انتقام فتنه‌گران در داستان بورسیه‌ها

در این جمله وزیر علوم خوشبختانه دو محور پیروی از رهبر معظم انقلاب و تبعیت از قانون وجود دارد که می تواند به عنوان یک مرز مشترک برای حل و فصل صحیح بحران سیاسی انتقام جویی از بورسیه ها، مورد تاکید قرار گیرد. در این راستا و به منظور درک بهتر شرایط لازم است این دو محور در سرفصل‌های مختلف مرتبط با وزارت علوم و بورسیه های دولت دهم مورد بررسی قرار گیرد.

* عدم استفاده از فتنه گران در مناصب کلیدی

مقام معظم رهبری بارها بر مرزبندی مسئولان با فتنه گران و عدم واگذاری سمت های کلیدی به آنها هشدار داده‌اند. ایشان پیشتر در دیدار سال گذشته با هیات دولت فرمودند : "مسأله‌ فتنه و فتنه‌گران، از مسائل مهم و از خطوط قرمز است که آقایان وزرا باید همان‌گونه که در جلسه‌ رأی اعتماد خود بر فاصله‌گذاری با آن تأکید کردند، همچنان بر آن پایبند باشند.".

وزیر علوم باید توضیح دهد که آیا رگه هایی از فتنه دربرخی از مسئولین درگیر در قضیه بورسیه ها و تصمیم سازان برخی ازدانشگاه های کشور نمی بیند؟ آیا ایشان سوابق کسانی که در قضیه بورسیه ها در مجموعه تحت امر خود و دانشگاه ها نقش آفرینی و جنجال سازی می‌کنند را در سال 88 و قضایای مجلس ششم، بررسی کرده اند؟

اگر از سوابق این افراد اطلاع دارند که باید حتما در جهت زدودن و بیرون ریختن آنها به عنوان لکه های ننگ، اقدام کنند و اگر در جایگاه وزیر از این مسائل اطلاعی ندارند، لطفا جلساتی را با دانشگاهیان انقلابی تشکیل دهند تا سوابق برخی افراد موثر در قضایای سال 88 و حامیان نامه نگار عملکرد مجلس ششم را به استحضار ایشان برسانند.

* اخراج فارغ التحصیلان بورسیه از دانشگاه‌ها

با توجه به تاکید وزیر علوم بر اجرای امور بر مدار قانون، باید پرسید عدم نیازهای گسترده به دانش آموختگان بورسیه یا به تعبیر دیگر اخراج ناجوانمردانه جوانان متعهد نخبه انقلابی دارای حکم بورس از وزارت علوم جمهوری اسلامی ایران از دانشگاه ها، بر مدار کدام قانون اتفاق می افتد؟

شواهد محکمی از سیاسی کاری در این قضیه وجود دارد که در صورت بی اطلاعی آقای وزیر، می توان آنها را در اختیار وی قرار داد. البته اگر ایشان دغدغه قانون مداری و هدررفت بیت المال را دارند یا این اقدام دانشگاه ها را سیاسی نمی دانند، کافی است به عملکرد یک ساله اخیر دانشگاه کوچکی مانند دانشگاه کاشان در عدم نیاز به نیروهای دانشمند ارزشی و انقلابی، سری بزنند و واقعیت ماجراها را جست‌وجو کنند.

 نیم نگاهی به وقایع اتفاقیه در دانشگاه ها، نشان می‌دهد که تسویه حساب‌های عقیدتی، سیاسی و جنگ سرخ جناح افراطی و تمامیت خواه در آموزش عالی تا چه حد پیش رفته و فرزندان برومند و نخبه نظام، تا چه حد به خاطر پایبندی به عقاید اسلامی و انقلابی خود در معرض آسیب و ظلم قرار گرفته اند.

