادیوی ملی امریکا، ان پی آر، در ابتدای پیروزی آقای روحانی در انتخابات سال 92 در گفتگو با حسین موسویان که از مشاورین روحانی در ایام انتخابات بود، واژه ی Moderate یا میانه رو را به معنای کسی عنوان کرد که از روابط بهتر با دنیا سخن می گوید!

اما هوشمندی رهبر معظم انقلاب اسلامی در پشتیبانی از منتخب ملت و حمایت مشروط از سیاستهای وی، باعث شد تا نقشه ی شوم و تفرقه افکنانه رسانه های ضدایرانی با سرعتی که انتظار می رفت به هدف خود نرسد. دیلی کالر در ویدئویی با عنوان «افراطیونی که درباره آنها زیاد می شنویم چه کسانی هستند؟» به معرفی افراطیون ایران در مقابل طیف میانه رو پرداخت. در این ویدئو با اقرار و ابراز تعجب از اینکه رهبر ایران از سیاست های هسته ای دولت در مذاکرات حمایت می کند به ناچار توپ را در زمین سپاه پاسداران انداخت و آن را مانع و منتقد اصلی مذاکرات خواند!

بدین ترتیب اگرچه همانطور که ذکر شد طبیعتا با شنیدن واژه ی افراطی به عنوان منتقد سیاست خارجی دولت یازدهم (مخصوصا در رابطه با مذاکرات هسته ای) معنای دیگری نیز مثل «طیف انقلابی» به ذهن مخاطب متبادر می گردد اما حمایت مشروط رهبر از سیاستهای دولت، تا حدودی اثرات این تبادر ذهنی را خنثی ساخته است.

اما با این حال و با وجود اینکه رأس حکومت از یک طرف دوقطبی مدنظر دشمن خارج شده ولی باز هم انگاره ی وجود یک دوقطبی در ایران (به معنای طرفداران و مخالفین موضوعی واحد مانند سیاست خارجی دولت) به مخاطب تحمیل می شود. انتظار می رفت دولت نیز با هوشمندی و با رد این فرضیه ، این مسئله را به فرصتی برای وحدت آفرینی در کشور تبدیل کند اما متاسفانه مقامات دولتی هربار با واژه ای جدید به این مفهوم دامن می زنند!