پیش از تشکیل وزارت نفت، نمایندگان ایرانی هیئت اوپک از وزارت اقتصاد راهی اجلاس این سازمان می شدند.
به گزارش پایگاه 598، سپتامبر ۱۹۶۰، دولت عراق کشورهای ایران، کویت،
عربسان سعودی، و ونزوئلا را به اجلاسی در بغداد دعوت کرد تا درمورد کاهش
قیمت نفت خام تولید شده به دست شرکت های نفتی مذاکره کنند. در نتیجه این
مذاکرات، اوپک با هدف یکپارچه سازی و هماهنگ کردن سیاست‌های ناظر بر بهای
نفت خام تولیدی کشورهای عضو تأسیس شد.
سازمان کشورهای صادر کننده نفت با نام اختصاری اوپک (OPEC)، سازمانی متشکل از ١٢ عضور از کشورهای الجزایر، ایران، عراق، کویت، لیبی، نیجریه، قطر، عربستان سعودی، امارات متحده عربی٬ اکوادور، آنگولا و ونزوئلا است. مقر بین‌المللی اوپک از سال ۱۳۴۴ در شهر وین در کشور اتریش قرار دارد.ایران، عراق، کویت، عربستان سعودی و ونزوئلا اعضای اولیه اوپک بودند.
این سازمان بین سال های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۵ گسترش یافت و در سال های بعد، قطر، (۱۹۶۱)، اندونزی (۱۹۶۲)، لیبی (۱۹۶۲)، امارات متحده عربی (۱۹۶۷)، الجزایر (۱۹۶۹) و نیجریه (۱۹۷۱) به جمع کشورهای اولیه اوپک پیوستند. اکوادور و گابن نیز بعدها به عضویت اوپک در آمدند، که اولی یعنی اکوادور در دسامبر ۱۹۹۲ از عضویت اوپک خارج شد و گابون نیز در ژانویه ۱۹۹۵ با تکرار حرکت اکوادور، از جمع کشورهای عضو اوپک خارج شد.
البته اکوادور که عضویت خویش را به درخواست خود از تاریخ ٣١ دسامبر ١٩٩٢ معلق کرده بود، دوباره در سال ٢٠٠٧ درخواست عضویت در اوپک داد. این در خواست در نشست فوق‌العاده اوپک که در ابوظبی در دسامبر ٢٠٠٧ برگزار شد، مورد بررسی و پذیرش وزیران نفت و انرژی اوپک قرار گرفت. اگر چه عراق همچنان یکی از اعضای اوپک محسوب می‌شود، ولی تولیدات نفتی این کشور از مارس ۱۹۹۸جزء سهام مورد توافق اوپک قرار نداشته‌است. تخمین و برآورد EIA بیانگر آن است که اوپک تولید کننده قریب به ۴۰٪ از نفت جهان هستند و حدود دو سوم (٦٥%) ذخایر نفتی شناخته شده جهان در اختیار آنهاست.
منبع: خبرآنلاین
سازمان کشورهای صادر کننده نفت با نام اختصاری اوپک (OPEC)، سازمانی متشکل از ١٢ عضور از کشورهای الجزایر، ایران، عراق، کویت، لیبی، نیجریه، قطر، عربستان سعودی، امارات متحده عربی٬ اکوادور، آنگولا و ونزوئلا است. مقر بین‌المللی اوپک از سال ۱۳۴۴ در شهر وین در کشور اتریش قرار دارد.ایران، عراق، کویت، عربستان سعودی و ونزوئلا اعضای اولیه اوپک بودند.
این سازمان بین سال های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۵ گسترش یافت و در سال های بعد، قطر، (۱۹۶۱)، اندونزی (۱۹۶۲)، لیبی (۱۹۶۲)، امارات متحده عربی (۱۹۶۷)، الجزایر (۱۹۶۹) و نیجریه (۱۹۷۱) به جمع کشورهای اولیه اوپک پیوستند. اکوادور و گابن نیز بعدها به عضویت اوپک در آمدند، که اولی یعنی اکوادور در دسامبر ۱۹۹۲ از عضویت اوپک خارج شد و گابون نیز در ژانویه ۱۹۹۵ با تکرار حرکت اکوادور، از جمع کشورهای عضو اوپک خارج شد.
البته اکوادور که عضویت خویش را به درخواست خود از تاریخ ٣١ دسامبر ١٩٩٢ معلق کرده بود، دوباره در سال ٢٠٠٧ درخواست عضویت در اوپک داد. این در خواست در نشست فوق‌العاده اوپک که در ابوظبی در دسامبر ٢٠٠٧ برگزار شد، مورد بررسی و پذیرش وزیران نفت و انرژی اوپک قرار گرفت. اگر چه عراق همچنان یکی از اعضای اوپک محسوب می‌شود، ولی تولیدات نفتی این کشور از مارس ۱۹۹۸جزء سهام مورد توافق اوپک قرار نداشته‌است. تخمین و برآورد EIA بیانگر آن است که اوپک تولید کننده قریب به ۴۰٪ از نفت جهان هستند و حدود دو سوم (٦٥%) ذخایر نفتی شناخته شده جهان در اختیار آنهاست.
منبع: خبرآنلاین
اخبار ویژه
پیامهای مغرضانه، خطرات تحلیلگرانه!
روایت صحیح از نحوه مدیریت انرژی در دولت شهید رئیسی؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
