"نائل البرغوثی"
آزاده فلسطینی که 33 سال در بند رژیم صهیونیستی بود در گفتوگو با خبرنگار
فارس گفت که وی اطمینان داشته که روزی با زور از زندانهای رژیم صهیونیستی
آزاد خواهد شد.
این آزاده فلسطینی که به دلیل عضویتش در جنبش فتح بیش از سه دهه در
زندانهای رژیم صهیونیستی بسربرده بود، با بیان اینکه این رژیم به شدت از
قدرت نظامی و تکنولوژیکی ایران هراسان و بیمناک است، چون میداند که این
قدرت موجودیت آن را به خطر میاندازد، گفت: اسرائیل هیچگاه آزادی و
دمکراسی واقعی را برای ملتهای عربی و اسلامی نمیخواهد، یه عبارت دیگر
اسرائیل هیچگاه خواهان رهبران عربی نیست که برگزیده مردم باشند، بلکه
خواهان کسانی است که از امنیت اسرائیل محافظت کنند و با این رژیم در همه
زمینهها همکاری داشته باشند.
وی درباره اینکه چگونه و چه وقت و به چه دلیل بازداشت شد، میگوید: در
4/4/1978 پس از اینکه نظامیان صهیونیست بیشماری با جیپ و خودروهای نظامی
منزل مرا در روستای کوبر از استان رام الله به محاصره خود درآوردند به
اسارت آنها درآمدم. در واقع بازداشت من به دلیل اطلاع آنها از همکاری من با
گروهی از مبارزان فلسطینی صورت گرفت و اتهام وارده به من مقاومت در برابر
اشغالگران و مشارکت در عملیاتهایی علیه اهداف اسرائیلی بود.
محاکمه اسرا محاکمههایی صوری بود
نائل برغوثی درباره اینکه آیا برای محاکمه وی آیا اصلا دادگاهی تشکیل شد،
یا خیر میگوید: بله چندین دادگاه نظامی برای محاکمه من تشکیل دادند، اما
تمام این دادگاهها، دادگاههایی صوری بود که اصلا قانون در آنها به اجرا
گذاشته نمیشد و هدف اسرائیل از برگزاری این دادگاهها این بود که خود را
در برابر جهانیان متعهد به قوانین و معاهدات بین المللی نشان دهد، اما به
هیچیک از این قوانین جز آنچه مد نظر خودش بود، عمل نمیکرد.
این آزاده فلسطینی در ادامه توضیح میدهد که از حکم ابد 33 سال و نیم آن را
در زندانهای رژیم صهیونیستی سپری کرد تا اینکه براساس قرارداد مبادله
اسرا که میان جنبش حماس و رژیم صهیونیستی به امضا رسید، از زندانهای این
رژیم آزاد شده است.
اتهام به علت مشارکت در عملیات استشهادی
برغوثی درباره دوران اسارتش توضیح میدهد که بخشی از 33 سال دوران اسارت
خود را در سلولهای انفرادی بسربرده، اما بیشتر در بندهای عمومی بازداشت
شده بود و مهمترین اتهامات وارده به او مشارکت در عملیاتی بود که منجر به
کشته شدن یک افسر ذخیره بود که به عنوان راننده اتوبوس در نزدیکی شهر نبی
صالح کار میکرد. همچنین مرا متهم به آموزش نظامی و عضویت در جنبش فتح
کردند، در حالی که من در سال 1995 در زندانهای رژیم صهیونیستی به عضویت
حماس درآمدم چون در آن زمان فتح از گزینه مقاومت بر اساس توافقنامه اسلو
چشم پوشی کرده بود، درحالیکه حماس همچنان خود را به مقاومت پایبند نشان
میداد.
زنذانهای بسیاری را تجربه کردم
نائل البرغوثی درباره اینکه در کدام زندان بسرمیبرد و وضعیت او در طول این
مدت چگونه بود، میگوید: اولین زندانی که راهی آن شدم، زندان رام الله بود
که اکنون به مقر ریاست تشکیلات خود گردان فلسطینی تبدیل شده است، اوضاع
زندانها در سالهای اولیه بازداشتم بسیار بد و اسفناک بود، اما اعتصابهای
اسرا موجب شد تا وضعیت زندانها اندکی بهبود یابد؛ با این حال باید اوضاع
در زندانهای رژیم صهیونیستی را بسیار اسفناک خواند.
