فرزندان برجام هم از راه رسیدند!

به گزارش پایگاه 598، بسته گزارش تحلیلی روزانه فارس به تحلیل و بررسی برخی اخبار و مطالب کمتر دیده شده در لابه‌لای رسانه‌های کشور می‌پردازد. در این بسته گزارشی _ تحلیلی علاوه بر خوانش اخبار؛ سوابق و برخی تحلیل‌های موجود پیرامون این مطالب نیز آورده شده است.

***

سیدهادی خامنه‌ای:‌عده‌ای با لباس اصلاح‌طلبی در قبال سوریه اشتباه کردند

حجت‌الاسلام سیدهادی خامنه‌ای، از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب اخیراً در بخشی از صحبت‌های خود در یک مصاحبه مطبوعاتی که در شهر یاسوج برگزار شده، گفته است: شعار نه غزه، نه لبنان و (شعار) جمهوری ایرانی شعار اصلاح‌طلبی نیست.

به گزارش سایت حزب ندای ایرانیان، او افزوده است: در مجمع پیروان خط امام(ره) روی مسأله هم غزه و هم لبنان تأکید داریم و هر دولتی که در کشور روی کار بیاید موظف به کمک به سوریه، غزه و لبنان است.

حجت‌الاسلام خامنه‌ای همچنین تصریح کرده است: عده‌ای در لباس اصلاح‌طلبی نظر خودشان را در خصوص سوریه دادند و اشتباه کردند.

*ماجرای اشتباه بزرگ جریان سیاسی خاص در قبال رخدادهای سوریه، پیش از این مورد اشاره عباس عبدی، دیگر فعال سیاسی اصلاح‌طلب نیز قرار گرفته بود.

جریان سیاسی خاص، از ابتدای شکل‌گیری بحران در سوریه با منتقد معرفی کردن اغتشاشگران حاضر در خیابان‌های سوریه! بصورت عمدی یا سهوی از رؤیت بن‌مایه‌ی فتنه‌گون رخدادهای صورت گرفته در محور مقاومت پرهیز کرد و تقریباً در عموم مناقشات مربوط به این مسئله در طرف ناصحیح ماجرا ایستاد.

کار تا بدانجا پیش رفت که برخی از چهره‌های همین جریان سیاسی در ماجرای «استفاده از بمب‌های شیمیایی در سوریه علیه مردم» اقدام به متهم کردن دولت این کشور با ادبیات صریح و گاهی دوپهلو کردند و بعدها پس از اثبات عاملیت ترویست‌های تکفیری در این جنایت نیز لب به سکوت بستند و به نظاره‌گری پرداختند.

یکی از چهره‌های جریان سیاسی خاص نیز اخیراً بدون اشاره به حمایت‌های آمریکا و متحدانش از بحران‌زایی در سوریه، اقدام به دست‌مریزاد گویی به یک کشور اروپایی برای تصمیم به پذیرش تعدادی از مهاجرین سوریه کرده است!

***

پاسخ مشاور روحانی به مطالبه پسابرجامی اصلاح‌طلبان؛روحانی اعتقادی به بلندشدن گرد و خاک سیاسی ندارد

محمدعلی نجفی فعال سیاسی اصلاح‌طلب و فردی که این روزها سمت مشاورت اقتصادی رئیس‌جمهور روحانی را بر عهده دارد در بخشی از مصاحبه خود با مجله اندیشه پویا در پاسخ به سؤال خبرنگار با موضوع ضرورت حل شدن مسائل داخلی و گشایش سیاسی! گفته است:

فکر می‌کنم به عنوان مشاور اقتصادی، رئیس‌جمهور چندان اعتقادی به ضرورت بلندشدن گرد و خاک سیاسی در کشور ندارد. همان چیزی که باعث شده، برخی دولت را به خاطرش به سیاست‌زدایی متهم کنند.

او همچنین در پاسخ به سؤال بعدی خبرنگار که پرسیده است «یعنی می‌گویید توجه بیش از حد به گشایش سیاسی از جانب نیروهای سیاسی اصلاح‌طلب می‌تواند اجماع ملی را خدشه‌دار کند؟» تصریح کرده است:

بله! نگاه شما باید بر اساس منطق برنامه‌ریزی باشد. حدّ فاصل بین تعادل و تندروی همین است...

*نکته قابل تأمل طرح شده در سخنان نجفی اگرچه از یکی از خصلت‌های رفتاری و سیاسی رئیس‌جمهور روحانی خبر می‌دهد اما بصورتی خواسته یا ناخواسته وجهی از رفتارهای رئیس‌جمهور را آشکار می‌کند که می‌توان آنرا اصلی‌ترین انگیزه چهره‌های جریان خاص برای «حملات محترمانه» به رئیس‌جمهور معرفی کرد.

آنها طی ماه‌های گذشته با رؤیت کرختی دولت نسبت به مطالبات سیاسی‌شان نظیر فک حصر از فتنه‌گران، عدم تغییر استانداران و وزرا، بی‌توجهی روحانی به مطالبه پسابرجامی «ایجاد گشایش سیاسی»! و نیز عدم توانایی دولت در رفع انزوا از لیدر جریان اصلاحات، هرگز نتوانسته‌اند عصبانیت خود را از این سرد بودگی پنهان کنند.

