رسول خدا صلى الله علیه و آله مىفرماید:
«ما أحل الله شیئاً أبغضَ إلیهِ من الطلاق» (۲)
درست
است که خدا طلاق را حلال کرده و اجازه داده است، اما با اینکه اجازه داده،
هیچ چیزى را در امور حلال به اندازه طلاق نفرت ندارد.
«إن الله یبغُضُ کُلَّ مطلاقٍ ذَوَّاق» (۳)
خدا دشمن آن انسانى است که خیلى طلاق در زندگى اش هست و زن را بازیچه شهوات خودش قرار داده.
دو
سال با این است و طلاقش می دهد. سه سال با یکى دیگر مى رود، چهار سال با
یکى دیگر، اصلاً این موجود کارش این است. علامت او این است که مبغوض خداست
و درهاى رحمت الهى به روى او بسته است.
امام صادق علیهالسلام مىفرماید:
«إن الله یحبُّ البیتَ الذى فیهِ العُرس و یبغُض البیتَ الذى فیهِ الطلاق»
خانه اى که در آن عروسى است، خدا عاشق آن خانه است، خانه خوبى است.
اما خانه اى که صحبت طلاق در آن آمد، خدا نظرش به آن خانه نظر کینه و دشمنى است، از آن مرد و زن بدش مى آید، نفرت دارد.
«ما من شىءٍ أبغضُ إلى الله من الطلاق»
نزد خدا هیچ چیزى مبغوضتر از طلاق نیست.