این آزاده فلسطینی درباره اینکه زندانبانان آنها مرد بودند یا زن و اینکه
وضعیت غذا در زندانهای رژیم صهیونیستی چگونه بود، گفت: در ابتدا
زندانبانهای ما مرد بودند، اما بعدها زنانی نیز به آنها ملحق شدند که ممکن
است، بیانگر کمبود نیروی انسانی در میان آنها باشد؛ اما اگر بخواهم
درباره غذای زندان بگویم، باید آن را بسیار بد توصیف کرد، اگرچه اواسط دهه
نود بهبود اندکی در این وضعیت حاصل شد، اما خیلی زود اوضاع به شکل سابق
آن بازگشت و میتوانم به جرات بگویم تمام اسرا غذای خود را از بیرون تهیه
میکردند.
هر نوع شکنجهای برای من مجاز شده بود
وی درباره شکنجههایی که در معرض آن قرار داشت، تاکید کرد که من چون به
زندان ابد محکوم شده بودم، بنابراین تمام انواع شکنجهها برای من تجویز شده
بود، ضرب و جرح با چوب و عصا و باتوم و آویزان کردن از در و از پا و ریختن
آب سرد یا آب داغ یا ماندن زیر هوای خیلی سرد یا خیلی داغ و شکنجههای غیر
اخلاقی همه و همه جزو شکنجههایی بود که در دوران اسارتم با آن مواجه شدم.
تلخترین خاطرات دوران اسارت جنگ نوار غزه و بیپناهی مردم غزه بود
وی درباره بدترین خاطراتش از دوران اسارت تاکید میکند که تمام دوران اسارت
تلخ و زجر آور بود، اما برخی مواقع لحظاتی برای یک اسیر سپری میشود که از
بقیه لحظات تلختر است، مثل زمانی که جنگ علیه نوار غزه روی داد و ما
میدیدیم که در بند هستیم و نمیتوانیم به یاری برادرنمان در نوار غزه
بشتابیم یا کشتارهایی که در صبرا و شتیلا روی داد و ما نمیتوانستیم کاری
از پیش ببریم اینها همه خاطرات بسیار تلخی هستند که برای ما در زندان بسیار
شکنجهاور بودند.
رژیم صهیونیستی از هر بهانهای برای اعمال فشار استفاده میکرد
این آزاده فلسطینی درباره فشارهای اعمال شده در زندانهای رژیم صهیونیستی
علیه اسرا گفت: رژیم صهیونیستی از هر بهانهای برای تحت فشار قراردادن اسرا
استفاده میکرد و اولین مجازات اعمال شده لغو ملاقاتهای خانوادگی بود،
به عنوان مثال به ما گفته شده بود که اگر اقدام به کشیدن سیم برای گرفتن
امواج رادیوهای محلی کنید با سلول انفرادی و پاشیدن گاز و شکنجه و همچنین
ممنوعیت اسیر از دیدن خانوادهاتان محروم میشوید؛ غیر از آن آنها وقتی با
مقاومت ما در برخی امور مواجه میشدند، خانوادههای ما را که برای ملاقات
به زندان مراجعه میکردند، مورد آزاد و اذیت قرار میدادند، مثلا از آنها
بازدیدهای برهنه بدنی به عمل میآوردند و این بزرگترین توهین به ما و
خانوادههای ما بشمار میآمد و البته روانشناسان صهیونیست بر این موضوع
تاکید بسیار داشتند و میگفتند که این اقدام شخصیت اسیر فلسطینی را خرد
میکند.
اسرا همواره در برابر جلادان صهیونیست چون کوه مقاوم هستند
نائل برغوثی درباره اینکه چه تعداد از اسرای فلسطینی تسلیم شده و نتوانستند
مقابل شکنجهها مقاومت کنند، گفت: مواردی مشاهده میشد، اما انگشت شمار و
محدود بوده و اکثرا به دهه هفتاد و هشتاد بازمیگردد که مقاومت در ضعف
بسرمیبرد، اما هیچگاه این ضعفها نتوانسته بر روحیه مقاومت و ایستادگی
اسرا تاثیر بگذارد.
