عضو کمیسیون فرهنگی: مصوبهای از شعام درباره حجاب به مجلس نرسیده است؛
پرسپولیس برای بازی با راه آهن به ورزشگاه شهر قدس می رود ، به ورزشگاهی که تفاوت هایی بنیادین با 10 سال قبلش داشته و می گویند استانداردهای بالایی بدست آورده است.
به گزارش پایگاه 598، به نقل از
خبرآنلاین، مسئولان باشگاه راه آهن یزدان سرانجام توانستند میزبانی بازی
شان با پرسپولیس را به شهر قدس ببرند. به شهری بین تهران و کرج و در نزدیکی
کرج که شهری با بافت کارگری است اما ورزشگاه 15 هزار نفری نسبتا تازه سازی
دارد. ورزشگاهی که یک دهه قبل ساخته شده اما حالا کم کم توانسته تکمیل و
تجهیز شود تا استانداردهای حداقلی ای اف سی برای برگزاری لیگ برتر ایران را
داشته باشد. شهری که شهردارش در گفت و گوهای مختلف تاکید کرده است آمادگی
میزبانی در بالاترین سطح را از پرسپولیس دارد.
این اما اولین بار نیست که این ورزشگاه و مردم این شهر میزبان پرسپولیس هستند. دقیقا یک دهه قبل بود که محمد حسن انصاری فرد، بازیکن دهه 60 پرسپولیس در همان روزهای نخست روی کار آمدن دولت محمود احمدی نژاد از سوی هیات مدیره جدید پرسپولیس و با حمایتی که از سوی دولت وقت و سازمان ورزش آن می شد، توانست برای تیمش یک ورزشگاه اختصاصی بگیرد. ورزشگاه شهری که ان موقع هنوز محلی ها به اسم قدیمش یعنی قلعه حسن خان صدایش می کردند. او با هیجانی خاص از این می گفت که توانسته تیمش را بعد از دوره علی عبده صاحب ورزشگاه اختصاصی کند چون در دوران عبده بود که ورزشگاه اکباتان، دارایی مهم پرسپولیس بود اما همان زمان عبده این ورزشگاه را به راه آهن فروخت و به جایش بولینگ عبده را راه اندازی کرد. از آن زمان به بعد هم پرسپولیس تا آن عصر کمچ یا زمین اختصاصی نداشت.
انصاری فرد با هیجان بازیکنانش را به ورزشگاهی فرستاد که البته هیچ کدام تمایلی نداشتند برای تمرین به آنجا بروند. تیم عصر پروینیسم، باید به ورزشگاهی می رفت که کیلومترها با مرکزیت شهر تهران فاصله داشت. جلسه اول تمرین برگزار شد و تقریبا همه بزرگان تیم هم بودند. از کریم باقری تا علی انصاریان. تمرین با حضور و استقبال عالی مردم شهر قدس انجام شد و حسابی همه هیجان داشتند از آمدن ستاره ها به شهرشان. مردم راضی بودند و بازیکنان هم از اینکه این همه تشویق می شوند، داشتند لذت می بردند. در خیل عظیم آن جمعیت که رویای شان گرفتن چند عکس یادگاری با این ستاره ها بود، گروهی فرصت طلب هم حضور داشتند که انگار آمده بودند برای آزار و اذیت. نبود نیروهای انتظامی در آن روز که مشخص بود مسئولان وقت شهر پیش بینی نمی کردند چنین استقبالی از تمرین شود ، سبب شد تا بعد از بازی حوادث تلخی رقم بخورد. گروهی فرصت طلب در میان جمعیت دوستدار ستاره ها وسط زمین ریختند و هرج و مرج شد. بازیکنان آن تیم بعدها تعریف می کردند آن روز دقایقی تلخ را سپری کردند. کریم باقری مشغول در آوردن استوک هایش بود که استوک هایش را چند فرصت طلب از پایش کندند و بردند. محمد پروین، سوگلی علی پروین را می کشیدند روی زمین و داشتند می بردند که کفش هایش را از پایش در بیاورند و لباس هایش را پاره کردند. اگر دخالت و درگیری چند بازیکن قدیمی تیم با مهاجمان نبود، ممکن بود محمد آسیب جدی ببیند. البته آن روز بی ام دبلیوی او مثل ماشین خیلی از بازیکنان دیگر تیم، خسارت های زیادی دید از رفتار زشت گروهی فرصت طلب. حادثه ای که پروژه ورزشگاه اختصاصی پرسپولیس را در همان روز اول برای همیشه بست و گذاشت که به تاریخ بپیوندد.
