در این باره كلینى با سند خود از بشر بن غالب اسدى، از امام حسین بن على
(علیهالسلام) نقل كرده است كه فرمودند: هركس ایستاده در نماز خود، یك آیه
از كتاب خدا را بخواند، در برابر هر حرفى، پاداش صد كار نیك، برایش نوشته
مىشود و اگر آن را در غیر نماز بخواند، خدا در برابر هر حرفى، اجر ده كار
نیك، براى او مىنویسد. پس اگر خاموش باشد و با توجّه، گوش به قرآن بسپارد،
در برابر هر حرفى، پاداش یك حسنه دارد و اگر قرآن را در شب به پایان
رساند، فرشتگان خدا تا هنگام صبح، براى او طلب رحمت كنند و اگر آن را در
روز تمام كند، ملائكه نگهبان تا شب، بر او درود مى فرستند و چنین كسى، نزد
خدا یك دعاى مستجاب دارد و این ختم قرآن، براى او از آنچه میان آسمان و
زمین است، بهتر خواهد بود.
بشر گفت: عرض كردم: این، پاداش كسى است كه
همه قرآن را بخواند. امّا كسى كه همه را نمى خواند، چگونه است؟. حضرت
فرمود: اى برادر اسدى! همانا خدا بخشنده، با عظمت و بزرگوار است. هرگاه كسى
از قرآن هر چه را كه مىتواند، بخواند؛ خدا همان پاداش را به او عطا مى
كند.
1-کلینی، الكافی، ج2: 611.
2-شیخ حرعاملی، وسائل الشیعة، ج 4: 841 .
3-فیض کاشانی، المحجة البیضاء، ج 2: 221.
4-حلی، عدّة الداعی: 269.