وی توضیح میدهد: آنچه موجب تسلای خاطر من و بسیاری از اسرا در زندان بود،
به یاد آوردن خانواده و دوستان و نزدیکان و همچنین به یاد اوردن وضعیت جهان
عرب و اسلام بود، اینکه چرا ما به عنوان یک فلسطینی و یک عرب و یک مسلمان
به جایی که هم اکنون هستیم رسیدیم با اینکه نیروی انسانی ، علمی مادی و
جغرافیایی بسیاری را در اختیار داریم که به ما به راحتی اجازه خیزش و
انقلاب را میدهد، مثلا مصر از حیث جمعیت و مساحت و منابع شبیه کشورهایی
چون انگلیس و فرانسه است، پس چرا کشوری چون انگلیس و فرانسه میتوانند به
آن قدرت و عظمت برسند اما مصر نه .. بیشک پاسخ این سوالها شفاف و روشن
است و همه چیز هم اکنون برای اعراب و مسلمانان عیان و روشن گشته است.
اما درباره نحوه و میزان ملاقاتهایی که خانوادههای اسرا در زندانها
میتوانستند، از زندانیان به عمل آورند و موانعی که در این راه وجود داشت،
برغوثی میگوید که روابط زندانیان به ویژه من با خانوادهام بسیار گرم و
صمیمانه بود و اگرچه در طول دو سال و نیم آخر اسارتم از هرگونه ملاقات
محروم بودم، با این حال از دیدار خانوادههای اسرای دیگر لذت میبردم.
بهترین خاطره از دوران اسارت را باید لحظات انتظار برای آزادی توصیف کرد
از البرغوثی درباره بهترین خاطرات دوران اسارتش سوال میکنیم، میگوید:
اواخر دهه هفتاد بود، اسرا بدون زیر انداز بر زمین میخوابیدند، برای اینکه
بر یک تکه حصیری که طولش 80 و عرضش 60 سانتیمتر بود، بهای سنگینی را با
جان و خونشان از طریق اعتصاب غذا دادند و بالطبع هنگامی که بر این تکه حصیر
دست یافتند، برای آنها چون رختخواب بسیار مجلل و گرم و نرمتر از تمام
رختخوابهای دنیا بود.
همچنین باید از لحظات انتظاری بگویم که 5 سال به طول انجامید و مذاکره میان
حماس و رژیم صهیونیستی را دربرمیگرفت، همچنین بهای سنگینی که مردم نوار
غزه برای آزادی ما پرداخت کردند، اینها همه خاطراتی است که هیچگاه از یاد و
خاطر آدمی محو نخواهد شد، همچنین دردها و رنجهایی که موجب شد، بسیاری از
روستاها و مناطق فلسطینی بیش از پیش با هم نزدیک شوند و همدیگر برادر و
خواهر خونی هم بشمارند.
اسرای فلسطینی بزرگترین نمونههای صبر و ایثار هستند
این آزاده فلسطینی درباره نمونههای صبر و ایثار که در زندانهای رژیم
صهیونیستی بیشمارند، میگوید: صبر و مقاومت اسرای فلسطینی در زندانهای
رژیم صهیونیستی مثال زدنی است و حتی نمونهای برای آن در هیچ کجای دنیا
نمیتوان یافت، به یاد میآورم اسرایی داشتیم که صبر و مقاومت آنها در
برابر شکنجههای زندانبانان آنها را وادار به خودکشی کرد.
وی میافزاید: در زندان نفحه یهودی مغربی
الاصلی به نام "گیون" وجود داشت که مسئول بند اسرای فلسطینی خاص بود، وی
هنگامیکه شکنجههای وحشتناک و جانگداز اسرای فلسطینی را دید بسیار متحول
شد، وی همیشه میگفت که یهودیت با آنچه رژیم صهیونیستی از آن سخن میگوید،
تفاوت بسیار دارد، مدتی بعد جسد او را در زندان یافتند، وی تاکید کرده بود
که شکنجه اسرای فلسطینی واقعا خارج تمام اصول و قواعد انسانی است و
زندانهای رژیم صهیونیستی فقط کینه و نفرت از فلسطینیها را به زندانبانان
صهیونیستی یاد میدهند.