اظهار گزاره‌هایی نظیر «روحانی تنهاست»، «کابینه با روحانی همراه نیست»، «13 وزیر روحانی به بی‌تصمیمی و کندتصمیمی مبتلا هستند!» و... اگرچه ظاهراً از باب دلسوزی برای دولت تولید شده‌اند اما هر قوه عاقله‌ای به روشنی با رؤیت این مواضع عجیب و غریب درمی‌یابد که آنها به دَر می‌گویند برای شنیدن دیوار...

خصوصاً اینکه رئیس‌جمهور روحانی به تازگی از جانب یکی از اصلاح‌طلبان ستادی صریحاً مورد توهین قرار گرفت و یکی دیگر از اصلاح‌طلبان مبرّز نیز اخیراً در یک کنفرانس مطبوعاتی بصورتی عجیب اما مؤکد گفته است که اصلاح‌طلبان برای عبور از روحانی برنامه‌ای ندارند!

این در حالی است که اگرچه رئیس‌جمهور روحانی هرازگاهی با گفتن جملاتی مثل «قول‌هایم یادم نرفته»! و یا اظهارات جنجالی در جلسه استانداران، تلاش کرده است تا به مطالبات جریان سیاسی خاص نیز توجهی نشان دهد اما پر واضح آنکه اصلاح‌طلبان، منتظر رخدادهای ملموس و واقعی هستند و به حرف زدن قانع نیستند.

لذا این تعامل پاردوکسیکال که البته نجفی هم آب پاکی را روی دست آن ریخته و از این گفته است که روحانی اساساً اعتقادی به بلند شدن گرد و خاک ندارد، همچون جنینی است که در روزگار تولدش شاهد کنار گذاشتن تعارفات و حملات صریح‌تر از این جریان سیاسی خاص نسبت به رئیس‌جمهور روحانی و گفتمان اعتدال وی خواهیم بود.

با تمام این اوصاف اما به نظر می‌رسد برخی اظهارات طرح شده از جانب تنی چند از چهره‌های بلندپایه دولت، ایجاد کننده اصطکاک هستند و اگرچه ظاهراً دولت محترم اعتقاد ندارد این صحبت‌های سیاسی مصداق بلند شدن گرد و خاک محسوب می‌شوند اما باید دانست همین میزان اتلاف انرژی و ایجاد تقابل نیز می‌تواند به از دست رفتن میزانی از سرمایه‌های مختلف و ضربه به فضای همدلی و همزبانی منجر شود.

گفتنیست، روزنامه شرق نیز در سرمقاله اخیر خود با عنوان «ثبات علیه ثبات»، در همین رابطه نوشته است: استراتژی روحانی در قیاس با اصلاح‌طلبان فاصله‌ای بسیار دارد...روحانی به هیچ‌وجه حاضر نیست بر جامعه‌ای مواج مدیریت کند.

***

فرزندان برجام هم از راه رسیدند!

برخی به برجام پنجه می‌اندازند و به فرزندان برجام می‌پرند!

روزنامه دولتی ایران، در سرمقاله شماره شنبه خود به قلم فردی به نام امیر یوسفی نوشت: برجام، بپسندیم یا نپسندیم، پای خیلی‌ها را به تهران گشود. این پاگشایی از میهمانان نامدار، معلوم بود که به مذاق بسیاری خوش نخواهد آمد. در آستین، هرچه داشتند به‌کار زدند تا در وهله اول شیشه برجام بر زمین بخورد و از خورجین در نیامده، زایل شود. برخی به خود برجام پنجه انداختند. باقی به فرزندان برجام پریدند.

این یادداشت می‌افزاید: از این فرزندان، فعلاً آن یکی که زمینه ورود «دیگران» به ایران را فراهم کرده بیش از همه در معرض تهمت است. مخالفان گمان می‌کنند که در جیب چمدان هر مسافر سیاسی یا اقتصادی یا فرهنگی که راهی تهران می‌شود، کالایی غیرمجاز وجود دارد. خیال می‌کنند که آستر قبای فلان میهمان اروپایی را اگر بشکافی جنسی قاچاق در آن خواهی یافت...خلاصه، سخن بر سر تذکر به هشیاری نیست بلکه تکرار ذهنیتی است که خبر از یک تهاجم می‌دهد. از ضرورت هشیاری که لازمه هر تبادل و تعامل سیاسی است فراتر می‌رود.

*تشبیه انتقادات این روزها به اشکالات غیر قابل اختفای متن برجام به «پنجه انداختن» و «پریدن»! کار صحیحی نیست و امری در ادامه ماجرای «به جهنم فراخواندن منتقدان» ارزیابی می‌شود.

خصوصاً اینکه وقتی این تشبیهات غلط، در تریبون رسانه‌ای دولت هم صورت پذیرفته باشد، مخاطبان نخواهند توانست بین آنها و برخی رفتارهای دولت نظیر ضرورت تحمل انتقاد و یا تذکر رئیس‌جمهور به یک وزیر به خاطر ادبیات ناصحیح در مقابل منتقدان، جمع ایجاد کنند.