قانون سوم نیوتن و انتخابات نهم مجلس!

به گزارش وبلاگستان 598؛ در حالی که مراجع چهارگانه در حال بررسی سوابق داوطلبان انتخابات مجلس نهم هستند ، لازم می دانم به نکته ای در حاشیه این انتخابات حسّاس و داغ توجه شود.
در سالهای اخیر بسیار شنیده ایم و در روزهای آینده هم ، بسیار خواهیم شنید که فلانی چپ است یا راست ، اصلاح طلب است یا اصولگرا و نظایر این دسته بندی هایی که نه به لحاظ علمی اعتباری دارند و نه می توانیم در دنیای واقع ، قید « لا ریب فیه »  را در مورد احدی از آحاد سیاسیّون و حتّی رفقا ، و در و همسایه و یا فک و فامیل خودمان بر این صفات ضمیمه کنیم . این حرفها بماند…
آنچه که از تحولات داخلی و خارجی این چند سال اخیر بر می آید ، نشان دهنده موجی است که در آینده به ساحل همین جناح بندی های دست سازِ سیاسی خواهد رسید و چه بسا آنها را در خواهد نوردید . قبل از این که از این موج یاد کنم ، توجه شما به این عبارت عمیق مقام معظم رهبری جلب می کنم :

در بیان این مطلب قصد ندارم به بررسی دعواها و ریشه یابی انحرافات جریانات و افراط در روند سیاست بپردازم ، بلکه مرادم بیشتر انعکاس این جمله ی حضرت امام خامنه ای حفظه الله تعالی است که می فرمایند : رخنه های کوچک ، گاه به انحرافات بزرگ می انجامد . به این علّت ، چنین فرآیندی در یک محیط خلأ رخ نخواهد داد ، پس باید دید واکنش جریان اصیل انقلاب اسلامی در قبال چنین حادثه ای چه خواهد بود ؟
به اعتقاد راقم سطور فوق، بطور خلاصه  در این باره باید گفت :
تاریخ ۳۳ ساله ی انقلاب ما و رویارویی با دشمنی ها و مشکلات اگر نه همیشه ولی اکثراً از قانون سوم نیوتن تبعیت کرده است . یعنی هر کنشی را واکنشی است مساوی و در جهت عکس . البتّه تفاوت واکنش های اصیل انقلاب اسلامی این است که واکنش و پاسخ آن قوی تر و محکم تر از  کنش های خصمانه بوده است که این ، از طبیعت مبارزه طلبی انقلاب اسلامی است .
حالا اگر فرض کنیم که اصولگرایی فعلی ، پاسخی به جریان منحرف شده اصلاح طلبی بوده ، در این صورت اگر اصولگرایی مذکور بر اثر رخنه های کوچک در معرض انحرافات بزرگ قرار بگیرد ، آن وقت پاسخ جریان ناب انقلاب اسلامی چه خواهد بود ؟
بر این عقیده ام که موج بعدی ، یک آرمان گرایی شدید با علقه های مستحکم انقلابی و برآمده از تفکرات حضرت امام خمینی رحمة الله علیه خواهد بود . این موج آرمانخواه بنیادگرا محتمل ترین گزینه برای جانشینی یک اصولگرایی فرسوده و نخ نما شده است که چشمه هایی از آن را در تسخیر سفارت انگلیس خبیث دیدیم که البته در این مطلب ، کاری با درست یا غلط بودن رفتار دانشجویان در ورود به سفارت ندارم ولی می خواهم دراین پست به یکی از آفات این آرمانخواهی – که اتفاقاً خصائل پسندیده ی کثیری هم دارد – اشاره کنم و آن عبارت است آفت «خود عمار پنداری!» .

دردسری که یا ما را از شاخص و رهبرمان جدا می سازد و یا اینکه ما را از آن دور می کند . «خود عمار پندار » وقتی که بر اثر افراط و یا موازی کاری از شاخص فکری و رفتاری امام خامنه ای دور شود ، در واقع عقبه ی روحی ، انگیزشی و عملگرایی خود را از دست می دهد و از یک سرمایه ی امید بخش به یک زائده ی هزینه ساز تبدیل می شود و این به خودی خود بدترین محصول آن آرمانخواهی بنیاد گراست .