آیا می توان تصور کرد که این میزان از ظلم ها و تحرکات خارج از قانون از چند مسئول در یک دانشگاه، بدون هماهنگی با سازمان امور دانشجویان و وزارت علوم انجام شده باشد؟

آیا اگر مشکلی در کارنامه علمی و یا روند بورسیه شدن فارغ التحصیلان بورسیه وجود داشت، معاون جنجالی وزیر و عامل غلط ترین کارها در دو سال گذشته، اجازه می داد مجازات این افراد توسط دانشگاه ها انجام گیرد یا خودش مجازات این افراد را بر عهده می گرفت؟

آیا سرگردان شدن و بیکاری بدون حقوق فارغ التحصیلان دکتری بورسیه با عدم نیازهای سیاسی دانشکاه ها، تنها به دلیل پایبندی به ارزش‌ها، در شان جمهوری اسلامی و کارگزاران آن است؟ آیا ناتوانی برخی از نخبگان و دانشمندان دارای حکم بورسیه برای جذب مجدد در یکی از دانشگاه های درجه سه و چهار، نشان از برنامه ریزی دقیق جریان مشکوک برای نابودی و اخراج نیروهای پایبند به نظام در دانشگاه ها نیست؟

پرونده دانش آموختگانی در دست است که در زمره دانشمندان جهانی در رشته تخصصی خود محسوب می‌شوند، اما تنها به دلائل سیاسی و پایبندی به ارزش‌ها و مبانی جمهوری اسلامی، ماه هاست که بیکار و سرگردان هستند و هیچگونه حقوق و مقرری ندارند.

سوال دیگر اینجاست که با توجه به بسته شدن مسیر دادخواهی این افراد از نهادهای نظارتی، کدام قسمت از وزارت علوم پاسخگوی شکایت این افراد از عملکرد دانشگاه هایی است که به صورت کاملا سیاسی و غیر قانونی، اقدام به اعلام عدم نیاز به آنها داشته اند؟ آیا این برنامه ریزی های سیاسی و ناجوانمردانه، زدن ریشه آموزش عالی و آینده زدایی از بزرگترین متولی تولید علم و فناوری در کشور نیست؟ آیا این حرکات که بی شک با اشاره فتنه گران و برای تکمیل پروژه " هزینه بر کردن حمایت از انقلاب اسلامی و رهبری " برای اساتید و دانشجویان مومن طراحی شده است، جنسی از خیانت محسوب نمی شود؟

به چه دلیل اساتید جوان دانشمند انقلابی باید از دانشگاه‌ها عدم نیاز بگیرند و عده ای از اساتید کنار رفته و پیر باید دوباره به دانشگاه‌ها بازگردند؟

* لغو بورس دانشجویان دارای حکم بورس

یکی از موارد بسیار عجیب در تصمیمات وزارت علوم، ملغی کردن بورسیه افرادی است که دارای جایابی بوده و از وزارت علوم حکم بورس دریافت کرده اند. مشخص نیست که این وزارتخانه بر مبنای کدامین قوانین و به پشتوانه کدام منطق حقوقی دست به این کار زده است؟ در لیست اخیر وزارت علوم در مورد بورسیه ها، نام بسیاری از این افراد، به چشم می خورد. مشخصا باید گفت که این وزارتخانه و شخص معاون جنجالی با اعتماد به نفس ناشی از مصوبه  غیرشرعی و غیر قانونی630 و اطمینان از عدم دادخواهی دانشجویان بورسیه در شعب دیوان عدالت اداری و قوه قضائیه، دست به چنین اقدامات عجیبی می‌زند.

وزیر علوم باید توضیح دهد که کدامین قوانین حقوقی و شرعی به وی و معاونش اجازه می دهد که تعهدات مکتوب یک وزارتخانه دولتی را دستمایه گروکشی های جناحی و تسویه حساب های سیاسی کنند و برای افرادی که دارای حکم بورس هستند، مجازات های محیر العقول در نظر بگیرند؟ آیا این حجم از اقدامات عجیب در عدم نیاز به دانش آموختگان بورسیه و لغو بورس دانشجویان دارای حکم، پیروی از قانون و تبعیت از فرمایشات رهبری است؟

آیا این مساله به روشنی نشان دهنده، عزم فتنه گران برای بی اثر کردن اعتبار تعهدات جمهوری اسلامی ایران نیست؟ آیا این مساله ضربه زدن به حیثیت و اعتبار تعهدات دولت نیست؟ آیا این موضوع نشان دهنده مظلومیت دردناک فارغ التحصیلان بورسیه و دلیلی برای ابطال مصوبه 630 نیست؟

چگونه دولتی که بدون اذن مجلس مشغول اجرای تعهدات سوال برانگیز خود با دولت های خارجی می شود، می پذیرد که تعهدات مکتوب و رسمی اش در درون کشور، اینگونه فسخ شود و هیچگونه واکنشی از خود نشان نمی دهد.

