سبک زندگی به روایت بی‌آبی

به گزارش پایگاه 598، بی تفاوتی انسان نسبت به آب ریشه در باورهای هر شخص دارد. خیلی ها هنوز دریا یا رودخانه هایی را که غرق فاضلاب هستند به چشم آبی می بینند که می تواند خیلی راحت از شیر آب خانه آنها جاری شود. در واقع محدود بودن منابع آب برای این انسان ها ماجرایی غیرقابل باور است. به همین دلیل ابتدای کار باید برای تغییر این باور گام برداشت.

بخشی دیگر از این بی توجهی به آب را باید در سیاست های دولت جست وجو کرد، زیرا دولت به شکلی سیاستگذاری نکرده که مردم نسبت به اهمیت آب آگاهی پیدا کنند؛ برای نمونه با رواج شهرنشینی و تشکیل مجتمع های مسکونی چندین واحد برای هر واحد آپارتمان کنتوری مجزا در نظر گرفته نمی شود. به همین دلیل خیلی از افراد ناآگاه خود را درگیر رقابت در مصرف آب می کنند، چون خیلی ها به اشتباه تصور می کنند اگر آب کمتری مصرف کنند همسایه پرمصرف آنها حق شان را خواهد خورد. با توجه به این باور باید از مسئولان خواست هرچه زودتر با در نظر گرفتن کنتور مجزای آب، راه را برای کاهش مصرف خانوارها باز کنند.

این در حالی است که کمبود آب را باور نکردن سبب شده بسیاری از مردم تیشه به ریشه خود بزنند. شاید در نگاه اول این نتیجه گیری کمی بعید به نظر برسد، اما هشدارهای کارشناسان درخصوص عواقب مصرف بی رویه آب در کشور حاکی از این است که تا چند دهه دیگر میلیون ها ایرانی ناچار به کوچ اجباری خواهند شد. در این بین نیز این به عهده مسئولان است که مردم را نسبت به عواقب مصرف آب به شکل واقع بینانه ای آگاه کنند.

همچنین باید یادآور شد مصرف بی رویه آب فقط در شهرها اتفاق نمی افتد بلکه براساس مطالعاتی که صورت گرفته حدود 90 درصد از منابع آب کشور در بخش کشاورزی مصرف می شود؛ بنابراین برنامه های آموزشی دولت برای کاهش مصرف آب باید با جدیت بیشتری در روستاها دنبال شود، زیرا بسیاری از کشاورزان خود را مالک آبی که طی صدها سال در سفره های زیرزمینی و زیر زمین های آنها جمع شده می دانند. به همین دلیل برای برداشت آن حتی به حفر چاه های غیرمجاز نیز دست می زنند. این در حالی است که دستگاه های نظارتی کشور نیز نمی تواند به نحوه مصرف آب از سوی شهروندان و کشاورزان نظارت دقیق داشته باشد. پس دلیل رهایی از بحران آب فقط با تغییر سبک زندگی ممکن است و در این میان سبک زندگی نیز تغییر نمی کند مگر این که دولت برنامه ای جامع و هدفمند را تدوین و اجرا کند.