اربعين يادمان جاودانگي نداي حق‌طلبي

اربعين، تجلي ماندگاري پيام عاشوراييان است و نشانگر اين حقيقت كه آزادگي و پايمردي، حتي در جهاني پر از فتنه و آشوب و سياهي، هرگز از يادها نخواهد رفت. هنگامي كه قدرت مادي و معنوي يزيديان سرتاسر ممالك آن روز اسلامي را فراگرفته بود، در شرايطي كه حاكمان پليد زمانه تمامي روزنه‌هاي تنفس را بر آزادگان و فرزندان علي(ع) بسته بودند و در حالي كه هيچ كس را ياراي ايستادن در برابر خيل سپاهيان زر و زور و تزوير نبود؛ پيام عاشوراييان در جهان اسلام طنين افكند و پايه‌هاي قدرت زورمداران را به لرزه درآورد. در آن زمان، بسياري چنين مي‌پنداشتند كه ديگر راه نجاتي نيست و چاره‌اي جز سرسپردن به فرمان حاكمان جور نيست؛ اما در اربعين بود كه همگان دريافتند نداي حق هرگز نخواهد مرد و آفتاب عدالت و آزادگي هرگز غروب نخواهد كرد. صبحي كه در كربلا طلوع كرده بود، حتي ٤٠ روز بعد، سپيدي و درخشش خود را از دست نداده بود. بدن‌هاي چاك چاك و بي‌سري كه در عاشورا بر زمين افتادند، در اربعين، بلندقامت‌تر از تمامي راست‌قامتان بر‌فراز تاريخ ايستاده بودند و لبخند و خوشامدي جاويد به پيامداران خط سرخ خويش اهدا مي‌كردند؛ كه اگر نبود پايمردي بزرگ‌ترين پيام رسانان تاريخ، فرياد بلند حسينيان هرگز جاودانگي نمي‌يافت و پرچم‌هاي برافراشته آنان هيچگاه اينچنين در بلندترين قله‌هاي شرف و انسانيت به اهتزاز درنمي‌آمد. بزرگ‌ترين درس اربعين براي حسينيان نيز در همان خوشامد جاويد به پيامداران نهفته است. اربعين به ما مي‌آموزد كه حتي در دشوارترين شرايط، آزادگي و عدالتخواهي نمي‌ميرند. اسلام محمدي(ص) آفتاب فروزاني است كه هيچگاه غروب نمي‌كند. حتي در زماني كه اسلام در دام مزوّران و زورمداران گرفتار بود...

 پيام محمد(ص) از گلوي بريده فرزندش بيرون آمد، پيرايه‌ها را زدود و جهان اسلام را از ورطه سياهي نجات بخشيد. پس بر ماست كه پيامدار بزرگ‌ترين و حماسي‌ترين نهضت تاريخ در جهان امروز باشيم كه همان‌گونه كه اربعين نشان داد، خون آنان كه براي خدا به پا خاسته‌اند هرگز پايمال نخواهد شد و پيام عالمگيرشان به وسيله پيامداراني باوفا، حتي در سخت‌ترين شرايط باقي خواهد ماند. در عين حال اربعين به ما آموخت كه پيام عاشوراييان نه تنها باقي خواهد ماند، بلكه خود سنگ محكي براي بازماندگان خواهد بود. بايد ديد كدام يك، همه‌چيز خود را براي پاسداري از پيام عاشورا در كف اخلاص نهادند و كدام يك، به دنبال مطامع نفساني و اين جهاني خود، پيام برآمده از حلق شكافته فرزند رسول(ص) را به باد فراموشي سپردند. آنان كه با پيروي از مولاي خويش، فتنه عالمگير دشمنان خداوند را دفع كردند و جان و مال و سلامتي خويش را در اين مسير الهي باختند و نظام الهي خويش را پاس داشتند؛ اثبات كردند كه حسيني‌اند و در جاودانه تاريخ حسيني خواهند ماند.


منبع: اعتماد