* بی توجهی کامل به مصوبه کمیسیون اصل نود

وزیر علوم که سایرین را به تبعیت از قانون دعوت می‌کنند، تا چه حد به مصوبات کمسیون اصل نود که مدت هاست به وی ابلاغ شده و در آن به صراحت به قانونی بودن تمامی بورسیه ها غیر از آنهایی که اطلاعات اولیه اشتباه دادند (36 نفر )، تاکید کرده، عمل کرده است؟ آیا وزارت علوم می تواند به مصوبات مجلس و کمیسیون اصل نود تا به این حد بی اعتنا باشد و داعیه قانون مداری نیز داشته باشد؟ آیا کسی که به هیچ یک از مصوبات قانونی مجلس کمترین اعتنایی نداشته و ندارد، می‌تواند دم از حرکت بر مدار قانون بزند و دیگران را به متابعت از قانون دعوت کند؟

* ایجاد جنگ سرخ جناحی به جای توجه به رشد علمی کشور

جنگ سرخ جناحی که به مدد عقده گشایی معاون جنجالی و اصحاب فتنه در دانشگاه‌های کشور آغاز شده است، تاکنون باعث اتلاف انرژی و ثروت بسیاری شده است و در صورت عدم حضور دستگاه های نظارتی و برخورد با خودسری این افراد، به یک روند در وزارت علوم تبدیل خواهد شد.

حجم اقدامات خلاف قانون و برخورد با دانش آموختگان نخبه، نشان داد که افراطیون به عنوان متولیان این جنگ، به هیچ اصل اخلاقی و انسانی در نابودکردن طرف مقابل پایبند نیستند.

ادامه این روند باعث ایجاد رویه در وزارت علوم در دولت‌های بعد شده و عملا مسائل علمی و آموزشی را به مسائل دست چندم تبدیل می کند. سوزانده شدن بسیاری ازدستاوردهای وزرای قبلی در ایجاد شتاب علمی کشور تنها طی دوسال، نشان داد که تبعات جنگ سرخ افراطیون می تواند بسیار فراتر از ظلم به عده ای مظلوم باشد و می تواند به شکسته شدن اقتدار علمی کشور درساحت های گوناگون منجر شود.

موارد بسیار عجیب و مشکوک دیگری مانند مساله علی غزالی و انتشار غیر قانونی اسامی بورسیه ها، ایجاد مشکل در جایابی بورسیه ها با احکام نامرئی، اطاله بیهوده پرونده به منظور ایجاد آسیب های روحی روانی به بورسیه ها، ایجاد پروپاگاندای رسانه ای به منظور تخریب دولت قبل، برخوردهای نامحترمانه و سبک با بورسیه‌ها در رویه سازمان امور دانشجویان و وزارت علوم در قضیه بحران ساختگی بورسیه ها وجود دارد که در حوصله این نوشتار نمی­گنجد؛ در هر حال، وزیر علوم و صدیقی معاون وی بدانند که  جوانان آگاه همواره حامی انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی بوده و در ادوار مختلف پس از انقلاب، همواره آماده جانفشانی، ایثارگری و تحمل رنج‌های گوناگون در این زمینه هستند.

بدیهی است بر زمین نهادن مطالبات مقام معظم رهبری در حوزه آموزش عالی و کشیدن جنجال بورسیه ها تا انتخابات مجلس، خیال خامی است که کارگزاران پروسه سیاه انتقام جویی از بورسیه ها، هرگز به آن دست نخواهند یافت.