چرا خانه سینما غیر قانونی است؟

598 به نقل از خبرگزاري دانشجو؛ وقایع اخیر مربوط به مبنای قانونی فعالیت های خانه سینما و مدیرانش، به قول معروف، به جاهای باریک رسیده و حتی از سوی یکی از مراجع فرهنگی و قانونی کشور نیز حکم به غیرقانونی بودن این خانه شده است.

اینکه اساسنامه خانه سینما ایراد قانونی دارد یا نه و اینکه مدیریت این خانه شکل و شمایل قانونی و مفاد آن را رعایت کرده یا نه تنها به دادگاه صالحه مربوط و قضاوت در این باره تنها در صلاحیت آنجاست و نه هیچ جا و کس دیگر.

اما نکته ای که مد نظر نگارنده این نوشتار است چیز دیگری است و در حیطه و مبنایی دیگر. فرض بگیریم که خانه سینما به لحاظ قانونی و شکل مدیریتی و اساسنامه اش هیچ مشکلی نداشته و ندارد و همه عملکردش هم از یک قانون صوری و شمایل قانونی برخوردار و بر آن منطبق بوده است. حتی اگر اینگونه باشد همه فعالیت های خانه سینما «غیر قانونی» است، منتها از جهتی دیگر!

چرا و چگونه؟!

نگاهی به عملکرد چند ساله خانه سینما که بایستی هم و غمش، صنوف سینمایی و امنیت شغلی و اصول هنری و راهکارهایی برای ارتقای سینمای این مرز و بوم باشد نشان می دهد که این مجموعه طی این سال ها نه تنها توجه و تمرکز درستی بر وظایف اصلی و اولیه اش نداشته بلکه تا توانسته آتش بیار معرکه ای شده است که دودش به چشم سینماگران و مردم و سینمای ایران رفته است و نفعش را رسانه های غربی و شبکه های ماهواره ای مخالف نظام و اسلام برده اند.

گویی خانه سینما، نه محلی برای سینماگران و درمان دردهای آنان و جایی برای رفع و رجوع زخم های بیشمار این سینماست، بلکه محلی شده است برای اردوکشی های متعصبانه سیاسی و شخصی و رو کم کنی این و آن. و در این میان آنچه مغفول مانده و به فراموشی سپرده شده اصل سینما و مصائب و مشکلات سینمای ایران است.

آیا براستی مدیران این خانه، طی این سال ها و در میانه غبار این دعواهای غیر اصولی و افراط کاری های مهوع و زد و بندهای گروهی و به جان هم انداختن هنرمندان و مسئولان سینمایی، لحظه ای به این نکته اندیشیده اند که بر سر شاخ نشسته اند و بن می برند و کاری می کنند که بالاخره روزی به اینجا ختم خواهد شد که دیگر نه از تاک نشان ماند و نه از تاک نشان!

باری؛ اگر قانون نانوشته وجدان های بیدار و چشم های هوشیار مردمان فهیم و نجیب و صبور این مرز و بوم این باشد که کار باید برای رضای خدا و از روی صفا و خلوص نیت و بی توجه به تعصبات شخصی و گروهی و سیاست زدگی های مهوع این روزگار سفله پرور باشد، که هست، پس تردیدی نیست که فعالیت های چند ساله اخیر خانه سینما غیر قانونی است؛ آن هم به شدت و حدت!

حیف! حیف سینمای ایران که همچون گوشت قربان و کودک یتیمی افتاده است به دست یک مشت شبه هنرمند مبتذل ساز و مشتی افراط کار و مدیر بی کفایت و البته اسیر در خانه ای که برای هر جا و هر کسی باشد، برای سینمای ایران نیست!

خانه ای با دیوارهای بلند و بی پنجره!