چرا مسکن‌سازان ایرانی به اندونزی نمی‌آیند؟

به گزارش پایگاه 598، اندونزی کشوری با نزدیک به 240 میلیون نفر جمعیت در نیمکره جنوبی نزدیک به یک دهه پیش به عنوان هواپیمایی آماده پرواز در میان اقتصادهای نوظهور جهان مشهور شده بود که به دلیل بروز بحران‌های اقتصادی در سراسر جهان این هواپیما نیز زمینگیر شد.

این در حالی است که ایران نیز با توجه به انتشار بیانیه مشترک هسته ای و تغییر فضای سیاسی خارج از مرزهایش به دنبال سرمایه های خارجی و سرمایه گذاران خارج از مرزهای کشورمان است و به نوعی محصولات و نیازهای دو کشور آنها را در این زمینه به یکدیگر مرتبط کرده است. از این رو طی بازدید دیان ویرنجوریت سفیر کشور اندونزی از روزنامه جام جم گفت وگویی کوتاه با وی داشتیم تا از چندوچون روابط بازرگانی دو کشور بیشتر بدانیم.

چشم انداز توسعه روابط اقتصادی میان دو کشور چیست؟

اجازه بدهید این گونه پاسخ بدهم که با توجه انتشار بیانیه مشترک هسته ای میان ایران و کشورهای 1+5 بسیاری از بازرگانان و اقتصاددان های کشور م براین باورند که از اکنون می توانند ارتباط تجاری میان دو کشور را آغاز کنند، اما باید تا نهایی شدن شرایط و اجرایی شدن رفع تحریم ها کمی بیشتر تحمل کنیم تا بتوانیم نتیجه واقعی را به دست آوریم. از این رو احتمالا بیش از 5 ماه تا یک سال زمان لازم داریم تا بتوانیم گام به گام درباره ارتباط تجاری میان دو کشور تصمیم گیری نماییم، اما عقیده شخصی من این است که با توجه به این دوره گذار پس از برطرف شدن تمام تحریم ها گام بعدی برای توسعه روابط تجاری میان دو کشور بسیار ساده است.

آیا تاکنون سرمایه گذاری از کشور اندونزی برای سرمایه گذاری در ایران درخواست داشته است؟

اجازه دهید به نکته ای قابل ملاحظه اشاره کنم. می دانیم دو کشور ایران و اندونزی درحال توسعه هستند و این کاملا طبیعی است که هر دو کشور به دنبال جذب سرمایه های خارجی باشند بنابراین ممکن نیست درخواست سرمایه گذاری از سوی بازرگانان اندونزیایی برای ایران وجود نداشته باشد. این در حالی است که نباید به درخواست های سرمایه گذاری از سوی سرمایه گذاران اندونزیایی بویژه در بخش نفت و گازایران بی تفاوت باشیم و در سوی دیگر بخشی از درخواست های سرمایه گذاری ایرانیان در گردشگری اندونزی را نادیده بگیریم.

به طور کلی این گونه بگویم که سیاست هر دو کشور جذب سرمایه های خارجی برای رونق کسب و کار داخل مرزهایشان است هرچند سرمایه گذاران و تجار همواره به دنبال محلی برای کسب منافع اقتصادی هستند و با حساب و کتاب مشخصی وارد کار می شوند.

اگر شخصی از ایران قصد سرمایه گذاری در اندونزی داشته باشد دولت اندونزی امتیازات خاصی برای آن درنظر خواهد گرفت؟

پاسخ شما مثبت است، چون دولت اندونزی همانند دیگر دولت ها در سراسر جهان هنگامی که قصد جذب سرمایه های خارجی را دارد با استفاده از سیاست های خاصی با در نظر گرفتن منافع ملی خود نسبت به جلب نظر سرمایه گذاران اقدام می کند. بنابراین مشوق هایی نیز در این زمینه دیده شده است که عادی ترین آنها بحث معافیت های مالیاتی و همچنین افزایش دوره بازپرداخت وام های دریافتی یا حتی کاهش نرخ بهره وام هاست، اما مهم ترین موضوع برای سرمایه گذاران خارجی در اندونزی این است که راه های ساده ای برای دستیابی سرمایه گذاران به اصل و فرع سرمایه آنها مهیا شده که باعث آسوده خیالی آنها در ورود و خروج قانونی سرمایه هایشان است.

