متهم ردیف دوم پرونده نفتی، با اشاره به ادعای مسئولان شرکت فال مبنی بر وجود آب در محموله‌های نفتی ایران گفت: متاسفانه آب قاطی نفت شده بود و نمی‌دانم چه افرادی این کار را کرده بودند.
به گزارش پایگاه 598، م. ش در ادامه نوزدهمین جلسه محاکمه متهمان پرونده نفتی که در شعبه 15
دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی برگزار شد اظهار کرد: شرکت فال را من
شناسایی نکردم بلکه شرکتی به نام شرکت پتراویل در ترکیه توسط دوست زنجانی
به نام ب معرفی شد و مکاتبه‌ای که زنجانی طی آن از من خواست با وی جلسه
بگذارم موجود است.
متهم ردیف دوم پرونده نفتی اضافه کرد: البته به جهت فعالیت‌هایم، فال را می‌شناختم اما نه از نزدیک. به اتفاق پسر مالک شرکت پتراویل به نام هاکان به فال رفتیم و امکان‌سنجی دقیقی از فال به عمل آمد. شرکت فال سوخت تمام نیروگاه‌های شارجه را تامین می‌کرد اما دولت شارجه نتوانسته بود بدهی خود را از بابت سوخت‌رسانی در سال 2008 به فال پرداخت کند و در نتیجه فال از دولت شارجه 1.2 میلیارد یورو طلبکار بود.
در این لحظه قاضی صلواتی از متهم سوال کرد که اگر فال ورشکسته بود چرا به آن بار دادید و متهم پاسخ داد: در این خصوص توضیح می‌دهم.
م.ش افزود: در اصل فال ورشکست نبود بلکه 1.2 میلیارد دلار سرمایه بلاوصول داشت و خود را تحت حمایت قانونی قرار داده بود.
قاضی صلواتی از متهم سوال کرد که آیا قبل از تحویل بار، فال ورشکست بود؟
متهم ردیف دوم پروند نفتی گفت: ورشکستگی با این مسئله فرق می‌کند. وقتی شرکت بابت طلب بلاوصول، خود را تحت حمایت قانونی قرار می‌دهد، شرکت فعال است و فال نیز چنین وضعیتی داشت و 1.2 میلیارد دلار طلبکار بود.
قاضی صلواتی خطاب به متهم گفت: پیگیری‌های دادسرا نشان می‌دهد که شرکت فال ورشکست بود.
م. ش پاسخ داد: نه ورشکست نیست و الان هم فعالیت می‌کند. مدارک فال را به راحتی می‌توانم بگیرم و در اختیار شما بگذارم. با توجه به اصل کارگزاری، امکان‌سنجی دقیقی از شرکت فال صورت گرفت و دلیل انتخاب فال نیز درخواست شرکت نیکو بود زیرا این شرکت نیاز به مخازن با فاصله دریانوردی نزدیک‌تر از چین و مالزی داشت.
متهم ردیف دوم پرونده نفتی توضیح داد: در آن زمان، شرکت نفت از تانکرهای خود به عنوان مخزن شناور بر روی خلیح فارس استفاده می‌کرد و فاصله دریانوردی سه روزه بهتر از 30 روز بود. از این رو زنجانی دستور داد پیگیر موضوع شوم. حتی این مسئله را خودم شنیدم که مسئولان شرکت نفت قصد دارند این کار به یک شرکت ثالث بسپارند تا در صورت بروز مشکل، پیگیری‌ها بر عهده خودشان نباشد.
م. ش ادامه داد: مدارک نگهداری بارها در انبار فال، توسط پسر مالک شرکت امضا شده بود. مالک فال رئیس پلیس سابق شارجه بود و علاوه بر آن، مالک فال و دوپسرش، مالکیت شرکت «جی.جی.کو» را نیز بر عهده داشتند. بنابراین این قرارداد با فال امضا نشده و در اصل تحت ضمانت مالکین فال بوده است و زنجانی در جریان جزئیات مذاکره با فال قرار داشت.
قاضی صلواتی از متهم سوال کرد که آیا در نفت‌های تحویل داد شده به فال آب وجود داشت یا خیر که م. ش پاسخ داد: بله. آب قاطی نفت شده بود و نمی‌دانم این کار توسط چه افرادی صورت گرفته بود.
