به گزارش پایگاه 598، محمدعلی نجفی، فعال اصلاحطلب و مشاور رئیسجمهور روحانی که دبیری ستاد هماهنگی اقتصادی را در دولت کنونی نیز بر عهده دارد، اخیراً در بخشی از گفتوگوی خود با خبرگزاری فارس اظهار کرده است:
برنامه ششم توسط این دولت تهیه شده که اعلام میشود و مشخص خواهد شد آیا دولت برنامه دارد یا خیر، بنده معتقدم دولت برنامه دارد اما چون ابزارهای لازم برای اجرای این برنامهها در اختیارش نیست طبیعتاً آثار اجرای این برنامهها به این زودیها مشخص نمیشود.
اظهارات نجفی ساعاتی قبل از اعلام بسته شدن پرونده PMD در شورای حکام آژانس بینالمللی اتمی منتشر شده بودند.
*بر اساس مشاهدات ما، این چندمین مرتبهای است که از سوی مقامات دولت روحانی و چهرههای طرفدار رئیسجمهور عنوان میشود که جریاناتی فرادولتی وجود دارند که مانع کار دولت هستند و ابزارهای تحقق اهداف دولت را در اختیارش نمیگذارند!
یک روز قبل از اظهارات نجفی، معاون اول رئیسجمهور یعنی اسحاق جهانگیری بود که در همایش بینالمللی صنعت پتروشیمی طی سخنانی با اشاره به دوران «پسابرجام» اظهار کرده بود:
«دولت مصمم است گامهای بلندی را بردارد، اما عدهای برای اینکه نگذارند شیرینی لغو تحریمها به کام مردم برسد، کارشکنیهایی میکنند اما ما تمام تلاش خود را در این راستا انجام میدهیم»!
جهانگیری و البته نجفی توضیح ندادهاند که کدامین «عده» هستند که از دولت زورمندتر، قویتر و صاحب حکمتر هستند که میتوانند در کار دولت تا آن حد اخلال کنند که نگذارند دستاوردهایش در نزد مردم لمس شود؟!
متأسفانه، طرفداران دولت پس از توافق موقت ژنو در 2 سال قبل و مشاهده بیدستاوردیهای این توافق در نزد افکار عمومی نیز همین سیاق را پیموده و اقدام به شماتت «موانعی» کردند که نمیگذارند دولت کارش را بکند.
علی خرّم، دیپلمات سابق و از چهرههای نزدیک به دولت، چند ماه پس از توافق موقت ژنو که قرار بود به «ارتقای سطح معیشت مردم» و «ترک خوردن دیوار تحریمها» بیانجامد؛ طی یادداشتی رسانهای از چیزی به نام «تفکرات بانفوذ» نام برده و نوشته بود: «ظرف 10 ماه آثار موفقیتهای سیاستهای خارجی در اقتصاد، صنعت و اوضاع اجتماعی پدید آمد و اگرچه با "اعمال نفوذ برخی تفکرات" دامنه این موفقیتها نتوانست وسعت یابد!»
به نظر میرسد در پی بیدستاوردی توافق موقت ژنو در 2 سال قبل و همچنین برجام برای مردم، در روزهای آتی بیش از آنچه اشاره شد؛ شاهد فرافکنی مقامات دولت و انداختن تقصیر اشتباهات و کمکاریهای به گردن عدههای فرضی و چیزی به نام «موانع» باشیم.
گفتنیست، «برجام» علیرغم بسته شدن ظاهری پرونده PMD و با اینکه وعدههای فراوانی از قِبَل آن به مردم داده شده بود اما تاکنون هیچ دستاورد خاصی نداشته و صحبتهایی نظیر «برجام دستاورد داشته اما مردم متوجه نیستند»، «تحریمها برداشته نشد اما فشارها برداشته شد» و «عبور ایران و آمریکا از ذهنیت سرد دستاورد برجام است»! در قبال آن از سوی چهرههای اصلاحطلب در رسانهها بیان شده است.
درباره بسته شدن ظاهری پرونده PMD ایران در آژانس اتمی نیز اگرچه رأی شورای حکام به یک گزارش خاکستری و نه چندان واضح بوده و اگرچه بر اساس متن برجام، ایران بایستی در شرایطی بدتر از شرایط PMD به تمام خواستهها و مطالبات آژانس و کشورهای 1+5 (حتی در ابعاد بازرسیهای نظامی) نیز پاسخگو باشد اما طرفه آنکه بر اساس گفتههای اشخاصی نظیر رئیسجمهور روحانی، مجید انصاری و اسحاق جهانگیری؛ برجام قرار است مشکل بیکاری و اشتغال را حل کند، سکوی پرش اقتصادی جوانان باشد و حتی بر مشکلی به نام آب خوردن! نیز تأثیر بگذارد.
به نظر میرسد در صورت عدم تأثیر ملموس برجام در این مقولات، مدح و ستایش خارج از اندازه گزارش خاکستری آژانس اتمی در کنار گذار بیسر و صدا از کنار تحریمهای جدید آمریکا که اخیراً اعمال شدند؛ مصداقی از بههم ریختن کافه و فراموش کردن قولهای داده شده به مردم باشد.
برجام هنوز و تا رسیدن به گردنههای اصلی خود فاصلههای طی نکرده بسیار دارد. اگر نگوییم که تحریمهای جدید آمریکا علیه ایران مصداقی از نقض برجام و میرایی آن بود.