این در حالی است که دولت اندونزی برای سرمایه گذاران ایرانی همانند کشوری دوست و برادر آماده ارائه مشوق های خاصی است که بستگی به منطقه ای دارد که علاقه مند به سرمایه گذاری هستند. به عقیده من درباره سرمایه گذاران ایرانی می توانیم برای انواع مختلف مشوق های اقتصادی مذاکره کنیم چون اساس کار بر حسن نیت و البته ارتباط دیرینه دو کشور بنا نهاده شده است. ولی فراموش نکنیم که اگر در یک حوزه سرمایه گذاری چند متقاضی وجود داشته باشد این منافع ملی کشور میزبان است که تعیین کننده مشوق هاست. به عنوان مثال در صنعت گردشگری، همان طور که می دانید بیشترین آمار گردشگران اندونزی مربوط به چین، ژاپن و کره جنوبی است. بنابراین طبیعی است این کشورها در اندونزی سرمایه گذاری مناسبی داشته باشند در حالی که هنوز از ایران سرمایه گذاری مناسبی صورت نگرفته است. بنابراین اگر از ایران تقاضایی در این زمینه باشد بدون تردید اندونزی امتیازات خاصی برای متقاضی درنظر خواهد گرفت.

مهم ترین کالای صادراتی ایران به اندونزی چیست و متقابلا چه کالایی بیشتر وارد می شود؟

نزدیک چهارسال است من در ایران زندگی می کنم و متوجه شده ام هر دو کشور پتانسیل بسیار بالایی برای گسترش تجارت خارجی با یکدیگر دارند، اما به دلایل خاصی هرکدام تاکنون نتوانسته اند آنچنان که باید، از آن بهره برداری کنند؛ به عنوان مثال ایران صادرکننده مهم نفت، گاز و مواد پتروشیمی است که ما به آن نیازمندیم و اندونزی هم دارای محصولاتی چون، روغن نخل، کاغذ، کائوچو، کاکائو و برخی دیگر از نیازهای ایران است. در حالی که سطح روابط تجاری میان دو کشور هنوز در سطح قابل قبولی نیست. اولین دلیل آن وجود تحریم های غرب علیه ایران است که اندونزی و ایران نتوانسته اند در سطح قابل قبولی به تجارت خارجی با یکدیگر بپردازند، چون تجار دو کشور تصویر دقیقی از امکانات موجود ندارند. مثلا ایران خریدار کاغذ از اندونزی است، اما به دلیل تحریم ها اکنون کاغذ اندونزی را از کشورهایی مثل امارات یا هندوستان، عمان و مالزی خریداری می کند که در جهت عکس یعنی محصولات ایرانی برای بازار اندونزی نیز همین گونه است.

