نیویورک‌تایمز: موافقت ایران با بازطراحی رآکتور اراک، دستاوردی بزرگ بود

به گزارش پایگاه 598، روزنامه نیویورک‌تایمز روز سه‌شنبه با اشاره به موافقت ایران با بازطراحی رآکتور آب سنگین اراک، نوشته است که از دید کارشناسان هسته‌ای، این یک دستاورد بزرگ است.

«ویلیام برود» نویسنده این گزارش در ابتدا با بیان اینکه پلوتونیوم اصلی‌ترین ماده برای ساخت بمب اتم است، تنها به صرف ساخت نیروگاه اراک، ایران را به تلاش برای حرکت از این مسیر برای رسیدن به بمب متهم کرده و نوشته است که موافقت تهران با ایجاد تغییر در نیروگاه آب سنگین اراک، بسیاری از کارشناسان غربی را متعجب کرد.

برود با انتقاد از نادیده گرفتن این «دستاورد» تیم مذاکره‌کننده آمریکا از سوی مخالفان توافق، به نقل از «فرانک وون هیپل» فیزیکدان مشاور دولت بلی کلینتون و استاد دانشگاه پرینستون نوشته است: «این یک موفقیت واقعی است. از اینکه آن‌ها حاضر شدند از آن (رآکتور اراک) دست بکشند، غافلگیر شدم.»

«ریچارد گاروین» طراح اولین بمب هیدروژنی دنیا نیز موافقت با بازطراحی رآکتور اراک را «یک دستاورد بزرگ» خوانده است.

نویسنده این مطلب استقرار سامانه‌های ضدهوایی در اطراف سایت اراک را به عنوان تنها استدلال خود برای نظامی خواندن هدف از ساخت این مجتمع عنوان کرده، اما پس از آن اذعان کرده است که این اقدام با هدف مقابله با تجاوزات احتمالی از سوی رژیم‌صهیونیستی صورت گرفته است. 

وی در مورد روند موافقت تهران با بازطراحی رآکتور اراک هم نوشته است: «پارسال در اقامتگاه نماینده ایران در سازمان ملل در نیویورک بود که طراحان رآکتورهای ایران خلاصه‌ای از طرح دقیق خود (برای بازطراحی) را برای کارشناسان آمریکایی تشریح کردند.»

«اسکات کمپ» یکی از کارشناسان هسته‌ای در دانشگاه «ام‌آی‌تی» که پیش از این با وزارت خارجه آمریکا هم همکاری داشته می‌گوید: «این بازطراحی به طرز قابل ملاحظه‌ای، خوب بود.»

برود در ادامه مدعی شده است که ایران با بازطراحی رآکتور اراک این پیام را می‌دهد که به دنبال بمب اتم نیست، اما توان حرکت به سمت آن را برای خود حفظ می‌کند. 

وون هیپل هم در این رابطه گفته است: «آن‌ها دنبال زرادخانه نیستند. فقط می‌خواهند ایالات متحده بداند که آن‌ها هنوز هم می‌توانند به سمت حرکت کنند.»

وی همچنین به نقل از کارشناسان دلیل عدم توجه به مسئله اراک از سوی منتقدان را، بی‌نقص بودن آن و همچنین نقاط ضعف اندک توافق از دید آمریکا دانسته و نوشته است که منتقدان تلاش می‌کنند تا از اندک نقاط ضعفی که وجود دارد، برای اعلام مخالفت استفاده کنند. 

در پایان این گزارش آمده است: «کارشناسان می‌گویند اگر توافق اجرایی شود، بازطراحی و بازسازی رآکتور اراک می‌تواند تا یک دهه زمان ببرد. و اگر توافق به هم بخورد، چه؟ کارشناسان می‌گویند آن وقت اراک به زودی به یک کارخانه تولید پلوتونیوم بدل می‌شود. آن‌ها می‌گویند به نظر می‌رسد که نیروهای نظامی ایران مدت‌هاست بر روی تسلیحات و موشک‌های نزدیک سایت کار می‌کنند و برای جنگ آماده می‌شوند.»