به گزارش سرويس اقتصادي پایگاه 598، حوزه آموزش یکی از مهم ترین و حساس ترین ارکان هر کشوری می باشد. آموزش
عالی یکی از قسمت های تاثیرگذار در امر اموزش و هدایت مردم است، به خصوص در
کشور ما که جمعیت جوان زیادی دارد. اما سیاست های دولت در حوزه اموزش عالی
در سال های گذشته شکل عجیبی به خود گرفته است. از بحث افزایش شهریه
دانشگاه ها که بگذریم، این روزها دانشگاه های سراسری که برای هر دانشجو
بودجه از دولت می گیرند، به دنبال راه های درامد زایی بیشتری هستند.
دولت
تدبیر و امید که با شعار حل مشکلات اقتصادی کشور پا به عرصه سیاست گذاشت،
اما همزمان با اتمام مذاکرات وین و در حالی که مردم امید به بهبودی اوضاع
معیشت خود دارند، با تصمیمات خود نارضایتی زیادی در امر اموزش بوجود اورده
است.
یکی از این تصمیمات در حوزه آموزش عالی و در بین معتبرترین
دانشگاه های کشور گرفته شده است. اولین حرکت دولت یازدهم در دوران
پساتوافق، پروبال دادن به پردیس های دانشگاه های امیر کبیر و صنعتی شریف
است. افزایش ناگهانی میزان شهریه ثابت و متغییر دانشگاه های مذکور موجب
نارضایتی شدید متقاضیان و دانشجویان شده است.
افزایش 400 درصدی
شهریه های ثابت و متغییر پردیس های مذکور حتی با افزایش سال به سال شهریه
های دانشگاه های آزاد کشور نیز فاصله چشمگیری دارد. اگر دولت نهم در ابتدای
حضور در عرصه سیاست به دنبال ثابت نگه داشتن شهریه دانشگاه ها بود و به
دلیل مخالفت هیئت امنای دانشگاه ازاد نتوانست این تصمیم را عملی کند، اما
دولت یازدهم با ایجاد پردیس های دانشگاه های سراسری راهی جدید برای درامد
زایی و دادن مدرک دانشگاه پیدا کرده است.
با
حسابی ساده متوجه می شویم گرفتن مدرک کارشناسی در این دانشگاه ها بیش از
65 میلیون تومان هزینه دارد. جالب اینکه این میزان در سالهای گذشته نزدیک
به یک چهارم مبلغ مذکور بوده است. عده زیادی از دانشجویان این دانشگاه ها
با اعتراض به این موضوع، افزایش سال به سال شهریه را یک اشتباه می دانند و
اشاره می کنند که دانشگاه های آزاد هم این چنین افزایشی را ندارند.
با
وجود دانشگاه های متنوع، آموزش عالی کشور ما ظرفیت پذیرش یک میلیون دانشجو
در هر سال تحصیلی را دارد که میزان قابل توجهی از صندلی های دانشگاه ها
نیز خالی مانده است، همین موضوع به خوبی نشان می دهد که ایجاد پردیس دلیلی
جز دادن مدرک به شرط پرداخت پول برای دانشگاه های سراسری وجود ندارد.
پردیس
های دانشگاهی در زمینه افزایش قیمت شهریه های ثابت و متغییر حتی از
دانشگاه های آزاد نیز جلوتر رفته اند. اگر دانشگاه آزاد با افزایش به میزان
نرخ تورم موجب نارضایتی دانشجویان میشد اما پردیس های دانشگاهی در دولت
یازدهم با افزایش چند برابری نشان می دهند که اهمیتی به اعتراض و نارضایتی
دانشجویان نمی دهند.
زمانی بود که دانشگاه سراسری برای بچه های
درسخوان و دانشگاه آزاد برای دانش آموزانی بود که نتوانسته بودند در
بزرگترین آزمون علمی کشور به موفقیت برسند اما امروز تعریف دانشگاه سراسری
در حال عوض شدن است و احتمالا تا چند سال دیگه به دانشگاهی برای بچه های
پولدار تبدیل می شود. اگر دولت جدید با این شتاب به دنبال افزایش قیمت ها
بعد از مذاکرات وین بود، پس چه دلیلی برای دادن وعده های اقتصادی بعد از
مذاکرات وین بود.
هر قانونی که بخواهد عدالت را در جامعه کمرنگ کند
موجب نارضایتی مردم و مسئولان خواهد شد و تبدیل دانشگاه های سراسری از محیط
علمی آموزشی به محیطی برای نشان دادن پولدار بودن افراد کاری اشتباه و به
نوعی بی عدالت است. اگر قرار بر این باشد که هرکسی که پول دارد به دانشگاه
های مطرح کشور برود پس چه نیازی به کنکور دادن و رقابت علمی در بین جوانان
می باشد؟
دانشگاه ها نباید از هر راهی اقدام به حل مشکلات مالی خود
کنند، در واقع درست کردن بازی پولدار و فقیر در جامعه جز ایجاد فضای طبقاتی
و نارضایتی های اجتماعی نتیجه دیگری نخواهد داشت.