اهمیت رایزن های اقتصادی در دو کشور پس از رفع تحریم ها چیست؟

سوال بسیاری جالبی بود، پاسخ شما را ابتدا از سوی کشور اندونزی می دهم. همان طور که می دانید کمی بیشتر از یک دهه پیش اقتصاد اندونزی به عنوان هواپیمای آماده پرواز تعبیر شده بود، اما به دلیل برخی مشکلات و بحران های مالی و اقتصادی در کشورهای اروپایی که عمدتا سرمایه گذار اندونزی بودند این روند کاهش یافت، اما امروز اندونزی دوباره قصد حرکت کرده و نیازمند همراه و شریک است، اما این نیاز باید با اطلاعات و دید باز انجام گیرد. بنابراین دولتمردان اندونزی با همکاری سفارتخانه های اندونزی در تمام نقاط جهان اقدام به فعال کردن بخش بازرگانی سفارتخانه ها کرده و تصمیم به شناسایی دقیق فرصت های اقتصادی دارد. این در حالی است که من به عنوان سفیر اندونزی در ایران و با اطلاع از پتانسیل بالای همکاری میان دو کشور برای این کار با توجه به کمبود نیروی انسانی در سفارتخانه علاوه بر رایزن اقتصادی فرد دیگری را نیز انتخاب کرده ام تا بتوانیم از فرصت ایجاد شده در شرایط پس از تحریم ها بخوبی استفاده کنیم.بنابراین رایزنی اقتصادی در سفارتخانه ها یکی از کلیدی ترین پست های سازمانی برای توسعه اقتصادی کشور است و باید آن را بخوبی مدنظر داشت.

با توجه به سیاست جدید آیا درزمینه گسترش صادرات میان دو کشور نیز فکری شده است؟

با توجه به تغییرات انجام شده من به مسئول های بازرگانی سفارتخانه توصیه کرده ام به سوژه های جدید تجاری تمرکز داشته باشند و صرفا درباره تجارت سنتی یعنی کاغذ و روغن نخل کار انجام نمی دهیم بلکه درباره فرصت های جدید تجاری سوژه یابی می کنیم به عنوان مثال برای گردشگری یا صنایع دستی فکر کرده و برنامه داریم.

درباره تجارت ترجیحی با ایران چه اقداماتی صورت گرفته است؟

در راستای توسعه اقتصادی میان دو کشور همان طور که می دانید کمیسیون مشترک اقتصادی داریم و سال گذشته هیات تجاری و نمایندگان اتاق بازرگانی اندونزی به ایران سفر کردند و در دیدار با مسئولان ایرانی قرارداد تجارت ترجیحی به امضا رسید و نزدیک به 200 قلم کالا در این قرارداد تجارت ترجیحی در نظر گرفته شده است که به مقامات ایران ارائه کرده ایم و منتظر تصمیم آنها هستیم. همین امر یعنی انجام مقدمات تجارت ترجیحی که درآن اقلام مختلفی گنجانده شده است در دوره پس از تحریم ها می تواند کاملا مفید و قابل استناد برای توسعه تجارت میان دو کشور باشد.

آیا همکاری های اقتصادی در بخش مسکن با ایران نیزبوده یا خیر؟

بله به نکته بسیار جالبی اشاره کردید، اما در این زمینه همکاری بسیار جدی میان دو کشور صورت نگرفته درصورتی که امتیازات بسیار مناسبی برای برقراری ارتباط و تجارت میان دو کشور مهیاست. اجازه دهید برای درک بهتر موضوع از گذشته شروع کنم.همان طور که می دانید اندونزی کشوری است با جمعیت نزدیک به 240 میلیون نفر و یکی از نیازهای اولیه هر نفر در کشورهای مختلف سرپناه و منزل است. کشور اندونزی برای تهیه مسکن جمعیت خود دچار مشکل و معضلاتی است به صورتی که باید برای تامین نیازهای مسکن خود روی سرمایه گذاران و شرکت های خارجی حساب ویژه ای باز کند. این در حالی است که با توجه به اقامت بیش از سه ساله من در ایران قدرت ایران در زمینه ساخت و ساز مسکن به صورت عمومی برای من بسیار آشکار و روشن شده است و معتقدم ایران می تواند یکی از بزرگ ترین شرکای تجاری اندونزی در این زمینه باشد. درست زمانی که دیگر کشورها اکنون از این بازار بکر بخوبی بهره مند شده اند. من قدرت ایران درباره استانداردسازی خانه ها برای اقشار مختلف با درآمدهای متفاوت رادیده ام و این امتیاز ایران را به صورت گزارش رسمی به جاکارتا نزد وزیر مسکن و شهرسازی اندونزی ارسال کردم و به آنها اشاره کردم امتیازات ایران چگونه است. از این رو به شما می گویم اندونزی برای سرمایه گذاران ایرانی در این بخش امتیازات مناسبی در نظر دارد و اگر تقاضایی برای سرمایه گذاری در انبوه سازی مسکن در اندونزی از سوی شرکت های ایرانی باشد، برای راهنمایی کردن و حمایت از آنها همه امکانات مهیاست، اما جای تعجب دارد چطور دولت ایران این امتیاز را جدی نگرفته است.

