به گزارش پایگاه 598، این طنزپرداز که کار مطبوعاتیاش را در سال ۱۳۷۹
با هفته نامه «تماشاگران امروز» آغاز کرده بعد از ۱۵ سال در مقابل همکاران
سابقش نشست و ناگفتههایش را بیان کرد.
بخشهایی از صحبتهای این
طنزپرداز در ادامه آمده است: با موزیسین هماهنگ کردم که وقتی من شلنگ را در
میآورم، نی بزند و یک تیکه هم داشتم که میرفتم پول میدادم که برایم
کلیپ بسازند.
کدام بخش از اجرای ژوله در خندوانه سانسور شد؟
یک شعر خوب هم میخواندم: صد دفعه، هر دفعه، دستمه، بسمه ... و روی این هم تمپو میآمد. ولی این تیکه را درآوردند.
زمان اجرا واقعی است. ولی یک تیکه هایی بود که درآوردند و با دو تا نمای تماشاچی و اینها درست شد.
دفعه
اول فقط به رامبد نگاه میکردم. کج هم ایستاده بودم. به من گفتند سرت را
بچرخان. سرم را چرخاندم یادم رفت. اصلا ارتباط گرفتن با آنها فاجعه است.
دیروز
دو تا خانم می خواستند با من عکس بگیرند و اصرار داشتند که در عکس برای من
شاخ بگذارند. من اندازه آن جایگاهی که در آن قرار گرفته ام نیستم. فارغ از
هر گونه شکست نفسی، واقعا دور اول میگفتم خدا کند حذف بشوم. دور بعدی را
می خواهم چه کنم؟ الان نمیخواهم حذف بشوم؛ ولی واقعا نمی دانم دفعه بعد را
چه کنم.
منبع: هفته نامه تماشاگران امروز