اسرا حتی در زندان هم از ارزشهای اسلامی و فلسطینی دفاع میکنند
وی درباره دفاع از اصول و ارزشهای اسلامی و فلسطینی به ویژه قضیه قدس
توسط اسرا حتی در زندانهای رژیم صهیونیستی گفت: چنین نمونههایی بیشمار
هستند، به یاد میآورم، اسیری داشتیم به نام "علاء البازیان" از اهالی قدس
اشغالی که در یک عملیات علیه اشغالگران صهیونیست بینایی خود را از دست داد و
خانوادهاش به اسارت گرفته شدند، زندانبانان صهیونیستها در زندان بئر
السبع همیشه او را مورد تمسخر قرار میدادند، تا اینکه یکی از اسرا به نام
"محمد ابو النصر" برای دفاع از وی به نظامیان صهیونیست حمله برد، با اینکه
بابت این اقدام بهای سنگینی چون شکنجه و زندان انفرادی را برای وی به
همراه داشت.
نائل در ادامه افزود: از دیگر نمونههای این مقاومت و ایستادگی باید از
حادثهای که در زندان نفحه روی داد، سخن بگویم وقتی که مادر یکی از اسرای
نوار غزه در معرض بازرسی بدنی توهین آمیزی از سوی زندانبانان صهیونیست قرار
گرفت و یکی از اسرا اقدام به حمله به زندانبانان و یکی از افسران زندان
کرد. حتی در این اواخر وقتی من مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفتم، اگر برادر
"جهاد جرار" به کمکم نشتافته بود، بیشک آسیب بسیار شدیدی میدیدم.
اسرائیل از توانمندی ایران می هراسد
نائل برغوثی درباره بیم و وحشت رژیم صهیونیستی از جمهوری اسلامی ایران
تاکید کرد که اسرائیل از این جهت از ایران بیم و وحشت دارد، چون کشوری
اسلامی است و همواره در راه پیشرفت و ترقی گام برمیدارد، این بیم و هراس
نه تنها درباره ایران که در برابر تمام کشورهای عربی که راه مقاومت و جهاد
را نیز پیش گرفتهاند، صدق میکند و آنها امروز از تونس و مصر بعد از
تحولات جاری نیز بیم دارند.
وی گفت: آنچه بیش از حد صهیونیستها را به وحشت انداخته مقاومت فلسطینیان
است، چون آنها به خوبی میدانند، این اعتماد به نفس فلسطینیان بوده که موجب
شده اینگونه در برابر آنها مقاومت کنیم، در حالی که آنها دارای چنین
اعتماد به نفسی نسبت به فلسطینیان و رویایشان با ما نیستند. همچنین باید از
جنبشهای اسلامی دمکراتیک و در همان حال اندیشه اسلامی نام برد که به جهاد
و مقاومت ایمان دارند. از دیگر موضوعاتی است که به شدت صهیونیستها را به
هراس میاندازد، پیشرفت اجتماعی و تکنولوژیکی کشورهای عربی و مسلمان است،
آنها هیچگاه نمیخواهند که رهبران کشورهای اسلامی و عربی از بطن مردم
برخیزند، چون میدانند چنین رهبرانی برای موجودیت اسرائیل خطری بزرگ به
شمار میآیند، آنها خواهان رهبرانی هستند که از منافع اقتصادی ، امنیتی و
سیاسی آنها محافظت و با آنها روابط دوستانه داشته باشند.
همواره به آینده فلسطین خوشبین بودهام
برغوثی درباره اینکه آینده فلسطین میگوید: من همواره به آینده خوش بین
بودهام، چون میدانم نسلهای آینده مقاومت بسیار سرسختتر و مقاومتر از
ما به مبارزه خواهند پرداخت و فلسطین را آزاد از چنگال صهیونیستها آزاد
خواهند کرد.
وی در پایان تاکید میکند: از لحظه بازداشت تا زمان آزادی که 33 سال و نیم
به طول کشید، لحظهای امید خود را از این بابت که روزی فرامیرسد و او طعم
آزادی را بار دیگر خواهد چشید، از دست نداده است.