به عنوان مثال دولت جدید اندونزی تصمیم گرفته یک میلیون واحد مسکونی در سال برای اقشار مختلف مردم بسازد، اما واقعیت این است که این کار از عهده خود دولت خارج است و نیازمند شرکت تجاری در این باره هستیم درحالی که این تجارت واقعا تجارتی با سود قابل قبول است و باید به آن توجه داشته باشیم.

شما برنامه ای برای برقراری پرواز مستقیم بین تهران و جاکارتا داشتید. نتیجه این تصمیم چه شد؟

این موضوع یکی از برنامه های من در طول اقامتم در ایران بوده است که هنوز نهایی نشده است، اما نشست ها و جلسات بسیاری برای آن برگزار شده است. اکنون یک شرکت خصوصی هوایی اندونزی آماده پرواز به ایران است و از ایران هم یکی از شرکت های هواپیمایی توان انجام این پرواز را دارد، اما مشکلاتی در این بین وجود دارد که مربوط به اقتصاد حمل و نقل هوایی است.

همان طور که می دانید پروازها باید دارای توجیه اقتصادی باشند و تا زمانی که مسافر در مسیر کافی نباشد نمی توان انتظار داشته باشیم این ارتباط برقرار شود از این رو تصمیم براین شد که برای اقتصادی شدن پروازها از ایران پرواز به جاکارتا و بالی باشد و از اندونزی پرواز ترکیبی تهران به جده و پس از آن به جاکارتا باشد، اما هنوز از سوی مقامات ایران مسیر پروازی مشخص نشده و از سوی اندونزی برای مسیر دوم هواپیمای ایران یعنی از جاکارتا به بالی همین مشکل وجود دارد.

مشکل دیگر دراین باره مربوط به بحث بیمه است،چون بیمه در حمل و نقل هوایی یکی از مهم ترین موضوعاتی است که باید برای آن برنامه ریزی کنیم و به دلیل شرایط تحریمی ایران اکنون این مشکل وجود دارد که هواپیماهای ایرانی از سوی شرکت های بین المللی مورد قبول اندونزی بیمه نشده اند و همین موضوع باعث جلوگیری از برقراری خط پرواز شده است. بنابراین این موضوع هم به شرایط پساتحریم بستگی دارد و باید تا آن زمان صبر کنیم.

راهکاری برای توسعه روابط دو ملت

همان طور که می دانید یکی از راهکارهای برقراری ارتباط دو ملت با یکدیگر این است که بتوانیم امکان شناخت برای هر دو طرف را مهیا کنیم. یکی از راهکارهای ارائه شده دراین خصوص، بحث خواهرخواندگی تهران و جاکارتاست که دراین زمینه ملاقات های مناسبی با شهردار جاکارتا داشتم و شرایط را مهیا کردیم. اما متاسفانه با وجود ارسال نامه های بسیار به شهرداری تهران طی دوسال اخیر برای ملاقات با ایشان، هنوز فرصتی دراختیار ما قرار نگرفته است تا بتوانیم با استفاده از پتانسیل موجود این اقدام را انجام دهیم.

من معتقدم در صورت انجام این امر و خواهرخواندگی دو شهر می توانیم دو ملت را با یکدیگر بیشتر آشنا کنیم و در نهایت توسعه اقتصادی برای هر دو سوی معادله به ارمغان آوریم.

منبع:جام جم انلاین