به گزارش پایگاه 598، ماهوارههای دانشجویی در دولت یازدهم با کم لطفی مواجه شدند و کارشناسان مختلف این حوزه از همان ابتدای دولت یازدهم توانستند از صحبتهای مختلف مسئولان حدس بزنند که در این دوره قرار نیست در حوزه ماهوارههای دانشجویی پیشرفتی داشته باشیم.
همینطور هم شد؛ نه تنها پیشرفت نداشتیم بلکه ماهوارههای تحویل داده شده و آماده پرواز نیز بر زمین نشستهاند و زحمات چند ساله دانشمندان ایرانی بلااستفاده مانده و دانشجویان و دانشمندان کشور با انگیزهای در حد کف، این جریان را دنبال کنند و چه بسا محققانی که به دلیل بی توجهی مسئولان به این حوزه از ادامه کار سرباز زدند.
خبرنگاران هم هر بار در پیگیری زمان پرتاب ماهوارههای دانشجویی به جلسات شورایعالی فضایی ارجاع داده میشوند در حالیکه گویا این جلسات نیز هر از چند گاهی و با بی انگیزگی دنبال میشود.
عمر و توان صرف شده دانشمندان برای ساخت ماهوارههای دانشجویی بدون اینکه نتیجهای در برداشته باشد ذهن بسیاری از کارشناسان را به خود معطوف کرده است.
یکی از این ماهوارههای بر زمین مانده، ماهواره دانشگاه امیرکبیر است.
* خصوصیات ماهواره دانشگاه امیرکبیر
ماهوارهای دانشجویی با طول عمر بین سه تا پنج سال و حدود 80 کیلوگرم وزن که قرار است از نوع ماهوارههای کوچک تحقیقاتی باشد.
پروژه این ماهواره با هدف طراحی، ساخت، تست و پرتاب میکروماهوارهای با وزن کم و با هدف انجام ماموریتهایی در زمینه سنجش از راه دور کلید خورد.
این ماهواره دارای طول عمر سه تا پنج سال، وزن 80 کیلوگرم، ابعاد 55 در 60 در 50 سانتیمتر است که قرار بود به ارتفاع 661 کیلومتری پرتاب شود.
مهندسی سیستم، تضمین محصول، سازه و مواد، توان الکتریکی، تعیین و کنترل وضعیت و مکانیک مدار، ایستگاه زمینی و مخابرات فضایی، محموله و غیره از زیرسیستمهای پروژه طراحی و ساخت ماهواره دانشگاه صنعتی امیرکبیر است.
* بی تفاوتی مسئولان نسبت به زحمات محققان چند دانشکده مهم
در پروژه ماهواره امیرکبیر که با مشارکت حدود 70 نفر از محققان دانشگاهی شامل 20 نفر از اساتید دانشکدههای مختلف و 50 نفر از دانشجویان دکتری، کارشناسی ارشد و دانش آموختگان دانشگاه امیرکبیر انجام شد، چند دانشکده دانشگاه صنعتی امیرکبیر درگیر کار بودند به طوریکه 38 درصد دانشکده مهندسی هوافضا، 29 درصد دانشکده مهندسی برق و 23 درصد دانشکده کامپیوتر فعال بوده و همچنین دانشکدههای مکانیک، صنایع و نساجی نیز در این پروژه 7 فازی شرکت داشتهاند.
و حال این سوال مطرح میشود که زحمات این محققان که از برترین پژوهشگران کشور و حتی از نخبگان کشور به شمار میروند چه جایگاهی در برنامهریزیهای مسئولان دارد؟
بر همه مسلم است که دانشگاه صنعتی امیرکبیر از برترین دانشگاههای کشور ما محسوب میشود که در پروژه ماهواره امیرکبیر 3 دانشکده مهم این دانشگاه فعالیت مستمر داشته و دانشکدههای دیگر نیز همکاری کردهاند بنابراین انتظار میرود مسئولان به احترام زحمات این محققان که از بهترینهای کشور ما هستند تکلیف ماهوارهها را سریعتر روشن کنند یا حداقل زمانی را برای پرتاب تعیین کنند که دیگر این زمان تغییر نکند.
البته رئیس دانشگاه امیرکبیر به تازگی از فعالیت مجدد محققان برای ساخت این ماهواره خبر داد که امیدی را در دل دانشگاهیان زنده کرد.
معتمدی از مسئولان خواست تا اعتبارات لازم برای ساخت این ماهواره را فراهم کنند تا محققان دانشگاه بتوانند در یک یا یک سال و نیم آینده ماهواره را تحویل دهند.
* آتست در انتظار عمل مسئولان به وعدههای چند ساله
وقتی صحبت از خصوصیات و مزایای ماهواره و تلاشهای محققان کشورمان برای طراحی و ساخت این ماهواره میشود همه امیدوارند ولی وقتی پای زمان پرتاب میآید فقط وعدههایی را میشنویم که تاکنون محقق نشدهاند.
در مورد ماهواره دانشگاههای شریف و علم و صنعت فقط وعده شنیدهایم و حالا ماهواره دانشگاه امیرکبیر هم در انتظار عمل مسئولان به وعدههای چند ساله است.
احمد معتمدی رئیس دانشگاه امیرکبیر گفت: میزان بودجه ماهواره دانشگاه امیرکبیر در یک سال و نیم متوقف شده بود خوشبختانه هم اکنون بودجه خوبی برای آن در نظر گرفته شده است به طوریکه تیم فعالیت ماهواره امیرکبیر که در آن مدت یک سال و نیم فعالیت خود را تقریبا متوقف کرده بود، هم اکنون دوباره فعالیت خود را آغاز کرده است. هم اکنون یک تیم تقریبا 50 نفره از اعضای هیئت علمی دانشگاه در طراحی و ساخت ماهواره فعالیت دارند.
همچنین صفوی مدیر پروژه طراحی و ساخت ماهواره امیرکبیر زمان پرتاب این ماهواره را به فضا تا انتهای تابستان 94 اعلام کرده و گفته بود: طراحی و ساخت مدل مهندسی ماهواره امیرکبیر به پایان رسیده و وارد مرحله مدل فضایی شده است که در حال تست و تجمیع مدل فضایی هستیم.
وی به اختصاص اعتباراتی از سوی سازمان فضایی به این ماهواره اشاره کرده و گفته است: به خاطر همکاری خوب سازمان فضایی، ساخت و سفارش قطعات فضایی ماهواره را آغاز کردیم و امیدواریم با تخصیص به موقع اعتبارات، در انتهای تابستان سال 94 ماهواره را به فضا پرتاب کنیم.
البته وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات نیز اوایل شهریورماه امسال گفته بود: هم اکنون پرتاب دو ماهواره آزمایشی دانشگاه شریف (شریف ست) و ماهواره دانشگاه امیرکبیر (آت ست) را در دستور کار داریم که به محض آماده شدن پرتابگرهای مربوطه به فضا پرتاب میشوند. پیش از این قرار بود این ماهوارهها با پرتابگرهای روسی و ایتالیایی به فضا فرستاده شوند. اما به دلیل عدم همکاری این کشورها، ساخت پرتابگر بومی در دستور کار قرار گرفت و خوشبختانه به این دانش دست یافتیم؛ هم اکنون هم در حال تغییر موتورهای پرتابگر بومی هستند و به زودی این دو ماهواره به فضا پرتاب میشوند.
تابستان سال 94 هم گذشت و خبری از ماهواره دانشگاه امیرکبیر نیست و همچنان محققان کشور به دنبال تامین اعتبار برای به ثمر نشاندن تلاشهایشان هستند.