وی ادامه داد: بارها از بازپرس پرونده تقاضای ارائه مدارک کردم اما هر بار مورد موافقت قرار نگرفت تا اینکه با عنایت دادگاه و با کمک وکلای خارجی‌ام، به تعدادی از این اسناد دسترسی یافتم که برای اثبات بی‌گناهی خود تقدیم دادگاه می‌شود.
متهم ردیف دوم پرونده نفتی اضافه کرد: البته به جهت فعالیت‌هایم، فال را می‌شناختم اما نه از نزدیک. به اتفاق پسر مالک شرکت پتراویل به نام هاکان به فال رفتیم و امکان‌سنجی دقیقی از فال به عمل آمد. شرکت فال سوخت تمام نیروگاه‌های شارجه را تامین می‌کرد اما دولت شارجه نتوانسته بود بدهی خود را از بابت سوخت‌رسانی در سال 2008 به فال پرداخت کند و در نتیجه فال از دولت شارجه 1.2 میلیارد یورو طلبکار بود.
در این لحظه قاضی صلواتی از متهم سوال کرد که اگر فال ورشکسته بود چرا به آن بار دادید و متهم پاسخ داد: در این خصوص توضیح می‌دهم.
م.ش افزود: در اصل فال ورشکست نبود بلکه 1.2 میلیارد دلار سرمایه بلاوصول داشت و خود را تحت حمایت قانونی قرار داده بود.
قاضی صلواتی از متهم سوال کرد که آیا قبل از تحویل بار، فال ورشکست بود؟
متهم ردیف دوم پروند نفتی گفت: ورشکستگی با این مسئله فرق می‌کند. وقتی شرکت بابت طلب بلاوصول، خود را تحت حمایت قانونی قرار می‌دهد، شرکت فعال است و فال نیز چنین وضعیتی داشت و 1.2 میلیارد دلار طلبکار بود.
قاضی صلواتی خطاب به متهم گفت: پیگیری‌های دادسرا نشان می‌دهد که شرکت فال ورشکست بود.
م. ش پاسخ داد: نه ورشکست نیست و الان هم فعالیت می‌کند. مدارک فال را به راحتی می‌توانم بگیرم و در اختیار شما بگذارم. با توجه به اصل کارگزاری، امکان‌سنجی دقیقی از شرکت فال صورت گرفت و دلیل انتخاب فال نیز درخواست شرکت نیکو بود زیرا این شرکت نیاز به مخازن با فاصله دریانوردی نزدیک‌تر از چین و مالزی داشت.
متهم ردیف دوم پرونده نفتی توضیح داد: در آن زمان، شرکت نفت از تانکرهای خود به عنوان مخزن شناور بر روی خلیح فارس استفاده می‌کرد و فاصله دریانوردی سه روزه بهتر از 30 روز بود. از این رو زنجانی دستور داد پیگیر موضوع شوم. حتی این مسئله را خودم شنیدم که مسئولان شرکت نفت قصد دارند این کار به یک شرکت ثالث بسپارند تا در صورت بروز مشکل، پیگیری‌ها بر عهده خودشان نباشد.
م. ش ادامه داد: مدارک نگهداری بارها در انبار فال، توسط پسر مالک شرکت امضا شده بود. مالک فال رئیس پلیس سابق شارجه بود و علاوه بر آن، مالک فال و دوپسرش، مالکیت شرکت «جی.جی.کو» را نیز بر عهده داشتند. بنابراین این قرارداد با فال امضا نشده و در اصل تحت ضمانت مالکین فال بوده است و زنجانی در جریان جزئیات مذاکره با فال قرار داشت.
قاضی صلواتی از متهم سوال کرد که آیا در نفت‌های تحویل داد شده به فال آب وجود داشت یا خیر که م. ش پاسخ داد: بله. آب قاطی نفت شده بود و نمی‌دانم این کار توسط چه افرادی صورت گرفته بود.
وی ادامه داد: بارها از بازپرس پرونده تقاضای ارائه مدارک کردم اما هر بار مورد موافقت قرار نگرفت تا اینکه با عنایت دادگاه و با کمک وکلای خارجی‌ام، به تعدادی از این اسناد دسترسی یافتم که برای اثبات بی‌گناهی خود تقدیم دادگاه می‌شود.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