حالا یک دهه پس از آن خاطره تلخ، درحالی که پرسپولیس از تیم آن روزش فقط کریم باقری را روی نیمکت دارد، قرمزها دوباره به شهر قدس بر می گردند. این بار البته شرایط متفاوت است. ورزشگاه مشکلات آن زمانش را ندارد. تجربه قبلی سبب شده تا نیروهای امنیتی و کادر اجرایی بازی حواس شان بیشتر جمع باشد و مردم خوب شهر قدس هم حتما حواس شان هست تا مجالی در اختیار فرصت طلب ها نباشد که بتوانند آن خاطره تلخ را دوباره تکرار کنند.
این اما اولین بار نیست که این ورزشگاه و مردم این شهر میزبان پرسپولیس هستند. دقیقا یک دهه قبل بود که محمد حسن انصاری فرد، بازیکن دهه 60 پرسپولیس در همان روزهای نخست روی کار آمدن دولت محمود احمدی نژاد از سوی هیات مدیره جدید پرسپولیس و با حمایتی که از سوی دولت وقت و سازمان ورزش آن می شد، توانست برای تیمش یک ورزشگاه اختصاصی بگیرد. ورزشگاه شهری که ان موقع هنوز محلی ها به اسم قدیمش یعنی قلعه حسن خان صدایش می کردند. او با هیجانی خاص از این می گفت که توانسته تیمش را بعد از دوره علی عبده صاحب ورزشگاه اختصاصی کند چون در دوران عبده بود که ورزشگاه اکباتان، دارایی مهم پرسپولیس بود اما همان زمان عبده این ورزشگاه را به راه آهن فروخت و به جایش بولینگ عبده را راه اندازی کرد. از آن زمان به بعد هم پرسپولیس تا آن عصر کمچ یا زمین اختصاصی نداشت.
انصاری فرد با هیجان بازیکنانش را به ورزشگاهی فرستاد که البته هیچ کدام تمایلی نداشتند برای تمرین به آنجا بروند. تیم عصر پروینیسم، باید به ورزشگاهی می رفت که کیلومترها با مرکزیت شهر تهران فاصله داشت. جلسه اول تمرین برگزار شد و تقریبا همه بزرگان تیم هم بودند. از کریم باقری تا علی انصاریان. تمرین با حضور و استقبال عالی مردم شهر قدس انجام شد و حسابی همه هیجان داشتند از آمدن ستاره ها به شهرشان. مردم راضی بودند و بازیکنان هم از اینکه این همه تشویق می شوند، داشتند لذت می بردند. در خیل عظیم آن جمعیت که رویای شان گرفتن چند عکس یادگاری با این ستاره ها بود، گروهی فرصت طلب هم حضور داشتند که انگار آمده بودند برای آزار و اذیت. نبود نیروهای انتظامی در آن روز که مشخص بود مسئولان وقت شهر پیش بینی نمی کردند چنین استقبالی از تمرین شود ، سبب شد تا بعد از بازی حوادث تلخی رقم بخورد. گروهی فرصت طلب در میان جمعیت دوستدار ستاره ها وسط زمین ریختند و هرج و مرج شد. بازیکنان آن تیم بعدها تعریف می کردند آن روز دقایقی تلخ را سپری کردند. کریم باقری مشغول در آوردن استوک هایش بود که استوک هایش را چند فرصت طلب از پایش کندند و بردند. محمد پروین، سوگلی علی پروین را می کشیدند روی زمین و داشتند می بردند که کفش هایش را از پایش در بیاورند و لباس هایش را پاره کردند. اگر دخالت و درگیری چند بازیکن قدیمی تیم با مهاجمان نبود، ممکن بود محمد آسیب جدی ببیند. البته آن روز بی ام دبلیوی او مثل ماشین خیلی از بازیکنان دیگر تیم، خسارت های زیادی دید از رفتار زشت گروهی فرصت طلب. حادثه ای که پروژه ورزشگاه اختصاصی پرسپولیس را در همان روز اول برای همیشه بست و گذاشت که به تاریخ بپیوندد.
حالا یک دهه پس از آن خاطره تلخ، درحالی که پرسپولیس از تیم آن روزش فقط کریم باقری را روی نیمکت دارد، قرمزها دوباره به شهر قدس بر می گردند. این بار البته شرایط متفاوت است. ورزشگاه مشکلات آن زمانش را ندارد. تجربه قبلی سبب شده تا نیروهای امنیتی و کادر اجرایی بازی حواس شان بیشتر جمع باشد و مردم خوب شهر قدس هم حتما حواس شان هست تا مجالی در اختیار فرصت طلب ها نباشد که بتوانند آن خاطره تلخ را دوباره تکرار کنند.
اخبار ویژه
وارونهنمایی تهدیدات آمریکا؛
سناریویی که هر بار تکرار میشود؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
