دولت به جای باشگاه سیاست اولویت را به اقتصاد بدهد

به گزارش پایگاه 598، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه نوشت: یحیی‌آل‌اسحاق که در دولت‌های سازندگی و اصلاحات در وزارت بازرگانی سکاندار بوده به روزنامه شرق می‌گوید: اقتصاد انتزاعی نیست. اگر تورم پایین آمده به این معنا نیست که اقتصاد سروسامان پیدا کرده؛ باید نگاهی جامع به اقتصاد داشت. چهار چرخ یک ماشین باید با یک دنده و سرعت جلو برود وگرنه آن ماشین می‌ترکد؛ اقتصاد هم همین طور است. رشد و حرکت متوازن بایدداشته باشد. اشکالی ندارد تورم به جای 13/5 درصد، 15 درصد باشد، اما اقتصاد باید متوازن باشد. اگر اقتصاد به صورت متوازن حرکت نکند، شک نکنید دو سال دیگر «اشتغال» وحشتناک‌ ترین مشکل دولت یازدهم خواهد بود. به این صورت که آماسی پشت‌سر دولت ایجاد خواهد کرد که آن آماس خطرناک است.

وی با بیان اینکه روحانی سوار بر مسائل اقتصادی روی کار آمد، می‌افزاید: اگر دولت روحانی متوجه خطر اشتغال نشود و آن را حل نکند، این روند هر روز دامنه بیشتری به خود می‌گیرد.

وی درباره شگرد تخطئه دولت سابق می‌گوید: در دو سال اول می‌توانستند از این حرف‌ها بزنند که ما اقتصاد را این‌گونه تحویل گرفتیم اما دیگر الان هرچه بوده، گذشته است. الان مشکل بیکاری است. ضمن اینکه قدرت خرید مردم به ویژه طبقات متوسط نیز از دیگر چالش‌های دولت روحانی است.
آل‌اسحاق با تاکید بر ضرورت تدبیر در دولت و پرهیز از نگاه سیاسی به اقتصاد گفت: مشکل ما تدبیر است. از نظر نیروی انسانی طبق آمارهای بانک جهانی، در منطقه اول هستیم: بنابراین اینجا از سایر رقبا جلوتر هستیم.

منابع طبیعی ما هم نسبت به همسایگان‌مان بیشتر است. به جز بازار 70 میلیونی خودمان بازار 400 میلیونی اطراف را هم در اختیار داریم. از نظر جغرافیای اقتصادی، مرکز اتصال با 15 کشور همسایه هستیم و یک دروازه طلایی برای کشورهای شرقی و غربی و شمالی و جنوبی خود به شمار می‌آییم. در 30 سال گذشته 70 درصد از واردات ما کالاهای واسطه‌ای و سرمایه‌ای بوده است و فقط 30 درصد کالای مصرفی وارد کرده‌ایم؛ این بدان معناست که ما مقدار زیادی ماشین‌آلات و خط تولید وارد کردیم. در هر شهر چندین شهرک صنعتی وجود دارد که مملو از ماشین‌آلات است. این ماشین‌آلات فقط با 30 درصد ظرفیت کار می‌کنند.

وی می‌افزاید: مشکل فقط پول نیست، ما از داشته‌های خود مطابق اقتضائات اقتصادی نمی‌توانیم استفاده بهینه داشته باشیم. من معتقدم که می‌توان از داشته‌های موجود برای بهینه‌کردن اقتصاد استفاده کرد به شرط اینکه نظام تدبیر امور اقتصادی با سیاست‌های همخوان به درستی تنظیم شود. اگر می‌خواهیم اقتصاد کشور را سروسامان بدهیم، باید اقتصاد از حاشیه به متن بیاید. نمی‌شود اقتصاد در حاشیه باشد و انتظار متنی از آن داشته باشیم؛ یعنی اولویت اول ما جریانات سیاسی در کشور باشد. همین الان می‌خواهند شش ماه دیگر رای مجلس را داشته باشند.

دولت با دو مقوله روبه‌رو است، اول اینکه ذهن و فکر خود را در اقتصاد بگذارد و اقتصاد را سروسامان بدهد یا اینکه به فکر آن باشد که مجلس همراهی برای خود درست کند. دولت 40 هزار میلیارد تومان باید یارانه بدهد. عقل اقتصادی می‌گوید دولت بودجه عمرانی خود را تعطیل کرده و درآمد نفتی و مالیاتی هم کم شده. پس با کسری بودجه روبه‌رو است. طبق اذعان خودش هم 10 میلیون نفر بی‌خودی یارانه می‌گیرند. خود دولت به این نتیجه رسیده است که نباید به این افراد یارانه بدهد اما همچنان یارانه می‌دهد. چرا؟ چون این مسئله در رای آتی نقش دارد. این تدبیر برای سیاسیون قابل قبول است ولی اقتصادیون می‌گویند این تدبیر وحشتناک است دولت باید شهامت داشته باشد و اولویت را از باشگاه سیاست به اقتصاد بدهد. اما گیر کار اینجاست که دولت چقدر حاضر است خودش را به خطر بیندازد.

یک زمانی می‌گفتم از اهالی سیاست خواهش می‌کنم برای یک مدت سایه مبارکشان را از سر اقتصاد بردارند اما به این نتیجه رسیدم که حرف بی‌خودی می‌زدم. الان به این نتیجه رسیدم که معتدل صحبت کنم. صحبت اعتدالی من خطاب به سیاسیون این است که اقتدار سیاسی شما به اقتدار اقتصادی وصل شده؛ یعنی اگر به فکر اقتدار سیاسی هستید، باید ابتدا به فکر اقتدار اقتصادی باشید وگرنه آن آماس‌ها کار را از دست شما می‌گیرد. اگر مسائل اقتصادی را حل نکنند، قطعا ضربه می‌خورند. پس 50 درصد به سیاست و 50 درصد به اقتصاد اولویت بدهید.