به گزارش 598 به نقل از فارس، روزنامه انگلیسی گاردین در گزارشی به قلم "سایمون جنکینز" به بررسی رویکرد انگلیس درباره تحریم ایران پرداخت.نویسنده
این گزارش با عنوان "چرا انگلیس تحریم علیه ایران را تشدید میکند؟"
پرداختن به مسئله جهتگیری انگلیس در زمینه تحریم ایران را اینطور آغاز
کرد که آیا هیچ یک از سران انگلیس واقعا فکر میکند که تحریمهای اقتصادی
برنامه هستهای ایران را متوقف میکند؟ و در پاسخ نوشت که من نمیتوانم
چنین چیزی را باور کنم. چرا که تحریم ها نتوانستند "صدام حسین"، "اسلوبودان
میلوشویچ" و "معمر قذافی" دیکتاتورهای پیشین عراق، صرب و لیبی را سرنگون
کنند و در بیشتر موارد به جنگ منتهی شدند.
حال آنکه ایران به مدت ۳۳
سال تحریم شد چرا که امکان اقدام دیگری نبود و در واقع این جهت گیری
درستی نبود که در نهایت به تقابل منجر شد.
بر اساس این گزارش،انگلیس
از عراق خارج شده است و تلاش میکند تا از افغانستان هم خارج شود. در این
شرایط این سوال مطرح می شود که چرا انگلیس باید خود را درگیر جنگ با ایران
کند و با از دست دادن وجهه خود با کشوری که ۷۵ میلیون نفر جمعیت دارد، وارد
جنگ شود.
جنکینز نوشت که واشنگتن به تازگی از اعمال تحریمهای جدید
اقتصادی و مالی علیه ایران خبر داده است و هر کشوری را که با ایران وارد
دادوستد شود را نیز در لیست سیاه قرار داده است باید گفت این اقدامات در
شرایطی صورت میگیرد که آمریکا با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری آتی
در این کشور باید مواضعی که نشانگر حمایت این کشور از اسرائیل است را تقویت
کند.
همچنین اتحادیه اروپا باید در ماه جاری درباره چگونگی همراهی
آمریکا در این بازی مخاطرهآمیز و تحریم نفتی ایران تصمیمگیری کند. همه
اینها در حالی است که این تهدیدها تاکنون کافی بودند تا تهران را به آزمایش
موشکهای میان برد در خلیج فارس و نیز مطرح کردن احتمال بستن تنگه هرمز؛
سومین معبر عبور نفت در جهان ترغیب کند.
همچنین در شرایط رکود
اقتصادی این اقدام را میتوان فراتر از حماقت توصیف کرد. هیچ کس شکی ندارد
که دولت ایران به عنوان کشوری که توسط کشورهایی با قدرت هسته ای احاطه شده
است بخواهد به توانایی مشابه دست یابد. از سویی تاکنون هیچ سابقهای وجود
ندارد که جنگی با کشوری هستهای آغاز شده باشد در این مورد میتوان به
کره، ویتنام، فالکند، قفقاز، کشمیر و شمار زیادی از کشورهای خاورمیانه
اشاره کرد.
این نویسنده در گزارش خود به این موضوع اشاره کرد که طی
۲۵ سال گذشته در بیشتر موارد انگلیس در معادلات جهانی بیفایده عمل کرده
است و با وجود صرف هزینه های فراوان سود کمی عایدش شده است. بهتر این بود
که به جای اتکا به پیروی از سیاست های آمریکا، روابط خوب را با دیگر کشورها
توسعه میداد.