نفوذ اقتصادی برای زیر سوال بردن استقلال

به گزارش پایگاه 598، اقتصاد هر کشور برگرفته از ظرفیت های بازار و توزیع عادلانه ی ثروت در آن کشور است. جمهوری اسلامی ایران از ابتدای انقلاب با نفی دو جریان استعمار گر و به طبع آن سیاست های اقتصادی و نگاه های این دو گفتمان متضاد را در زمینه اقتصاد نپذیرفت. اما عناصری که دانش آموخته یا وابسته های فکری به این دو گفتمان بودند نگذاشتند وضعیت علمی و فرهنگی و اقتصادی کشور در زمینه های مختلف رشد کند که اقتصاد مثال عینی و ملموس زندگی اجتماعی است. از زمانی که توزیع کوپن آن هم در سیاست اقتصاد سوسیالیستی مطرح شد تا زمانی که رسما سیاست تعدیل و دستور عمل های بانک جهانی را به عنوان پیش فرض های اقتصاد بعضی از دولت ها پذیرفتند می بایست فاتحه اقتصاد را خواند و شاید در ظاهر شعار عدم وابستگی می دادیم اما در واقع عناصری که خواسته یا ناخواسته فضای تسلط را ایجاد کردند چیزی از تولید و کار ایرانی باقی نگذاشتند!

بعنوان مثال روزی شاهد بودیم در همین تهران بهترین نوع کفش ها کفش ایرانی بود اما واردات بی رویه از هر نوع نه صرفا مواد اولیه بلکه جنس تولید شده نشان می دهد دیگر چیزی را نباید به عنوان صنعت کفش ایرانی تقلی کرد. و قس علی ذلک!

 با پایان موضوع برجام و رفع تحریم ها بسیاری از دغدغه مندان موضوع استقلال کشور، مسئله اقتصاد غیر وابسته و درون زا را مطرح کردند و به تصمیم گیران متذکر می شدند با رفع تحریم به دلیل نیاز بازار و جامعه به مواد مختلف مصرفی اگر در شرایطی که جامعه تولید کنندگان و صنعت گران با یاری دولت نتواند مسیر گذار از تحریم به رفع تحریم را طی کند همانقدر رونق خود را با نابودی همراه می سازد و بازار 80 میلیونی کشور را در اختیار هر صادر کننده خارجی و وارد کننده ی داخلی قرار می دهد. موضوعی که اگر به زیاده طلبی طرف مقابل همراه شد می تواند تهدیدات امنیتی و سیاسی فراوانی برای کشور ایجاد نموده و نظام را متحمل مشقت و سختی های فراوانی نماید. تصورش هم سخت نیست! هنوز تا زمان رفع تحریم ها دو ماه دیگر باقی است اما هر روز خیر از راه اندازی یک مجموعه مصرف گرا در کشور منتشر می شود. روزی از افزایش واردات لوازم آرایشی خارجی و روز دیگر خبر از افتتاح رستوران زنجیره ای کی.اف.سی یا مک دو نالد بر روی خروجی های خبرگزاری ها قرار می یگیرد. به تعبیر بهتر یعنی خروج ارز ملی و در برابر آن واردات بی رویه ی محصولات غیر ضروری!! رفع تحریم برای واردات لوازم آرایش یا فلان مرغ کنتاکی ضرورت دارد یا انتقال تکنولوژی و داروهای ضروری بیماران!

کسی هم اگر اینطور منتقد شود که « ای آقا تکنولوژی را کجا قرار دهیم » کافی است فقط یک بار در همین پارک های علم و فناوری یا صنایع هسته ای و نانو فناوری گذری عبور کند تا لیستی از متخصصان و دستاوردهای آنان را صرفا مطالعه کند! این همان استدلالی است که سال های ابتدایی پیدایی نفت می گفت «بو می دهد » و بعد ها سیاستمداران عصر پهلوی اینطور القا می کردند « چه ضرورت بر هزینه کردن و ساخت و تولید داخلی است، غربی ها همچون کارگر!!!! برای ملت ما تولید می کنند » کیست که نداند این استدلال آنقدر مضحک و خنده دار است که گوینده ی آن هم در خفا می داند چه حرف بی خودی زده است.

حالا که قرار است تحریم ها رفع شود که بعید است غرب در این بیان خودش صادق باشد – فرض محال هم محال نیست چه برسد به احتمالات – بایستی سیاستگذاران کشور سریعترین زمان ممکن کمیسیون و ستادهای مدیریتی تشکیل دهند که حتی برنامه ریزی لازم برای حداقل های مصرف تا امورات مهم کشور را به طور مشخص انجام دهند. اینطور نباشد که با رفع تحریم تمام درامد دولت علاوه بر واردات محصولات مصرفی و نابودی تولید ملی، هدر برود و پس از تحریم مجدد و شیطنت غرب، همینقدر فضای موجود اقتصادی نیز دچار مشکل شود. عناصر نفوذی صرفا فرد مشخص نیست. شاید افراد نفوذی در اقتصاد فعال باشند اما تصمیمات یک شبه و فاقد پشتیبانی و عدم اجرای سیاست های اقتصاد مقاومتی – که به زعم دوست و دشمن یکی از بهترین برنامه های جامع حوزه ی اقتصاد ایران است – موجب شود نفوذ سرتاسری اقتصاد و سایر حوزه های کشور را فرا بگیرد و پس از مدتی جریانات اقتصادی معارض بخواهند سیاستمداری را به وسیله پول و قدرت رسانه ای خود در مراجع تصمیم گیری کشور نفوذ دهند.


منبع:البرزبان